Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου γράφει στην ATHENS VOICE για τη Λήμνο.
Πριν από δεκαεπτά χρόνια, φτάνω στη Λήμνο με όλη την οικογένεια για διακοπές. Εκείνο τον καιρό δούλευα στο οινοποιείο του Πόρτο Καρράς και δεν σας κρύβω πως πέρα από την ξεκούραση και τις βουτιές είχα στο μυαλό μου και την περίφημη ποικιλία της «Λημνιάς» ή του «Λημνιού», παρότι στη Λήμνο αυτή την ποικιλία αμπέλου τη λένε «Καλαμπάκι». Ήθελα να μάθω περισσότερα και να γνωρίσω από κοντά το συνεταιρισμό του νησιού, όπου παράγεται αυτή η ιδιαίτερη ποικιλία μοσχάτου. Η ιστορία της ξεκινάει από το 350 π.Χ. – τη μνημονεύει ο Αριστοτέλης, επί Τουρκοκρατίας παράγεται μόνο στο Άγιο Όρος και με την απελευθέρωση τέτοιας ποικιλίας αμπέλια καλλιεργούνται, εκτός από τη Λήμνο, και στο χωριό Άγιος Νικόλαος της Χαλκιδικής.
Στην πρώτη εικόνα το νησί έδειχνε παρθένο, οι παραλίες ήταν μαγικές και πεντακάθαρες, έφτανες όμως σε αυτές με τρόπο περιπετειώδη, αφού δεν υπήρχε ούτε οργανωμένη συγκοινωνία ούτε σχέδια ανάπτυξης που να αφορούσαν κάτι περισσότερο από πλευράς υποδομών πέρα από… τις καταπληκτικές ψαροταβέρνες. Θυμάμαι ακόμα ένα μαγαζάκι στην παραλία του Μούδρου όπου δοκίμασα την καταπληκτικότερη σούπα από σκορπίνες της ζωής μου.
Ήταν τέλη Ιούνη, νομίζω 27, όταν σε κάποια άλλη ψαροταβέρνα παραγγείλαμε αστακούς που πωλούνταν 5 χιλιάδες δραχμές το κιλό. Λίγες μέρες αργότερα, ξαναπηγαίνοντας στο ίδιο μαγαζί, το κιλό είχε ανέβει στις 10 χιλιάδες! Ρωτώ τον ταβερνιάρη «μα γιατί;» και η απάντησή του με αποστόμωσε: «Σήμερα είναι 1η Ιουλίου, ξεκίνησαν οι τιμές της θερινής περιόδου». Τα παράδοξα συνεχίστηκαν λίγο αργότερα, όταν βολτάροντας στη Χώρα τράκαρα με το μισό υπουργικό συμβούλιο της εποχής. «Κοίτα να δεις που ήρθαμε σε γκλάμορους νησί» είπα στη γυναίκα μου, μέχρι που ένας ντόπιος έλυσε το μυστήριο: «Φαντάρος υπηρετεί στο νησί μας ο Νίκος Παπανδρέου, κι ο πατέρας του ο Ανδρέας με ένα σμπάρο είπε να χτυπήσει δυο τρυγόνια. Και να δει το γιόκα του, και να πάρει μερικές αποφάσεις παρέα με τους υπουργούς του».
Κατά τα άλλα, παρόλα τα παράδοξα, ήταν υπέροχα. Θυμάμαι πάντα τη νηνεμία, τον εξαιρετικό καιρό, αλλά και τα μυστικά της ποικιλίας Λημνιό, στα οποία ποντάρισα επιστρέφοντας από το νησί εκείνο το καλοκαίρι, ξεκινώντας να φτιάχνω το «Άβατον», το δικό μου κρασί αντίστοιχης γεύσης, αφού έως τότε έφτιαχνα μόνο «Μαλαγουζιές». Αν είστε λάτρεις αυτής της γεύσης, συστήνω ανεπιφύλακτα το τυρί καλαθάκι του μικρού ντόπιου παραγωγού κυρίου Χατζηγεωργίου. Κι αν επιμένετε ακόμα να περνάτε το καλοκαίρι σας σε νησιά μη κοσμικά, η Λήμνος είναι ιδανική επιλογή. Τα περισσότερα ξενοδοχεία της είναι μπροστά στη θάλασσα.
Κι εξαιτίας αυτού του κειμένου, σκέφτομαι πως ήρθε η ώρα να ξαναπάω για να ξαναζήσω ό,τι έχει απομείνει από εκείνες τις αθώες μέρες.
15°
