Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά, θα μιλήσουμε για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Για την ακρίβεια, πώς οι σεξουαλικές πράξεις άλλων ανθρώπων μπορούν να μολύνουν εσάς και τους υπολογιστές σας.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε μία τύπα που θέλει λίγη έξτρα δημοσιότητα και το έξτρα παραδάκι που αυτή υπόσχεται. Ας υποθέσουμε πως με κάποιο υπόγειο τρόπο χάνει ένα «καυτό» βίντεό της. Κι ας υποθέσουμε πως τις επόμενες μέρες όσοι δεν ασχολούνται με τα ευφυέστατα μέτρα της κυβέρνησης, ασχολούνται με το ανάλογης ευφυΐας βίντεο ή τελοσπάντων περνάνε το δημιουργικό τους χρόνο στη δουλειά με ένα συνδυασμό ανάμεσα στα δύο. Ποιο είναι το συμπέρασμα για τον άτυχο κομπιουτερά; Πως οι υπολογιστές θα τσιμπίσουν ό,τι καινούργιο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από ιούς, trojan, worms και λοιπά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Τόσο διαδεδομένα και απότομα ήταν τα προβλήματά μου, που άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά να κυκλοφορήσω εγώ προσωπικά στα εσωτερικά δίκτυα ανάλογα βίντεο διασημοτήτων με ανάλογους τίτλους ταμπλόιντ, μήπως και σταματήσει ο πυρετός της αναζήτησης (και μαζί και οι ιοί που αυτός φέρνει).
Ειλικρινά σας λέω, αποθύμησα τις στιγμές που οι άνθρωποι ασχολούνταν με τη φάρμα τους στο facebook. Ταυτόχρονα όμως έκανα και μια παρατήρηση που θα κάνει αυτό το techie πιο ενδιαφέρον από κοινωνιολογική άποψη. Οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει σχέσεις συμβίωσης με τους ιούς των υπολογιστών αντίστοιχες κι ανάλογες με αυτές των πραγματικών. Τόσο που μου θύμισε τον υπότιτλο της ταινίας του Κιούμπρικ “Dr.Strangelove”: «Πώς έπαψα να ανησυχώ κι άρχισα ν’ αγαπώ τους ιούς».
Μπορεί ανά πάσα δεδομένη στιγμή να έχετε έναν-δύο-τρεις ιούς στον υπολογιστή σας, αλλά συνήθως –και στα πλαίσια που αυτοί οι ιοί δεν σας προκαλούν κάποιο εμφανές πρόβλημα– επιλέγετε να τους αγνοείτε. Έτσι πρακτικά μπορείτε να συμβιώνετε αρμονικά με έναν ιό, φτάνει αυτός να μη σας καταστρέφει την καθημερινότητά σας. Παίζετε πόκερ στο facebook, στέλνει σπαμ αυτός. Μιλάτε στο msn με τους φίλους σας, στέλνει σπαμ αυτός. Γράφετε ένα κείμενο, γεμίζει τα φλασάκια σας με autorun αντίγραφά του.
Όλα αυτά συνεχίζονται μέχρι τη στιγμή που η συμβιωτική σας σχέση πάψει να υπάρχει και αρχίζει να μη σας επιτρέπει να λειτουργείτε όπως έχετε συνηθίσει. Γι’ αυτό και είναι πολύ πιθανό τη στιγμή που φτάνω εγώ να καθαρίσω έναν ενοχλητικό ιό, ο υπολογιστής να φιλοξενεί 2 και 3 επιπλέον πιο διακριτικούς επισκέπτες. Που μπορεί να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά ή να ελέγχουν πολύ πιο ολοκληρωτικά τον υπολογιστή (όπως τα rootkits), αλλά να περνούν απαρατήρητοι επειδή δεν απασχολούν το χρήστη.
Καταλαβαίνω πως όλη αυτή η ιστορία με τους ιούς είναι πολύ κουραστική και πως πραγματικά έχετε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνετε εκτός από το να ασχολείστε μαζί τους. Καταλαβαίνω επίσης πως τα περιβόητα antivirus είναι πολλές φορές ανεπαρκή και σαφώς πιο ενοχλητικά από τους ιούς που υποτίθεται πως καταπολεμούν. Και πως πολύ συχνά ευθύνονται τα ίδια για πολλά προβλήματα στο σύστημά σας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η συμβίωση με τους ιούς είναι μια επιθυμητή διαδικασία. Αν, δηλαδή, σιχαινόμαστε τις εταιρείες που στέλνουν προσωπικά στοιχεία από τον υπολογιστή σας στους σέρβερ τους και μάλιστα το κάνουν και «νόμιμα», δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ανεχόμαστε παρόμοιες πρακτικές από τους ιούς.
Με λίγα λόγια δεν είναι δυνατόν να παραπονιόμαστε για τη βία της αστυνομίας και ταυτόχρονα να αφήνουμε την κόζα νόστρα να δρα ανενόχλητη. ●
