Ο street artist Billy Gee σχολιάζει πώς είδε την καταστροφή των αστικών τοιχογραφιών στο εγκαταλελειμμένο κτήριο της Columbia στον Περισσό
Το σημερινό κείμενό μου αφορά ένα δυσάρεστο περιστατικό, το οποίο συνέβη στο πρώην εργοστάσιο της δισκογραφικής εταιρείας Columbia και πλήττει τη δραστηριότητα καλλιτεχνών, οι οποίοι υπηρετούν με σεβασμό, ευσυνειδησία και επαγγελματισμό την Αστική Τέχνη, μια μορφή σύγχρονης εικαστικής έκφρασης που έχει κερδίσει αναγνώριση και εκτίμηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι καλλιτέχνες αυτοί, στους οποίους συγκαταλέγομαι κι εγώ, έχουν στο ενεργητικό τους σπουδές σε διάφορα καλλιτεχνικά πεδία (εικαστικά, γραφιστική, αρχιτεκτονική κλπ). Όλοι ασχολούνται, μεταξύ των υπόλοιπων επαγγελματικών δραστηριοτήτων τους, με την τέχνη της Αστικής Τοιχογραφίας (Mural Art, Street Art & Graffiti Art) για περισσότερες από δύο δεκαετίες, με πληθώρα διαφορετικών δράσεων, εντός και εκτός Ελλάδος, συμμετοχή σε Graffiti Festivals, πραγματοποίηση ομαδικών εκθέσεων, συνεργασίες με ιδρύματα και φορείς, συμμετοχή σε εκδόσεις κ.α. Το κοινό τους σημείο, πέρα από την αγάπη τους για της Αστικές Τέχνες στον δημόσιο χώρο, είναι η συστηματική χρήση του εγκαταλελειμμένου κτηρίου της Columbia, είτε ως ενεργητικοί δημιουργικά χρήστες του, είτε ως επισκέπτες των έργων που φιλοξενούσε.
Το συμβάν έγινε την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 και θίγει κατάφωρα τις σύγχρονες πολιτιστικές αξίες. Το σημείο του συμβάντος είναι, όπως προανέφερα, το πρώην κτήριο της δισκογραφικής εταιρείας Columbia, στον Περισσό (Λεωφόρος Ηρακλείου 127).
Το συγκεκριμένο κτήριο αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, το οποίο έγραψε ιστορία στη μουσική κουλτούρα της χώρας μας. Η πρώτη κάθετη μονάδα παραγωγής δίσκων δημιουργήθηκε στον Περισσό, το 1928, και λίγα χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1930, παρουσίασε τον πρώτο της δίσκο.
Ο συγκεκριμένος χώρος, ο οποίος κατέγραψε 78 χρόνια ζωής, προσφέροντας σπουδαίο έργο, κατεδαφίστηκε τον Μάιο του 2006 - ύστερα από τη μεγάλη πυρκαγιά που τον κατέστρεψε ολοσχερώς - εν μέσω αντιδράσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων, άνευ ουσίας, όπως αποδείχθηκε.
Αργότερα, υπήρξε ένα σχέδιο για την ανέγερση του Μουσείου Ελληνικής Μουσικής στην τοποθεσία εκείνη, το οποίο δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Μετά το 2006, αρκετοί καλλιτέχνες άρχισαν να ζωγραφίζουν διακριτικά τον εγκαταλελειμμένο χώρο, και με την πάροδο του χρόνου, τα μικρά εικαστικά έργα τέχνης άρχισαν να αυξάνουν σε μέγεθος, σε αριθμό και, κυρίως, σε εικαστικό ενδιαφέρον.
Ύστερα από 14 χρόνια, τα απομεινάρια του κτηρίου είχαν μετατραπεί σε μια υπαίθρια γκαλερί, με πολλές τοιχογραφίες που διακρίνονταν για την καλλιτεχνική αξία τους, και που συνεχώς ανανεώνονταν, κερδίζοντας την αγάπη και το ενδιαφέρον του κοινού, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη επισκεψιμότητα.
Την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου, μια ακόμη επίσκεψη στη συγκεκριμένη τοποθεσία αποκάλυψε την πλήρη καταστροφή όλων των έργων μέσα στον χώρο.
Κάποιοι, μάλλον εργάτες, χρησιμοποιώντας πλαστική μπογιά και κοντάρια με ρολό, μουντζούρωναν με κατακόρυφες γραμμές όλες τις επιφάνειες με τις άρτιες τοιχογραφίες, χωρίς παραδόξως να επιδιώκουν την πλήρη επικάλυψή τους, αλλά δημιουργώντας καθαρές, πλακάτες επιφάνειες με κενά (ως ένδειξη «επαναφοράς» των τοίχων σε κάποια αρχική κατάσταση), αποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την διάθεση καταστροφής των έργων.
Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία μαζί τους, καθώς δεν μιλούσαν καλά Ελληνικά ούτε Αγγλικά. Ωστόσο, έγινε κατανοητό ότι κάποιος τους ανέθεσε να προβούν σε αυτήν την πράξη.
Δεν γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει ο χώρος, αλλά καταδικάζουμε τη συγκεκριμένη πράξη ως απαράδεκτη, δόλια, βίαιη και βανδαλιστική.
Οι καλλιτέχνες έχουν ήδη ενημερώσει το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και τον Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Εικαστικών Τεχνών, για τη συγκεκριμένη πράξη, ώστε αφενός να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις και αφετέρου να πραγματοποιηθεί μια γόνιμη συζήτηση, με στόχο την υποστήριξη της δημιουργικότητας των Αστικών Καλλιτεχνών και της αξίας των έργων τους.
Με αφορμή το παραπάνω θλιβερό περιστατικό, θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να γίνει πράξη ο πρώτος, επίσημα νομιμοποιημένος και προστατευμένος, χώρος δημιουργίας Graffiti & Street Art στην Ελλάδα, με τη μορφή ενός θεματικού Αστικού Δημοσίου Πάρκου. Δεν θέλουμε να υπάρξει, μελλοντικά, συνέχεια σε τέτοιες επιθετικές εκδηλώσεις βανδαλισμού - καταστροφής και άλλων τοιχογραφιών που βρίσκονται στην πόλη και την κοσμούν με μια σύγχρονη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, με παγκόσμια αναγνώριση. Ας το σκεφτούν οι ιθύνοντες, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, συχνά τη χρησιμοποιούν, κατά περίπτωση, για επικοινωνιακούς λόγους. Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαία η εξάπλωση των τουριστικών-εκπαιδευτικών ξεναγήσεων στις περιοχές που είναι γεμάτες με τοιχογραφίες και Graffiti Art, οι οποίες αποφέρουν οικονομικά οφέλη στον αθηναϊκό τουρισμό.
23°
