Στις 16 Φεβρουαρίου μια νεαρή θηλυκή φώκια Monachus Monachus ξεβράστηκε στην παραλία Αχλάδι στην Εύβοια. Η άτυχη φώκια έφερε τραύματα στο κεφάλι από σκάγια κυνηγητικής καραμπίνας. Στα Κύθηρα κάτοικος ενημέρωσε την ομάδα διάσωσης της ΜΟm για την παρουσία νεαρής αρσενικής φώκιας στην παραλία Φελωτή. Ο Νηρέας όπως ονομάστηκε η νεαρή φώκια έπασχε από λοίμωξη και δερματικά προβλήματα λόγω παρασίτων.
Στη Βιστωνίδα βρέθηκαν νεκροί 18 Αργυροπελεκάνοι και 10 σκελετοί, ενώ με λίγες μέρες διαφορά στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού έγινε νυχτερινή επιδρομή σε νησίδες φωλιάσματος Αργυροπελεκάνων. Οι επιδρομείς κατέστρεψαν τα αυγά και έδιωξαν τα πουλιά. Παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί και πέρυσι την ίδια εποχή στον Αμβρακικό. Εποχή αναπαραγωγής των πουλιών που έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των πληθυσμών τους, που αποτελεί παγκόσμιο απειλούμενο είδος.
Η Βόρεια Εύβοια κατέχει μια αρνητική πρωτιά στις δολοφονημένες φώκιες και ο Αμβρακικός στα δελφίνια και στους αργυποπελεκάνους. Δυστυχώς όμως αυτές οι πρακτικές όχι μόνο δεν αποτελούν λύση στα προβλήματα των ψαράδων αλλά τα επιδεινώνουν προκαλώντας την σταδιακή υποβάθμιση του θαλάσσιου φυσικού περιβάλλοντος. Η ζωή μας είναι απόλυτα εξαρτημένη από την βιοποικιλότητα, άλλωστε ένα κομμάτι της είμαστε, και η μείωση της θα επηρεάσει σαφέστατα και την καθημερινότητα μας.
Πέρα όμως από την συνείδηση που δεν διαθέτουμε, ως χώρα έχουμε αναλάβει την υποχρέωση απέναντι στη διεθνή κοινότητα για την προστασία των απειλούμενων ειδών και λαμβάνουμε και επιδοτήσεις. Συνεπώς όχι μόνο δεν θα έπρεπε να τα θανατώνουμε αλλά να φροντίζουμε να μην τα ενοχλούμε κιόλας με την παρουσία μας.
«Τα φαινόμενα αυτά εκτός από παραβίαση της κοινοτικής νομοθεσίας αποτελούν και διεθνή ντροπή για την Ελλάδα» επισημαίνει η Μαλαμω Κορμπέτη Υπ. Πολιτικής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. Σε ότι αφορά τα προβλήματα των ψαράδων από τα ψαροφάγα πουλιά και από τα θαλάσσια θηλαστικά η κ. Κορμπέτη υποστηρίζει ότι το κράτος θα πρέπει να εντάξει τους ψαράδες σε καθεστώς αποζημιώσεων για τις απώλειες τους έτσι ώστε να μην καταφεύγουν σε λύσεις εξόντωσης. Όπως και να έχει είναι υποχρέωση του κράτους η λήψη μέτρων για την προστασία των Οικότοπων και των απειλούμενων ειδών. Και αν τα αντιμετωπίζουμε στο στυλ ωχ βρε αδελφέ και τι θα χαλάσει αν χαθούνε τα ραδίκια…, που θα χαλάσει, ας αναρωτηθούμε το πιο απλό. Τι χρώμα θα είχε η ζωή μας χωρίς αυτή την ομορφιά γύρω μας.
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
Υποθαλάσσιες έρευνες σε βάθος 5.000 μέτρων αποκάλυψαν ένα τεράστιο κοίτασμα μαγγανίου που περιέχει και αρκετό κοβάλτιο για να καλύψει τις ανάγκες της Ιαπωνίας για περίπου 75 χρόνια
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
17°
