Παλαιοπωλείο Παλιοσυνήθειες: Βρίσκεται στον Ταύρο και είναι το μεγαλύτερο της Ελλάδας. Η ATHENS VOICE πήγε για ρεπορτάζ και μίλησε με την Άντα Πανά.
Κάθετα στην Πειραιώς 253, απέναντι από τη Σχολή Καλών Τεχνών και τον Ελληνικό Κόσμο βρίσκεται η οδός Ύδρας. Τη διασχίζω και σταματώ μπροστά σ’ ένα κτίριο με μεγάλα γυάλινα ανοίγματα. Είναι το παλαιοπωλείο Παλιοσυνήθειες, το μεγαλύτερο της Ελλάδας. Από την είσοδο κιόλας δυσκολεύομαι να εστιάσω το βλέμμα μου σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Ίσως φταίει η αντίκα-μερσεντές που είναι παρκαρισμένη δίπλα από ένα τζακούζι ή η βαριά σιδερένια κούνια από παιδότοπο που κρέμεται από την οροφή. Η τεράστια βιομηχανική πόρτα που οδηγεί στον εσωτερικό χώρο ανοίγει και τότε αποκαλύπτονται μπροστά μου σκηνές από ταινίες εποχής.
Αμέτρητοι vintage πολυέλαιοι με πολύχρωμους κρυστάλλους, υπέροχα μπαρόκ έπιπλα με τα σκαλιστά λεοντοπόδαρα και εκατοντάδες λογής-λογής μικροαντικείμενα που βρίσκονται παρατεταγμένα στους πάγκους. Βρίσκομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα παλαιοπωλεία μεταχειρισμένων επίπλων της χώρας. Εκεί με περιμένει το αφεντικό, η Άντα Πανά, μαζί με τον στρατό από τους «παλιατζήδες» της. Μια ομάδα από νεαρά, ροκ τυπάκια που αγαπούν το vintage και ψάχνουν να του δώσουν μια νέα πνοή.
«Τίποτα δεν είναι για τα σκουπίδια» μου λέει η Άντα. Στο παρελθόν ήταν διακοσμήτρια και με την οικονομική κρίση αποφάσισε να κάνει το χόμπι της επάγγελμα. Μάζευε διάφορα πράγματα από τον δρόμο, τα ανακατασκεύαζε και τα πουλούσε. «Η κρίση ανάγκασε τον κόσμο να μετακινηθεί από μεγάλα σπίτια σε μικρότερα κι έτσι προέκυπταν περισσευούμενα έπιπλα που κάπου έπρεπε να καταλήξουν.Το ίδιο συνέβαινε και με τα μαγαζιά που έκλειναν.
«Οι “Παλιοσυνήθειες” ως κατάστημα με μεταχειρισμένα έπιπλα και αντίκες αρχικά δημιουργήθηκε στο κέντρο, σε ένα μικρό χώρο στην Πρωτογένους, τότε που η γειτονιά εκείνη αποκαλούνταν το Soho της Αθήνας. Έπειτα με τα Airbnb άλλαξε ολόκληρος ο χάρτης της πόλης αφού καταστήματα, βιοτεχνίες και οικοτεχνίες έκλειναν για να μετατραπούν σε διαμερίσματα προς ενοικίαση. Γεμίσαμε καλαπόδια από όλα αυτά τα τσαγκαράδικα που εξαφανίστηκαν για να γίνουν μικρά καφέ προς εξυπηρέτηση των Airbnb! Οι Παλιοσυνήθειες στου Ψυρρή δεν μας χωρούσαν και μετά από ένα σαφάρι σε όλη την Αθήνα ανακαλύψαμε αυτόν τον χώρο των 3.000 τ.μ. στον Ταύρο».
Το κτίριο που στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο του Νίκα, αποτελείται από 4 ορόφους γεμάτους αντικείμενα είτε από χονδρικές αγορές, παζάρια και ρακοσυλλέκτες είτε από σπίτια και επιχειρήσεις που κλείνουν, αλλά και από εκθέσεις στο εξωτερικό. Οι πελάτες μπορεί να είναι φοιτητές και μετανάστες που ψάχνουν πρακτικά και οικονομικά πράγματα ή άνθρωποι που έχουν φετίχ με τα ρετρό διακοσμητικά, τα industrial έπιπλα και τα μικροαντικείμενα των 80s και70s. Ανάμεσά τους οι μυστήριοι συλλέκτες αντικειμένων που δεν βρίσκεις εύκολα στην αγορά, αντικέρηδες, ιδιώτες που διαμορφώνουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους ανά την Ελλάδα, ξενώνες και μπιτς μπαρ στην επαρχία. Όλοι διαφορετικοί ως προς τις προτιμήσεις τους, που όμως όλους ενώνει το «μικρόβιο του παλιατζή».
«Στο εξωτερικό, όποιος μετακομίζει, φωνάζει κόσμο να πάρει τα έπιπλα. Στην Ελλάδα τώρα ξεκινάει αυτή η τάση. Μέχρι πρότινος όποιος δεν ήθελε κάτι το κατέβαζε στον κάδο να γίνει σκουπίδι ανάμεσα στα άλλα. Τα παλιά πράγματα όμως έχουν ιστορία. Κάποιοι τα αγαπούσαν και πίστευαν ότι θα αντέξουν για πάντα. Ένα ζευγάρι, για παράδειγμα, υπολόγιζε να μείνει μαζί για το υπόλοιπο της ζωής του, με την τραπεζαρία και το σαλόνι τους που θα έπαιρναν προίκα τα παιδιά. Τώρα με την υπερκατανάλωση βιάζονται να ξεφορτωθούν κάτι, όταν χαλάσει, πετάνε τα έπιπλα και τους ανθρώπους».
Η Άντα και η ομάδα της στις Παλιοσυνήθειες στο εργαστήριο εκτελούν χρέη ξυλουργού, αναπαλαιώνουν τα έπιπλα, τα βάφουν, τα λουστράρουν και τα προσαρμόζουν στις νέες μόδες. Εκτός από το εργαστήριο, στο ισόγειο βρίσκεται και η έκθεση με τα πιο εκλεκτά πράγματα.Στους υπόλοιπους 4 ορόφους συγκατοικούν έπιπλα με ηλεκτρικές συσκευές και ραπτομηχανές, παιχνίδια λουναπαρκ, νιπτήρες, διακοσμητικά, κάδρα και φωτιστικά, κουζινικά, χαλιά, μουσικά όργανα, δίσκοι. Ανάμεσα στους ορόφους παζαράκια με εκατομμύρια αταξινόμητα μικροαντικείμενα.
«Εδώ μπορείς να βρεις τα πάντα και σε μεγάλη ποικιλία τιμών. Αρχίζοντας από τα 50 λεπτά που κοστίζουν τα ψιλολόγια μας και φτάνοντας στα 5 χιλιάρικα συζητήσιμα για την αντίκα Μερσεντές του ’70 που δουλεύει κανονικά. Μεγάλης αξίας είναι και το jukebox, που όμως φεύγει για Θεσσαλονίκη. Όλες οι τιμές ωστόσο είναι παζαρέψιμες. Τα πιο παλιά αντικείμενα που έχουμε είναι ένα μπιλιάρδο του 18ου αιώνα, ένα χειροποίητο κινέζικο βάζο ενός μέτρου κι ένα μοναδικό κομμάτι vintage νυφικό από την περίοδο της Κατοχής».
Στο eshop του παλαιοπωλείου τα προϊόντα είναι ταξινομημένα και φωτογραφημένα με τις διαστάσεις και τις τιμές τους. Από κοντά παρατηρώ το αυτοκόλλητο «πρόλαβε άλλος», ακόμα και στα πιο περίεργα αντικείμενα, που φαινομενικά δεν έχουν κάποια χρήση. Κάποιοι όχι απλώς τα εντοπίζουν μέσα σε αυτό τον ωκεανό αντικειμένων αλλά έρχονται και από άλλη ήπειρο για να τα αποκτήσουν! Ποιο είναι το πιο παράξενο πράγμα που έχεις δει στη δουλειά; ρωτάω την Άντα. «Mια μέρα ήρθε μια κοπέλα με ένα μηχάνημα που σκάναρε επί ώρες τον τόπο για να βρει στοιχειωμένα πράγματα! Όπως μας είπε, εντόπισε κάτι κούκλες και τις πήρε. Άλλη φορά μάς βρήκαν κάτι Ασιάτες παραγωγοί που πήραν αντικείμενα για ένα γύρισμα σίριαλ στην Κορέα. Το πιο αστείο είναι όταν πελάτες ανακαλύπτουν πριν από εμάς χρήματα κρυμμένα σε έπιπλα που τους δώσαμε. Πρόσφατα ένας βρήκε περίπου 1.000 δολάρια σε ξύλινο μπουφέ του μεσοπολέμου. Εκνευριστήκαμε στην αρχή που δεν τα είδαμε πρώτοι, αλλά that’s life. Ούτε χρωστάμε ούτε μας χρωστάνε στη δουλειά μας».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
17°
