Επανεκκίνηση και Ενίσχυση των Νέων

Για τρίτη χρονιά εκπρόσωποι των μεγαλύτερων Ιδρυμάτων του κόσμου συναντήθηκαν στην Αθήνα στο καθιερωμένο πλέον ετήσιο Συνέδριο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την Κοινωφελή Δράση. Η ανεργία των νέων και οι πρωτοβουλίες που πρέπει να υπάρξουν για την αντιμετώπιση της, καθώς και ο ρόλος της φιλανθρωπίας στη σημερινή παγκόσμια κρίση ήταν τα θέματα που απασχόλησαν τις εργασίες του φετινού συνεδρίου.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών της πρώτης ημέρας, εκπρόσωποι της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας, φορείς διαμόρφωσης πολιτικής, εκπρόσωποι ελληνικών και διεθνών ιδρυμάτων καθώς και κυβερνητικά και επιχειρηματικά στελέχη αντάλλαξαν απόψεις και εμπειρίες με απώτερο στόχο τη διαμόρφωση συγκεκριμένων προτάσεων για τη συνεργασία μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα αλλά και το ρόλο των κοινωφελών ιδρυμάτων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της νεανικής ανεργίας. Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στη φιλανθρωπία και στην ηθική, καθώς και στα ζητήματα αντιπαράθεσης που συχνά προκύπτουν μεταξύ του δημοσίου και των ιδρυμάτων.

Με δεδομένο πλέον ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί 10 χρόνια για να καλύψει τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν, οι απόψεις των συνέδρων συνέκλιναν στο γεγονός ότι οι νέοι θα πρέπει να αποκτήσουν τις κατάλληλες δεξιότητες για να μπορέσουν να βγουν στην αγορά εργασίας. Θα πρέπει να υπάρξει κατάλληλη εκπαίδευση με πρακτική άσκηση που θα τους δώσει τα εφόδια ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα άκρως ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον. Παράλληλα αναγνωρίστηκε ότι στην Ελλάδα υπάρχει και κενό εργοδοτών με αποτέλεσμα και οι νέοι εκείνοι που διαθέτουν την κατάλληλη εκπαίδευση και δεξιότητες να φεύγουν από τη χώρα αναζητώντας δουλειά. Θα χρειαστεί συνεπώς και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μιας επιχειρηματικότητας που θα μπορέσει να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και όχι αυτοαπασχόληση ή απασχόληση μικρού αριθμού εργαζομένων. Στο συνέδριο έγινε σαφές ότι η Ελλάδα πρέπει να επικεντρωθεί σε δουλειές που έχουν πλεονεκτήματα όπως για παράδειγμα η γεωργία και ο τουρισμός. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί μετεγκατάσταση. Μετακίνηση δηλαδή από τις πόλεις στην ύπαιθρο. Για να επιτευχθούν αυτά όμως θα πρέπει να υπάρξει ένας σχεδιασμός. Και σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει έλλειψη τέτοιου σχεδιασμού, όπως για παράδειγμα μια ανάλυση των θέσεων εργασίας και των αναγκών ώστε οι νέοι να έχουν μια κατεύθυνση για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους.

Στο συνέδριο δόθηκε έμφαση και στις ριζικές αλλαγές που θα πρέπει να υπάρξουν στις αντιλήψεις και στις νοοτροπίες. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους δεν έχουν άλλα περιθώρια και δεν πρέπει να τα κατευθύνουν ούτε σε σπουδές που θεωρούσαν ότι προσδίδουν κύρος αλλά ούτε και στην ασφάλεια του δημοσίου. Θα πρέπει να κινηθούν προς την επιχειρηματικότητα και να μην φοβούνται να αναλάβουν ρίσκα. Άλλωστε όπως χαρακτηριστικά είπε ο Πρέσβης της Ολλανδίας στην Ελλάδα αναφερόμενος στο πρόγραμμα Orange Growth για τη χρηματοδότηση μικρών επιχειρήσεων «δεν υπάρχει έλλειψη χρηματοδότησης αλλά έλλειψη προτάσεων για να χρηματοδοτηθούν».

Η σχέση μεταξύ του πολιτισμού και της οικονομικής ανάπτυξης ήταν ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν τις εργασίες του συνεδρίου τόσο για την αύξηση της αξίας της γης στις περιοχές που υπάρχει ένα πολιτιστικό γεγονός ή αγαθό, όσο και για τον πολιτιστικό τουρισμό που αποτελεί πηγή σημαντικού εισοδήματος για τη χώρα μας και πρέπει να διαφυλαχθεί. Οι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα τόσο για τη πολιτιστική κληρονομιά όσο και για τη φυσική ομορφιά και αν τα στοιχεία αυτά χαθούν η Ελλάδα θα χάσει και το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Η κριτική που ασκήθηκε από την εκπρόσωπο της Europa Nostra για το ξεπούλημα των ακτών ήταν έντονη λέγοντας ότι ακολουθούμε ένα μοντέλο που ξέρουμε ότι οδηγεί σε αδιέξοδα, αφού έχουμε την εμπειρία της Ισπανίας, κάτι που στο μέλλον θα οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση του τουριστικού μας προϊόντος και στην περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας.

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης μέρας του συνεδρίου όπου συζητήθηκε το θέμα της Φιλανθρωπίας σε σχέση με την ηθική που πρέπει να καθοδηγεί τις δράσεις ενός οργανισμού αναφέρθηκαν καλές πρακτικές τόσο στην Ελλάδα με τη μεγάλη συνεισφορά του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου σε κοινωφελείς δράσεις, όσο και στο εξωτερικό από αντίστοιχα ιδρύματα. Ωστόσο θεωρώ παράλειψη των διοργανωτών ότι δεν υπήρχε συμμετοχή των Δικτύων Αλληλεγγύης που προέκυψαν μέσα στην κρίση και πραγματικά έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην αυτοοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σταθεί όρθια. Νομίζω ότι θα είχαν να προσφέρουν ένα θετικό πρόσημο στην διεξαγωγή συμπερασμάτων.

Παρά όμως τις οποιεσδήποτε ελλείψεις ή παραλείψεις, το συνέδριο αυτό που έχει εξελιχθεί ως θεσμός από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχει συντελέσει σημαντικά στην κατανόηση της νέας πραγματικότητας που δημιουργείται μέσα από την κρίση.