Ποιος λέει ότι οι πολυκατοικίες δεν μπορεί να είναι ελκυστικές; Μ’ ένα ελάχιστο κόστος παραπάνω, ο εργολάβος αυτής της νέας κατασκευής (φωτογραφία) ομόρφυνε το έργο του, προσδίδοντάς του τον αέρα μιας κλασικής χορευτικής κίνησης, με σύγχρονη ωστόσο εκτέλεση.
Oskar
Η πλατεία Πέτρουλα/Αγ. Κωνσταντίνου, στον Κολωνό, είναι ο μεγάλος χώρος μεταξύ Λένορμαν, Επιδαύρου και Άστρους. Εδώ, ο ερίτιμος κ. Παύλος Τσέλλος, μαζί με ό,τι άλλο αναμένεται από μια καφετέρια, φτιάχνει έναν από τους καλύτερους φραπέδες της Αθήνας, με € 2.50. Το ημισόγειο μαγαζί του (επί της οδού Άστρους 83, 210 5142.292) είναι επισήμως «ζαχαροπλαστείο», παλιού τύπου μάλιστα, από το 1972· μα τώρα το καλοκαίρι σεβίρει την πραμάτεια του κάτω από τον παχύ ίσκιο που δίνουν οι ομπρέλες του και τα δέντρα της πλατείας. Αξίζει (ευχαριστώ Λευτέρη Σ.).
Εθνικός Κήπος (1)
Θα βρεθεί ποτέ κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας / υπουργός Εθνικής Άμυνας / δήμαρχος Αθηναίων (ο κήπος ανήκει στη δικαιοδοσία του Δήμου) να μεταστεγάσει την Προεδρική Φρουρά από τον Εθνικό Κήπο; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το στρατόπεδο της Φρουράς, που καλύπτει τη γωνία του Κήπου μεταξύ Βασ. Σοφίας και Ηρώδου Αττικού, ολοένα επεκτείνεται. Όλο και περισσότερα δέντρα κόβονται, όλο και περισσότερα κτίρια χτίζονται. Τόσα οικόπεδα έχει το Δημόσιο στο κέντρο, δεν μπορεί να βρει ένα να στεγάσει τους τσολιάδες του; Είναι ανάγκη μέσα στον κήπο και σε βάρος του όποιου εναπομείναντος πράσινου της Αθήνας;
Ο ανθοτέχνης του Δήμου έχει κάνει καλή δουλειά. Ποτέ δεν θυμάμαι τον κήπο μας με τόσο πολλά και τόσο διαφορετικά λουλούδια. Μπράβο του. Καλή δουλειά έχει γίνει και στη λίμνη με τις (πρώην) πάπιες και το γεφυράκι.
Κατά τα άλλα, μούτζωσ’ τα. Το καφενεδάκι με τιμές «Χίλτον» ή «Μεγάλης Βρετάνιας». Τα παλιά μονοπάτια έχουν γίνει προ πολλού δρόμοι, οι δρόμοι έχουν γίνει όλο και φαρδύτεροι, τα οχήματα του Δήμου όλο και μεγαλύτερα, και βρίσκονται παντού – παρκάρουν ωραιότατα μέσα στον κήπο, ειδικά προς την Ηρώδου Αττικού. Πολλά λυόμενα έχουν εγκατασταθεί μονίμως (έχουν ερ κοντίσιον) στην πλευρά της Βασ. Σοφίας, κοντά στα αρχαία μωσαϊκά (γιατί;). Οι λίμνες βρόμικες, το νερό θολό, με πολλά σκουπίδια πάνω και μέσα, απορώ πώς επιβιώνουν ψάρια και χελώνες (σε όσες ζουν ακόμα). Πάπιες στη λίμνη δεν υπάρχουν (γιατί;). Βατράχια είδα μόνο ψόφια. Οι παλιές μεταλλικές καρέκλες που γράφουν πάνω με τρυπημένες βελονιές «Ε.Κ.» (= Εθνικός Κήπος) λιγοστεύουν επικίνδυνα, μήπως θα ’πρεπε οι τελευταίες να φυλαχτούν σε κάνα μουσείο; Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι το άσπρο ψιλοχάλικο και η άσπρη οικοδομική άμμος, που έχει καταλάβει όλους τους δρόμους και τα δρομάκια, με τάση να επεκτείνεται και στα παρτέρια. Ο κήπος κατά τόπους μοιάζει με οικοδομή εν εξελίξει. Εκτός αν αυτή ακριβώς είναι (και εδώ) η αισθητική του δημάρχου μας.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
12°
