«Μέρες Μαγικές με Γρανίτες και Ταμ Ταμ» του Γιάννη Ηλίδη (εκδόσεις ATHENS VOICE BOOKS): Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο
«Ένα κλαμπ διαφορετικό από τα άλλα, που και αυτό όμως δυστυχώς δεν γνώρισα, ήταν η «BP» – απωθημένο μου έμεινε το ότι δεν κατόρθωσα ποτέ να πάω. Ήταν στην Ποσειδώνος σχεδόν στη διασταύρωση με τη Λεωφόρο Αμφιθέας, σε ένα μικρό κτίσμα επάνω από ένα πρατήριο καυσίμων της ΒΡ. Έτσι πήρε και το όνομά του. Οι μεγάλες δόξες του ήταν στα πρώτα χρόνια του ’60. Τότε όμως ήμουν αρκετά μικρός για μακρινά μαγαζιά και ξενύχτια. Έβλεπα τις διαφημίσεις του και τα καλλιτεχνικά ρεπορτάζ σε εφημερίδες και περιοδικά και η φαντασία μου κάλπαζε. Και στα όνειρά μου βρισκόμουν εκεί, παρέα με τους επωνύμους της εποχής και με τους ηθοποιούς που μαζεύονταν, όταν τελείωναν τα θέατρα. Η «ΒΡ» ήταν χειμερινή αλλά και καλοκαιρινή. Η μεγάλη της ιστορία γράφτηκε στην ταράτσα. Σύμφωνα με διηγήσεις του Νίκου Μαστοράκη, είχε δημιουργηθεί μια κάπως πριβέ κατάσταση. Ξενύχτι, ποτά, καρπουζοπόλεμοι, πινγκπονγκ, ροσμπίφ, γεμιστά μπιφτεκάκια και όταν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου είχε κέφια –ως θαμώνας– έπαιζε στο πιάνο που υπήρχε στην ταράτσα. Εκεί, το 1964, γραφτήκαν δύο από τα ωραιότερα τραγούδια των Forminx. Το «OurlastSeptember» και το «Andmaybemore». Εκεί έκανε το ντεμπούτο της η θρυλική Ματούλα, εκεί τη γνώρισε ο Μπάρκουλης. Εκεί γέλαγαν και φλερτάριζαν οι νέοι, επώνυμοι και μη, της εποχής. Οι τίτλοι τέλους για την «ΒΡ» έπεσαν κάπου το 1965 ή 1966. Στον ίδιο χώρο στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε κάτι άλλο. Και πάλι κάτι άλλο… Στα χρόνια του ’80 έγινε κέντρο γνωριμιών, «Τotem» λεγόταν. Αργότερα άνοιξε ο χώρος για Βουλγάρες, Ρουμάνες και Ουκρανές διασκεδάστριες. Σήμερα είναι εγκαταλελειμμένος. Στη θέση του ιστορικού πρατηρίου της ΒΡ υπάρχει πάλι ένα πρατήριο καυσίμων και μίνι μάρκετ, της Αegean όμως».
Ένα βιβλίο – ταξίδι με αυθεντικές μαρτυρίες και φωτογραφικά ντοκουμέντα στην Αθήνα του 20ου αιώνα και στις μαγικές δεκαετίες 60s-70s -80s, τα καλύτερά μας χρόνια!
Μέσα από τις προσωπικές αναμνήσεις –που είναι πέρα για πέρα αληθινές– ξεπετάγεται ολοζώντανη η ιστορία των δύσκολων χρόνων της συναρπαστικής δεκαετίας του ʼ60, αλλά και του ʼ50 και του ʼ70 και ʼ80. Ιστορίες από μια εποχή γεμάτη αγκάθια, σε μια χώρα μαγική. Ιστορίες από την καθημερινή ζωή στις γειτονιές της Αθήνας, από το σχολείο, το ραδιόφωνο, τη μουσική, τους δίσκους, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη διασκέδαση, τα αναψυκτήρια, τη μόδα, τα ταξίδια, τις διακοπές μας. Όλοι τότε περιμέναμε με ανυπομονησία τα χρόνια που θα έρχονταν. Μακάρι να ξέραμε ότι εκείνα ήταν τα καλύτερά μας χρόνια!
Γιάννης Hλίδης - βιογραφικό
O Γιάννης Hλίδης γεννήθηκε τον ∆εκέβριο του 1948 στην Αθήνα. Μεγάλωσε και έζησε από κοντά το κέντρο της Αθήνας, καθώς και ό,τι συναρπαστικό συνέβαινε εκεί. Σπούδασε Οικονομικές και Εμπορικές Επιστήμες (ΑΣΟΕΕ). Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διαφήμιση, άλλοτε σαν διαφημιστής και άλλοτε σαν διαφημιζόμενος ως υπεύθυνος μάρκετινγκ σε μεγάλες εταιρείες. Μεγάλωσε αγκαλιά με ένα ραδιόφωνο ταξιδεύοντας στους δρόμους που τον πήγαιναν τα ερτζιανά. Έτσι η πρώτη του αγάπη και παντοτινή ήταν η μουσική. Είχε την ευτυχία –έστω και περιστασιακά– να κάνει το χόμπι του εργασία. Ξεκίνησε να παρουσιάζει διαφημιστικές εκπομπές εταιρειών δίσκων στο ∆εύτερο Πρόγραμμα του ΕΙΡ στα χρόνια που ήταν ακόμα μαθητής στο Γυμνάσιο. Αργότερα συνεργάστηκε με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Seven X και πιο πρόσφατα με το Radio Gold. Αυτό είναι το πέμπτο του βιβλίο. Τα προηγούμενα τέσσερα, εξαντλημένα, είναι: «Ritsi MANual» (1988), «Το παπούτσι και η ιστορία του» (1989), «Το χέρι» (1990), «Rock Manual» (1991).
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
