Αν περάσει κανείς αυτές τις μέρες από την οδό Κριεζώτου, στο Κολωνάκι, θα χορτάσει Γιάννη Μόραλη. Δεν είναι μόνο το Πωλητήριο της Πινακοθήκης Γκίκα που έχει εμπλουτιστεί από αντικείμενα και αξεσουάρ του μεγάλου ζωγράφου, είναι και η υπέροχη βιτρίνα της Γκαλερί Ζουμπουλάκη, στο απέναντι κτίριο, που έχει επιμεληθεί η ίδια η κυρία Πέγκυ Ζουμπουλάκη, μια γυναίκα που τον ήξερε όσο λίγοι άνθρωποι, αφού για 45 και πλέον χρόνια ήταν στενοί φίλοι και συνεργάτες (υπήρξε η πιστή του σύμβουλος και γκαλερίστα). Με αφορμή τη μεγάλη αναδρομική έκθεση στο έργο του Γιάννη Μόραλη που γίνεται αυτό τον καιρό στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς, μιας προσωπικότητας από τις σημαντικότερες του 20ού αιώνα στην ελληνική τέχνη, η κυρία Ζουμπουλάκη θέλησε, όπως μας είπε, «να κάνει μια σύγχρονη και μαζί συναισθηματική βιτρίνα», που να αντέχει στον χρόνο, αντάξια του ονόματός του αλλά και εις μνήμη αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη που μαζί έζησαν σχεδόν τη μισή τους ζωή.
Παρατηρώντας μέσα από το τζάμι μπορεί να διακρίνει κανείς μεταξοτυπίες έργων του αριθμημένες και υπογεγραμμένες από τον ίδιο, μικρά γλυπτά από σίδηρο αλλά και πολλά έργα σε πλέξιγκλας («θέλω να κάνεις έργα σε πλέξι» της είχε εκμυστηρευτεί κάποτε), καθώς και μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το ατελιέ του, έναν χώρο «ιερό και απαραβίαστο» που σπάνια άνοιγε τις πόρτες του σε «ξένους». Μια σειρά από κλασικά έργα τοποθετημένα μέσα σ’ ένα άκρως μοντέρνο και design περιβάλλον, ακριβώς για να μπορεί να αναδειχτεί η αιώνια νιότη και η δροσιά του έργου του.
Έχοντας υπόψη ότι ο Μόραλης σπάνια δεχόταν κόσμο στο σπίτι του, και τα ραντεβού του τα κανόνιζε είτε στο εστιατόριο του Φιλίππου στην Ξενοκράτους είτε στο σπίτι του επιστήθιου φίλου του Νίκου Νικολάου, πιστεύουμε ότι αυτή η γωνία της Κριεζώτου θα τον ενθουσίαζε και πιθανόν να τη διάλεγε –αν ζούσε– για ένα εξωτερικό του ραντεβού.
24°
