Δάφνη Βαλέντε: Η Κύθνος προσφέρει κάτι σπάνιο, σχεδόν ξεχασμένο - τη σιωπή

Υπάρχουν νησιά που υψώνουν τη φωνή τους για να τα προσέξεις – κραυγάζουν με φανταχτερά χρώματα και αχαλίνωτους ρυθμούς. Και υπάρχουν και τ’ άλλα, τα ταπεινά, που αρκούνται σ’ ένα χαμόγελο σιωπηλό, σε μια υπόσχεση ψιθυριστή. Η Κύθνος ανήκει στα δεύτερα. Δεν σε προκαλεί, δεν σε διεκδικεί· σε περιμένει. Υπομονετικά, ατάραχα, με βλέμμα στραμμένο στο Αιγαίο, σε τυλίγει απαλά, σαν αγκαλιά αγαπημένου προσώπου που ξαναβρίσκεις μετά από χρόνια. Όταν την πρωταντίκρισα, δεκαεπτά χρόνια πριν, ένιωσα πως είχα μπει σε κάδρο παλιάς ελληνικής ταινίας – εικόνες του ’40 και του ’50, ζωγραφισμένες με γαλήνια χρώματα. Άνθρωποι φιλόξενοι, χαμόγελα αληθινά, σπίτια ξεκλείδωτα που μοσχοβολούσαν γιασεμί, σοκάκια ασβεστωμένα και νερά κρυστάλλινα, διάφανα σαν μνήμες παιδικές. Δεν την επισκέφθηκα απλώς, την αναγνώρισα. Την αισθάνθηκα δική μου, σαν πατρίδα ξεχασμένη, που πάντα περίμενε την επιστροφή μου.

Δεν υπάρχει ψυχή που να πάτησε στην Κύθνο και να μην ένιωσε δέος μπροστά στην Κολώνα – την double face παραλία-θαύμα. Εκεί όπου μια στενή λωρίδα άμμου ενώνει το νησί με το νησάκι του Αγίου Λουκά, και το γαλάζιο απλώνεται αριστερά και δεξιά, σαν αγκαλιά διπλή του πελάγους. Πιο κάτω η Απόκρουση, ευρύχωρη, γαλήνια, με εκείνο το φως που μένει χαμηλό και χρυσίζει τα πάντα λίγο πριν δύσει πίσω απ' τα βουνά. Μαζί με τα Μαρτινάκια και την Επισκοπή είναι από τις λίγες οργανωμένες παραλίες του νησιού – μα κι αυτές κρατούν τον χαρακτήρα τους, με εστιατόρια και beach bars όπως το Hamsa, το οποίο προσφέρει φαγητό που μοσχοβολά νησί και δροσερά cocktails που παντρεύουν τον ήλιο με τη θάλασσα.

Αν ζητάς γαλήνη, αν θες να ακούσεις τον ήχο της ψυχής σου, πήγαινε στον Άγιο Σώστη ή στον όρμο του Μαρουλά. Αν θες να χαθείς σε τοπία ανέγγιχτα, ψάξε τη Σκύλου, τη Γαϊδουρόμαντρα, τη Σιμουσί, όλες στα νοτιοανατολικά. Προσωπικός μου παράδεισος; Ο Άγιος Στέφανος. Ένας κόλπος ήρεμος, φτιαγμένος για να δένεις το πλεούμενό σου –αν είσαι απ’ τους τυχερούς– και να δένεσαι κι ο ίδιος με τις γεύσεις της ταβέρνας Καντρής, με φόντο ένα τοπίο που δεν μιλά, ψιθυρίζει.

Στα Λουτρά, σημείο συνάντησης του παγκόσμιου yachting, μπορείς να γευτείς τοπική κουζίνα στην παραδοσιακή ταβέρνα Κούτσικος ή στην Κατερίνα, που σε φιλεύει με γεύσεις και θέα μαζί. Αν αγαπάς τη θάλασσα, καλύτερα εδώ να την κοιτάς παρά να βουτήξεις – υπάρχουν τόσα άλλα σημεία γι’ αυτό. Στην κοντινή Αγία Ειρήνη, η αστακομακαρονάδα σερβίρεται σχεδόν πάνω στο κύμα, στο εστιατόριο Άριας. Και λίγο πιο έξω, το Mama Do The Food Bar σου δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσεις γεύσεις με φαντασία και ψυχή.

Το βράδυ, η γραφική Χώρα φοράει τα καλά της. Μια βόλτα στα σοκάκια της είναι σαν ταξίδι στον χρόνο και στη νοσταλγία. Στην αυλή της Ψιψίνας, στο αρχοντικό της Μαργιώρας, στις μουσικές των μπαρ, θα βρεις τη νύχτα σου. Και στο εσωτερικό του νησιού, στη Δρυοπίδα –λαβύρινθο πετρόχτιστο, στολισμένο με κεραμίδια– θα γευτείς αυθεντικότητα, είτε στο Χάρτινο Καράβι είτε στην Πελάγρα, με συντροφιά τον άνεμο που σφυρίζει στα στενά.

Μα πάνω απ’ όλα, η Κύθνος προσφέρει κάτι σπάνιο, σχεδόν ξεχασμένο: τη σιωπή. Περπάτησε τα πέτρινα μονοπάτια που ενώνουν χωριά και χρόνους. Άγγιξε τις ξερολιθιές, εκεί που ο ιδρώτας έγινε πέτρα και η μνήμη κράτησε το σχήμα τους. Άκου τη νύχτα, που εδώ δεν έχει φώτα να τη σκεπάζουν. Μόνο γρύλους και αστέρια.

* Η Δάφνη Βαλέντε είναι σχεδιάστρια μόδας.