Ταξιδια

Η Σκόπελος της Σοφίας Παπαϊωάννου

Δεν κατάγομαι από τη Σκόπελο, απλώς έτυχε να πηγαίνω με την οικογένειά μου εκεί από μικρή και τώρα και τα δικά μου παιδιά αγαπούν το νησί όσο κι εγώ.

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 444
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Σοφία Παπαϊωάννου γράφει στην ATHENS VOICE για τη Σκόπελο.

Είναι η ώρα οκτώ το βράδυ που λατρεύω πιο πολύ στη Σκόπελο, τότε που δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω. Να σταθώ στη μία πλευρά του λιμανιού και να κοιτώ την πανέμορφη πόλη με τις πηλιορείτικες πέτρες στις οροφές, να σταθώ στην απέναντι πλευρά του λιμανιού και να ηρεμώ στη θέα του βουνού Παλούκι, να ανέβω στο ποδήλατο για μια μεγάλη βόλτα στη φύση, να πάω πεζοπορία στα μοναστήρια ή μέχρι το φάρο ή να παραμείνω στην παραλία, τον Στάφυλο, με την προοπτική γυρνώντας από το μονοπάτι να κλέψω σύκα και αμύγδαλα; Δεν κατάγομαι από τη Σκόπελο, απλώς έτυχε να πηγαίνω με την οικογένειά μου εκεί από μικρή και τώρα και τα δικά μου παιδιά αγαπούν το νησί όσο κι εγώ.

Πάμε μαζί, όπως έκανα μικρή, για καλαμάρια τις νύχτες με τα καΐκια, ξημερώματα για να σηκώσουμε δίχτυα έξω από τον Πάνορμο, προσπαθούν να φτιάξουν αντικείμενα από πηλό στον τροχό του διάσημου ανά τον κόσμο εργαστήριου του Ρόδιου. Στη Σκόπελο δεν φυσά όπως στις Κυκλάδες, τα νερά είναι ήσυχα και ζεστά και οι παραλίες πάμπολλες για όλα τα γούστα, εκτός από θαλάσσια σπορ. Οι δικές μου αγαπημένες είναι το Βελανιό, η κρυφή παραλία που πρέπει να διασχίσεις όλη την παραλία του Σταφύλου και να την ανακαλύψεις, πίσω από ένα λοφάκι, η επιβλητική Μηλιά, το Λιμνονάρι, η ήσυχη Αρμενόπετρα που ακόμα και τον Αύγουστο είναι άδεια, η Αντρίνα με το όμορφο ξενοδοχείο, το Χόβολο που περπατάς λίγο μέσα στο νερό για να φτάσεις.

Το μεσημέρι μάς αρέσει να καθόμαστε στις ψαροταβέρνες του Αγνώντα ή στο Λουτράκι ή στην καταπληκτική βεράντα του εστιατορίου Αγνάντι στη Γλώσσα με τα πολύ ψαγμένα ελληνικά εδέσματα. Αν βρίσκομαι από την πλευρά της Γλώσσας θα κάνω οπωσδήποτε μια στάση για βουτιά στην παραλία κάτω από το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη, που έγινε διάσημο από το γάμο στην ταινία «Μάμα μία», ή στο πανέμορφο χωριό Κλήμα. Αν είμαι κοντά στη Χώρα θα καθίσω για απογευματινό καφέ στα παραλιακά καφενεία της πόλης, με συνοδεία σκοπελίτικης τυρόπιτας. Θα επιστρέψω σπίτι για να ετοιμαστώ για το βράδυ. Συνηθίζω να λέω ότι το καλοκαίρι μου δεν ξεκινά αν δεν φάω χοιρινό με δαμάσκηνα σκοπελίτικα, την ποικιλία του νησιού που αποκαλείται αυγάτο και συνήθως το απολαμβάνω στο Περιβόλι, ένα καταπληκτικό εστιατόριο μέσα σε τεράστιο μποστάνι.

Στις ταβέρνες Κληματαριά ή στα Κύματα, στην παραλία, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω από την ποικιλία των μαγειρευτών, ενώ στο εστιατόριο Τέρψη στον Στάφυλο, με τη λιμνούλα με τις πάπιες, την ίδια που έπαιζα κι εγώ μικρή, πηγαίνουμε για κρέας και το περίφημο γεμιστό κοτόπουλο, ούζα στις Γοργόνες και στην ταβέρνα του Πρόδρομου. Το βράδυ θα περάσουμε οπωσδήποτε από το μπαρ Μερκούριος, καλόγουστα φτιαγμένο με πολύ επιλεγμένη μουσική, τον Πλάτανο, για ακόμα πιο χαλαρές στιγμές, τη Θάλασσα, το Costas, τον Άνεμο, το Bardon, και για μουσική στην ταβέρνα του κήπου της Άννας, όταν τραγουδά ο Κώστας με την υπέροχη φωνή, και στην Ανατολή με τον περίφημο Σκοπελίτη ρεμπέτη Ξηντάρη.


* Η Σ.Π. είναι δημοσιογράφος. Το βιβλίο της «Κρυμμένο στο Αιγαίο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη