Life in Athens

Τα παραδοσιακά και προχωρημένα της Κηφισιάς

Τα γλυκά του «Βάρσου» είναι ιστορικά, όπως και τα σαλιγκάρια γιαχνί στο «Κουτούκι της Κηφισιάς», ενώ τα εστέτ Ταυλανδέζικα πιάτα του “Buba” είναι άλλη ιστορία...

Μανίνα Ζουμπουλάκη
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Κηφισιά είναι ένα μέρος που απέχει εκατοντάδες ψυχολογικά χιλιόμετρα από την υπόλοιπη Αθήνα: είναι ένα ανθηρό, ευτυχισμένο προάστιο με λαμπερά μαγαζιά, ακόμα λαμπερότερες βιτρίνες και χαμογελαστούς ανθρώπους (οι οποίοι νομίζεις ότι βρίσκονται σε άλλη χώρα, εκτός που είναι −απίστευτο!− λαμπερότεροι από τις βιτρίνες...) Στην Κηφισιά διαβάζω μικρές κομψές επιγραφές στις κολώνες: «Σας απαλλάσσουμε από τα περιστέρια με ανθρώπινο ευγενικό τρόπο ΧΩΡΙΣ να τα κακοποιούμε!» − ότι ξεφορτώνεσαι τα περιστέρια που σου κουτσουλάνε αλύπητα το γκαζίμπο, αλλά δεν τους πληγώνεις τα αισθήματα, χωρίζετε φιλικά, κουτσουλάνε παραπέρα και δεν σου κρατάνε μούτρα. Γιατί όλοι ξέρουμε πόσο τραυματικό είναι στη ζωή να σε αντιπαθούν τα περιστέρια.

Λουλούδια, εκθέσεις με ακόμα περισσότερα λουλούδια, περιποιημένα σκυλάκια με φούντες και πεντιγκρί, περιποιημένες κυρίες με τσάντες-κοντό-χερούλι, πανακρίβογλου (υποψιάζεσαι), παρκάρουν έξω από το εντυπωσιακό σουπερμάρκετ («Θανόπουλος») με τους ωραίους παρκαδόρους και σεκιουριτάδες του να τρέχουνε πάνω-κάτω πολύ εξυπηρετικοί. Η πτέρυγα με μπισκότα από όλο τον κόσμο στο ίδιο σουπερμάρκετ μοιάζει με τα Ηνωμένα Έθνη, στο πιο Follie Bergere/Liberace – είναι θαύμα που δεν χορεύουν καν-καν μέσα από τα ράφια.

Η Κηφισιά είναι Ευρώπη παλαιού τύπου, και κάτι παραπάνω: έχει ποικιλία από bagels (barley bagels, vegan bagels), pop tarts, χιλιάδες cupcakes ακόμα και χωρίς ζάχαρη/αλεύρι/βούτυρο, crullers, kale crackers, strudels, όλων των ειδών τα coffee cakes, chia seeds, poppy seeds donuts, φρατζολάκια με κινόα κι ένα σωρό ακόμα υπερ-ευρωπαϊκά πράγματα που τρώγονται (στο κομμάτι της Ευρώπης που τρώει ακόμα). Η εικόνα που έχω για τον μέσο Κηφισιώτη ανάγεται και αυτή στον παππού μου («Ήτο Αιγυπτιώτης...», ο εκάστοτε φίλος του στην Κηφισιά) και στις επισκέψεις στον «Βάρσο» της παιδικής μου ηλικίας.

Ο «Βάρσος» ήτανε/είναι το αντίστοιχο του θεσσαλονικιώτικου «Τερκενλή»: σε πιάνει η τσουρεκίλα από πέντε δρόμους πιο πέρα, η κανέλλα-ζάχαρη-βανίλια από το απέναντι πεζοδρόμιο. Πήγα στον «Βάρσο» πρόσφατα και μου φάνηκε ολόιδιος, κομπλέ με τις ευωδιές του, περίμενα ότι θα πεταχτούν ο Πασχάλης, η Δέσποινα Γλέζου κι οι Πελόμα Μπεκιού πίσω από τις φορτωμένες προθήκες, φορώντας καμπάνες και κρόσσια από τα μακρινά 70s. Αγόρασα αφράτα κουλουράκια για το σπίτι, ακριβώς σαν τα παλιά, κι έπειτα διάβασα στο σάιτ του ζαχαροπλαστείου ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες, τέταρτη γενιά ζαχαροπλαστών, «...φτιάχνουν ό,τι φτιαχνόταν πριν 150 χρόνια, χωρίς σκόνες, έτοιμα μίγματα, πρόσθετα και άλλες ευκολίες». Ο «Βάρσος» λειτουργεί με τις ίδιες συνταγές ρυζόγαλου, σοκολατίνας, κανταϊφιού κ.λπ. από το 1892 που άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στους γλυκατζήδες, βορείων προαστίων και μη...
Βάρσος

Βάρσος

Βάρσος

Βάρσος

Βάρσος

Βάρσος

Εξίσου παραδοσιακό είναι και το κόζι, οικογενειακό «Κουτούκι της Κηφισιάς»: Από το 1974 μέχρι σήμερα μαγειρεύει τσαχπίνικα λαδερά, όσπρια, φαγητά ταψιού, κρεατικά και πίτες με σπιτικό τρόπο και αγνά υλικά. Οι πίτες του είναι τραγανές και «χωριάτικες» πραγματικά, τα σαλιγκάρια-γιαχνί του είναι διάσημα. Το «Κουτούκι» έχει μια όμορφη πλακόστρωτη αυλή και κατεβάζει δροσιά τα καλοκαίρια, που πάντα χρειάζεσαι ζακετάκι μια και είσαι στην Κηφισιά, η οποία ήτανε θέρετρο από την αρχαιότητα: Το 550 π. Χ. ο Πεισίστρατος έφερε νερό από την πηγή του Κηφισού, όπου είχε εξοχικό, στην Αθήνα που υπέφερε από λειψυδρία. Ο αυτοκράτωρ Αδριανός είχε την εξοχική του έπαυλη στην Κηφισιά, όπως και όλοι οι τούρκοι αριστοκράτες επί Τουρκοκρατίας, αφού πρώτα πετάξανε έξω τους Ενετούς από τις βίλες τους. Οι Έλληνες εξ Αιγύπτου κατέφυγαν στην Κηφισιά από τα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα, και οι πρόσφυγες Μικρασιάτες το '22.

Κουτούκι της Κηφισιάς

Κουτούκι της Κηφισιάς

Κουτούκι της Κηφισιάς

Κουτούκι της Κηφισιάς

Κουτούκι της Κηφισιάς

Το να λέμε «Η Κηφισιά σφύζει από ζωή» είναι περιττό, καρα-σφύζει, αν έσφυζε πιο πολύ θα σφύριζε. Μπαρ, καφέ, εστιατόρια, αλυσίδες, μαγαζιά, εμπορικά και lounge bars, all-day-bars, cocktail bars, clubs ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε κήπους, υπέροχα κτίρια, και ακόμα πιο υπέροχα μουσεία.

Μου αρέσει πολύ το «Buba bistrot exotique», του Κωνσταντίνου Ζουγανέλη, για την ειλικρινά εξωτική ατμόσφαιρα, ακόμα και τα ειλικρινή ταϊλανδέζα πιάτα – τα νοστιμότερα της Αθήνας. Η καινούργια Σαλάτα Παπάγια φτιάχνεται στο τραπέζι με παραδοσιακό ταϊλανδέζικο πήλινο γουδί, και τα επίσης καινούργια fish cakes με spicy mayo τα σπάνε. Αν προσέξεις το εσωτερικό του «Buba», γωνία τη γωνία, αλλά και το καλοκαιρινό «έξω» του, δεν θα βρεις απολύτως τίποτε να σε χαλάσει, αντίθετα, θα χαμογελάσεις με το υποβρύχιο χιούμορ και την κινηματογραφικότητα του χώρου... εκτός που θα συνεχίσεις να χαμογελάς με τη μουσική, το σέρβις, τα κοκτέιλ, τα πάντα. Και αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα όταν αποφασίζεις να βγεις: το, ερμμμμ, χαμόγελο. Ίου-ίου-ίου. Ακούγεται χάλια αυτό, και δεν είναι, μπιλίβ μι, γιατί χρειάζονται όλα όσα αναφέρω παραπάνω για να σε φέρουν σε χαμογελαστή διάθεση, σήμερα, ξαναλέω. Χθες, ας μην την ψάχνουμε, χαμογελούσαμε πιο εύκολα, ακόμα και με ένα απλό ρυζόγαλο. Αύριο, ποιος ξέρει... αν πηγαίνουμε συχνά στην Κηφισιά, μπορεί να χαμογελάμε σε μόνιμη βάση.
Buba bistrot exotique

Buba bistrot exotique

Buba bistrot exotique

Buba bistrot exotique

Buba bistrot exotique

Buba bistrot exotique


«Βάρσος», Κασσαβέτη 5, 2108012472
«Το κουτούκι της Κηφισιάς», οικογενειακή ταβέρνα, Κηφισίας 8 & Κρήτης, 2108080760, 2108080780
«Buba bistrot exotique»,Παπαδιαμάντη 4, 210623115