1. Γιατί είναι μια αστική γειτονιά που παραμένει αυθεντική. Σε καμία άλλη αθηναϊκή γειτονιά δεν θα βρεις αυτό το αίσθημα που αιωρείται πάνω από την Κυψέλη. Είναι το άρωμα της παλιάς αστικής γειτονιάς, μιας ιστορίας παλιάς όσο και η ίδια η πόλη. Μια αίσθηση που αναδύουν τα ίδια τα κτίρια, σαν να λένε «έχουν δει πολλά (γλέντια) τα μωσαϊκά και τα παρκέ μας, ωραία χρόνια έχουμε ζήσει». Η διαφορά, όμως, με άλλες αστικές γειτονιές είναι ότι αυτά τα κτίρια κατοικούνται ακόμη από τους κατοίκους της πόλης. Δεν έχουν γίνει ξενοδοχεία ή Airbnb (όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτά, αλλά σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με άλλες κεντρικές γειτονιές) και έτσι διατηρούν ακόμη την ταυτότητά τους.
2. Γιατί έχει πολλά hot «σημεία ενδιαφέροντος». Aν και οι από πάντα Κυψελιώτες ορκίζονται στη «βασίλισσα», την κοσμοπολίτικη και χιλιοπερπατημένη Φωκίωνος Νέγρη, σήμερα δεν είναι η μόνη κυψελιώτικη πιάτσα. Τώρα πια βγαίνουμε στην πλατεία Αγία Γεωργίου, στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης (που μόνο τον τελευταίο χρόνο έχουν ανοίξει πέντε νέα στέκια), στη Σπετσών, αλλά και στην Κερκύρας.
3. Γιατί η Πλατεία Αγίου Γεωργίου είναι μια αγάπη από μόνη της. Ίσως η μοναδική πλατεία στο κέντρο της Αθήνας που νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε χωριό. Εδώ θα φας καλή ελληνική κουζίνα, τέλειο σουβλάκι, θα δοκιμάσεις ιταλικό gelato, θα αγοράσεις νοσταλγικά γλυκά, θα πιεις τιμιότατο τζιν τόνικ στα €6,5. Και μπορείς πάντα να κάτσεις για περιπτερόμπιρα στα σκαλάκια της εκκλησίας έχοντας θέα σε όλη την πλατεία.
4. Γιατί είναι μια γειτονιά που τα έχει όλα. Από café τέταρτης γενιάς και μαγέρικα με μαμαδίστικο φαγητό μέχρι νέας γενιάς σαντουιτσάδικα. Από συριακό φαλάφελ και γεωργιανό χατσαπούρι μέχρι ιστορικούς φούρνους (ο Ρεμούνδος είναι ο πιο γνωστός από αυτούς). Από κρυφά underground μπαράκια μέχρι club. Μέχρι και fine dining εστιατόριο απέκτησε πρόσφατα!
5. Γιατί ήταν και είναι διανοουμενίστικη καλλιτεχνική γειτονιά. Όποιο όνομα διάσημου συγγραφέα, ηθοποιού ή σκηνοθέτη του 20ού αιώνα σου έρχεται στο μυαλό, πιθανότατα έχει μείνει κάποιο διάστημα της ζωής του εδώ. Να μερικά: Οδυσσέας Ελύτης, Μ. Καραγάτσης, Μένης Κουμανταρέας, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Κική Δημουλά, αλλά και Κώστας Βουτσάς, Έλλη Λαμπέτη, Νίκος Κούρκουλος.
6. Γιατί έχει σπουδαία αρχιτεκτονική. Στους δρόμους της ανακαλύπτουμε όλα τα μεγάλα αρχιτεκτονικά ρεύματα: νεοκλασικά, γαλλικό εκλεκτικισμό και μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του μοντέρνου κινήματος. Τέτοιο παράδειγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής είναι και το Ατελιέ της Οδού Κυκλάδων. Χτίστηκε το 1958 σε σχέδια του Αριστομένη Προβελέγγιου και το 2009 ανακαινίστηκε με πλήρη σεβασμό στην ιστορία του από τον αρχιτέκτονα Διονύση Σοτοβίκη ο οποίος και στέγασε εδώ το ατελιέ του. Όπως κάθε χρόνο, συμμετέχει και φέτος στο Open House Athens (13-14 Απριλίου) κι έτσι μπορείτε να το επισκεφθείτε. Να το κάνετε, θα σας ενθουσιάσει!
7. Γιατί είναι πολυπολιτισμική. Η Κυψέλη είναι η γειτονιά που αφομοίωσε τους περισσότερους μετανάστες, ανθρώπους που την επέλεξαν για τα (κάποτε) φτηνά της ενοίκια κι ύστερα την αγάπησαν και έγιναν οι καινούργιοι «ντόπιοι». Εδώ θα δοκιμάσουμε αφρικάνικη κουζίνα ή θα κάνουμε τα μαλλιά μας κοτσιδάκια σε κάποιο από τα πολλά εξειδικευμένα κομμωτήρια της περιοχής.
8. Γιατί έχει ιστορικά σινεμά. Κάποτε είχε από ένα σχεδόν σε κάθε κεντρικό δρόμο της. Αλλά και τώρα δεν είναι λίγα όσα έχουν απομείνει: το ιστορικό Αελλώ της Πατησίων, το θρυλικό Studio στην Πλατεία Αμερικής που πάντα αγαπούσαν οι σινεφίλ, ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος Στέλλα στην Τενέδου, που είναι και ο αγαπημένος μου.
9. Γιατί πουθενά δεν έχει τόσα πολλά ραφτάδικα, μόνο στο τετράγωνό μου υπάρχουν τέσσερα! Νομίζω ότι αυτό έχει μείνει από την εποχή που οι κυρίες της Κυψέλης, πριν ακόμη φτάσει η γρήγορη μόδα στην Αθήνα, ράβονταν στη γειτονιά τους. Αν ψάχνετε είδη ραπτικής και κεντήματος ή κάποιο πολύτιμο κουμπί, σίγουρα θα το βρείτε στην Κοκέττα (Πατησίων 160, 2108671756).
10. Γιατί πάντα έχεις κάτι να κάνεις. Είτε αυτό που θες είναι ένα μεταμεσονύκτιο ποτό (στο Βίλατζ), είτε μια βόλτα σε ένα από τα πιο πράσινα σημεία της πόλης (Πεδίον του Άρεως), είτε μια θεατρική παράσταση σε ένα από τα δεκάδες θέατρα της γειτονιάς, είτε ένα live (στον Ορφέα), είτε ένα μεσημεριάτικο συναπάντημα με τσίπουρο και φίλους, είτε (ακόμη) ένα ποτό στο πιο παλιό bar της πόλης, το ιστορικό Au Revoir. Και αν τίποτα από όλα αυτά δεν σου κάνει, η Δημοτική Αγορά (www.dak.com.gr) έχει συνέχεια κάτι στα σκαριά.
Είναι αλήθεια. Η Κυψέλη δεν είναι καν η γειτονιά που ήταν δέκα ή ακόμα και πέντε χρόνια πριν. Έχει άλλο πρόσωπο, νέα στέκια, και καινούργιους θαμώνες. Aλλά ίδια ταυτότητα: εκείνη της γειτονιάς που παραμένει ολοζώντανη, δραστήρια, ανοιχτή στο καινούργιο.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
17°
