Αυτό είναι το σλόγκαν της ταβέρνας που άνοιξε το ’77, στο Χαλάνδρι. Είναι ένα μαγαζί αγαπητό στους ανθρώπους της μουσικής, μεταξύ άλλων, που έχει δημιουργήσει τη φήμη της ταβέρνας των ροκ σταρς. Τα μουσικά συγκροτήματα που επισκέπτονται την Αθήνα περνούν από εκεί, σαν ένα κανονισμένο ραντεβού, και έχουν δημιουργήσει μία απολαυστική ανθολογία από ιστορίες, φωτογραφίες και ατάκες.
Αφεντικό η μαμά Γερανιού, που παραμένει η ηγετική φιγούρα του μαγαζιού. Γύρω της, η φαμίλια: ο μπαμπάς (που πρώτα δούλευε υπάλληλος στην κυρά Μαρία, στο Χαλάνδρι, στα μπιφτέκια), τα παιδιά και οι φίλοι, γνωστοί, κουμπάροι, όσοι δουλεύουν στο μαγαζί. Η οικογένεια πριν το ’77 είχε ψαροταβέρνα στην Κυλλήνη στην Πελοπόννησο. Στο Χαλάνδρι, στην αρχή, το μαγαζί ήταν μικρό με ένα ψιλικατζίδικο δίπλα που επίσης το έτρεχε η οικογένεια. Μόλις η δουλειά άρχισε να πηγαίνει καλά, η ταβέρνα ανοίχτηκε και το ψιλικατζίδικο έγινε ο «χώρος μη καπνιζόντων» της ταβέρνας.
Σαν κολλεκτίβα, όλοι κάνουν τα πάντα εκεί. Από τα ψώνια μέχρι το μαγείρεμα και το σερβίρισμα. Οι κανόνες της μαμάς ήταν: «Αν θέλετε να λειτουργήσετε δεν θα βάλετε ποτέ, με κανένα τρόπο τις γυναίκες εδώ μέσα να κάνουνε κουμάντο». Τα τέσσερα αγόρια το τήρησαν αυτό. Οι δύο ζουν στο εξωτερικό, ο Άκης στην Αγγλία και ο Νίκος στην Αμερική.
Μία μικρή ιστορία για τη «μουσική καρδιά» που χτυπάει στην οικογένεια Γερανιού, όπως τη διηγείται ο ένας γιος, ο Γιώργος:
«Ο Άκης είναι καθηγητής μαθηματικών σε ένα πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Αυτός έλυσε ένα πρόβλημα μαθηματικών που δεν είχε λυθεί ποτέ, το έστειλε από εδώ στο Σικάγο στην Μαθηματική Κοινότητα. Αυτοί του απάντησαν, ειρωνικά στην αρχή, “νεαρέ, τα αξιώματα τα δεχόμαστε όπως είναι, δεν αποδεικνύονται”. Αυτός τους απάντησε, “εγώ απέδειξα γιατί το δεχόμαστε έτσι”. Μετά από 6 μήνες του στέλνουν μήνυμα: “Απίστευτο, όντως το αποδείξατε. Θέλουμε την άδειά σας για να το δημοσιεύσουμε στο περιοδικό μας”. Τη δίνει την άδεια ο Άκης, βγαίνει η εργασία με το όνομά του από κάτω και μέσα σε ένα σαββατοκύριακο είχε 34 προτάσεις για δουλειά σε όλα τα πανεπιστήμια. Όσους καθηγητές του στείλανε μήνυμα τους έψαξε όλους έναν-έναν στο Facebook και ενώ όλοι πόσταραν μαθηματικά, ο Άκης πήγε σε έναν στο York που πόσταρε μόνο Pink Floyd, ήταν άρρωστος με τους Pink Floyd».
Η μουσική καρδιά της οικογένειας, ο Γιώργος Γερανιός, είναι ένα αεικίνητο πλάσμα, «βασικά φωτογράφος» αλλά και συλλέκτης και παραγωγός, που ξυπνάει από τις 5 το πρωί για να προλάβει τα πάντα. Τσεκάρει τα emails της Undo Records, της δισκογραφικής ετικέτας που τρέχει μαζί με τον Νίκο Μπιτζένη (των Mikro), μόνιμο κάτοικο Λονδίνου πλέον. Επιμελείται τα των Marsheaux (τα δύο κορίτσια του γκρουπ είναι σύζυγοι του Γιώργου και του Νίκου). Τρέχει τους Fotonovela, ετοιμάζει ένα τεράστιο άλμπουμ αφιέρωμα στους νεορομαντικούς, ενώ φροντίζει για τα ψάρια, για τα κρέατα, για τα ψώνια, έχει και ένα κομπιούτερ στην ταβέρνα και κάνει όλες τις άλλες δουλειές που προκύπτουν.
«Οι Έλληνες είναι του φαγητού» λέει ο Γιώργος. «Εδώ και χρόνια, από τότε που έγινε γνωστό στις δισκογραφικές εταιρείες ότι έχω ταβέρνα, άρχισαν πρώτα να έρχονται οι ίδιοι και μετά να φέρνουν εδώ τους ξένους καλλιτέχνες τους».
Οι ιστορίες που έχει να θυμηθεί είναι πολλές.
Οι Depeche Mode έχουν έρθει δύο φορές στην ταβέρνα. Tην πρώτη φορά, τους είχαμε πιάσει με τον Παντελή από τα μούτρα και δεν θυμάμαι καν τι είχαν φάει. Τους ρωτούσα συνέχεια διάφορα πράγματα. Είχα φτιάξει μια λίστα με ερωτήσεις που ήθελα να τους κάνω και δεν είχαν πάρει ανάσα. Ήταν 1997. Τη δεύτερη φορά είχαν φέρει και τις οικογένειές τους. Ήταν πιο ανθρώπινη κατάσταση, γι’ αυτούς. Είχε φτιάξει η μαμά ένα ταψί παστίτσιο το οποίο τσάκισαν, συν μια κατσαρόλα λαχανοντολμάδες.
➽ ERASURE
Οι Erasure είχαν έρθει το 1994, όταν είχαν βραβευτεί στα Mad Awards για την προσφορά τους στη μουσική. Ο Vince δεν ενδιαφερόταν για το τι θα φάει αλλά για το τι θα πιει. Ήθελε να δοκιμάσει ελληνική μπίρα. Είχε πιει 7-8 μπίρες μέχρι να τους γυρίσω στο ξενοδοχείο. O Andy είχε φάει σαρδέλες στα κάρβουνα και είχε δοκιμάσει όλες τις βραστές σαλάτες που είχαμε στην ταβερνα (χόρτα, μπρόκολο, κολοκύθια και παντζάρια). Του λέγαμε ότι, αν φάει πολλά παντζάρια, μετά όταν θα πάει στην τουαλέτα τα ούρα του θα είναι κόκκινα και νόμιζε ότι του κάναμε πλάκα. Μου το επιβεβαίωσε την επόμενη μέρα!
Τρελάθηκε με τα τηγανητά κολοκύθια. Πρέπει να του είχαμε πάει τουλάχιστον 3 μερίδες. Δεν έφαγε καθόλου κρέας αλλά τσάκισε όλα τα υπόλοιπα. Φάβα, πίτες, χόρτα. Δεν του φαίνεται αλλά τρώει πάρα πολύ. Δεν θυμάμαι τι έπινε. Νερό νομίζω. Πάντως είχαμε πολύ ωραία κουβέντα για τη μουσική. Επίσης σε μια διπλανή παρέα που τον αναγνώρισε και ήρθε και του μίλησε, τους έδωσε εισιτήρια για τη συναυλία του. Ήταν στο 2ο Rockwave στη Δραπετσώνα, αν δεν κάνω λάθος.
➽ SIGUR ROS
Οι Sigur Ros ήρθαν μετά τη συναυλία τους στο θέατρο Βράχων. Ήταν 12 άτομα μαζί με την Amina και τις κοπέλες που τους άνοιγαν τη συναυλία. Είχαν φάει τα πάντα. Κυριολεκτικά. Είχαν δοκιμάσει σχεδόν απ’ όλα τα κρέατα. Είχαν τσακίσει τους κεφτέδες και όχι άδικα, αν και στην αρχή μάς έλεγαν ότι δεν ήθελαν τίποτε τηγανητό. Επίσης είχαν πιει τουλάχιστον 5 κιλά κρασί. Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που έκαναν φωτογράφιση με κάποιον εκτός της κολλεκτίβας τους στην Ισλανδία. Τους είχα φωτογραφίσει με φιλμ Polaroid για μια έκθεση που έτοιμαζα τότε. Τους είχα δείξει κάτι δείγματα και τους άρεσαν παρά πολύ. Τηλεφωνήσαμε στον μάνατζέρ τους στην Ισλανδία και πήραμε την άδεια.
➽ MASSIVE ATTACK/DOT ALISON
Μια μέρα πριν τη συναυλία τους στον Λυκαβηττό ήρθαν στην ταβέρνα. Όσο υποτονικοί είναι στα άλμπουμ τους τόσο θορυβώδεις είναι στην παρέα. Καθολου ενοχλητικοί όμως. Είχαν φάει από μια τσιπούρα ο καθένας και παρά πολλές χωριάτικες σαλάτες. Το τραπέζι ήταν γεμάτο ψαροκόκαλα, τα φωτογράφιζαν και μου έλεγαν «αυτή η φωτό είναι η καλύτερη διαφήμιση για την ταβέρνα».
➽ BILLIE RAY MARTIN
Είχε μόλις κύκλοφορήσει το «Your Lovin’ Arms». Ήμουν τρελαμένος μαζί της απο την εποχή των Electribe 101. Τη Λία τη Μανσόλα και τη Βίκυ την Αργυροπούλου, στη Warner τότε, τις είχα πρήξει να μου κρατάνε ό,τι promo ερχόταν. Ένα Σάββατο πρωί μού τηλεφώνησε η Λία και με ρώτησε αν θα είμαι στην ταβέρνα για να μου φέρει κάτι από Billie Ray Martin. Υπέθεσα ότι θα μου φέρει κάποιο δίσκο της. Μου έφερε την ίδια. Ήταν γλυκύτατη, αν και η φήμη που τη συνόδευε ήταν η αντίθετη. Της φτιάξαμε το πιο ωραίο ψάρι που είχαμε. Της το καθάρισα ο ίδιος. Πέρασα τέλεια εκείνο το βραδυ. Πανεξυπνη γυναίκα, χαίρεσαι να κουβεντιάζεις μαζί της. Τη συγκρίνω μόνο με τον Andy McCluskey, τον Moby και τον Martin Gore όταν ειναι ξεμέθυστος.
➽ CESARIA EVORA
Πολύ γέλιο! Δεν θυμάμαι τι έφαγε αλλά θυμάμαι καλά ότι ήρθε ξυπόλητη και η Αγγέλα από την EMI έψαχνε όλο το απόγευμα κάποιον, κάποιους να της κάνουν πεντικιούρ, αλλά το καλύτερο ήταν ότι μετά το φαγητό ήθελε να μιλήσει με τον Ντανιέλ Μπατίστα της ΑΕΚ. Δυο ώρες μετά καταφέραμε να τον εντοπίσουμε. Η Αγγέλα πάλι, νομίζω, το κατάφερε.
Έρωτας με τον πατέρα μου. Μόλις τον είδε να κόβει τα κρέατα στο κούτσουρο τον ερωτεύτηκε. Ήθελε να του μάθει να κόβει τις μπριζόλες. Ήθελε να βγει φωτογραφίες μαζί του. Ήθελε να ψήσει τα κρέατα για άλλες παρέες (τον αφήσαμε να πάει σε 2-3 παρέες τα σερβίτσια και τα ποτά). Πέρασε περισότερο χρόνο στην κουζίνα απ’ ό,τι στο τραπέζι του τρώγοντας. Είχε έρθει αν θυμάμαι καλά για κάποιο ακουστικό σετ του MAD.
➽ OMD
Δυό λέξεις μόνο. Ελιές Καλαμών! Το 1998 οι OMD κυκλοφορούν το «The Singles» και η VIRGIN τους φέρνει να εμφανιστούν στο «Μπράβο» της Ρούλας και να παίξουν τα «Enola Gay» και «Electricity». Μαζί με τους Depeche Mode ήταν οι μεγαλύτεροι παιδικοί ήρωές μου. Πέρασα ίσως περισότερες ώρες ακούγοντας τα τραγούδια τους παρά αναπνέοντας. Δεν τους είχα συναντήσει ποτέ μέχρι τότε. Όταν με κάλεσαν ο Χρήστος Καρυώτης και ο Τάσος Μαρούγκας από τη Virgin τους είπα ότι εγώ και ο Άλεξ (Μαχαίρας – πιο πυροβολημένος για τους OMD από μένα) θα τους τρέχουμε παντού. Τους πεθάναμε. Τους είχαμε ξάγρυπνους κάθε βράδυ στο λόμπι του ξενοδοχείου μέχρι τις 5 το πρωί και μας μιλούσαν. Όταν ήμασταν στο αυτοκίνητο έβαζα τον Andy να μου γράφει στίχους από τραγούδια όπως το «Navigation» και το «I Betray My Friends», που κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγαν. Αποδείχτηκε μέσα στο αυτοκίνητο ότι ούτε ο Andy ήξερε και έλεγε ό,τι να ’ναι. Την προτελευταία μέρα τούς πήγα στην ταβέρνα για να γνωρίσουν τη μαμά μου! Ήθελα η μαμά μου να δει και να γνωρίσει αυτούς που έβλεπε σε αφίσες απο τα έντεκά μου και ήξερε απέξω τα τραγούδια τους και τα ονόματά τους. Η γνωριμία τους με τη μαμά ήταν από τα πιο συγκινητικά πράγματα που μου έχουν συμβεί. Η μαμά δεν ξέρει λέξη στα αγγλικά και είχε δακρύσει, βλέποντας πόσο χαρούμενος ήμουν. «Γεια σου Πολ, γεια σου Άντι. Χάρηκα πολύ. Thank you». Ήταν τα λόγια της. Νομίζω ότι όλο αυτό ο Άντι και ο Πολ το εισέπραξαν 100%. Μόλις κάτσανε στο τραπέζι, το πρώτο που τους πήγαμε να φάνε ήταν ελιές Καλαμών. Από εκείνη τη μέρα ο Άντι τρώει συνέχεια ελιές σε καθημερινή βάση, αλλά νομίζω ότι αν του είχα πάει σκορδαλιά αντί για ελιές, το ίδιο θα συνέβαινε. Νομίζω ότι είχε να κάνει με τη στιγμή με τη μαμά, που είχε προηγηθεί. Από τότε έχουν έρθει πάνω απο 5-6 φορές. Τρελαίνονται για ρεβύθια και για κολοκυθόπιτα, αν αυτό σημαίνει κάτι. Η μαμά λέει ότι ο Άντι είναι από την Κρήτη και το όνομά του είναι Ανδρέας Μαχλάσκης! Τον θυμάται πιο εύκολα έτσι.
➽ JEAN-JACQUES BURNEL
Τον είχε φέρει ο Ηλίας ο Ασλάνογλου το 1994 για να κάνει παραγωγή στο «Νίψον Ανομήματα...» των Magic De Spell. Ήταν η χαρά της ζωής και είχε αστείρευτο χιούμορ. Ο Ηλίας τού είχε διαφημίσει τόσο πολύ το τηγανητό συκώτι και την καπνιστή χοιρινή, που νομίζω έφαγε κάτι από αυτά. Έχουμε βγει μαζί με τον Παντελή και τον Jean-Jacques στην καλύτερη φωτό κάτω από την αφίσα των Depeche Mode «I Feel You». Κάποτε οι τοίχοι της ταβέρνας ήταν γεμάτοι από αφίσες και χρυσούς δίσκους συγκροτημάτων: Kraftwerk, Laibach, Cabaret Voltaire, Neu, New Order, Depeche Mode.
➽ SUNRISE AVENUE
Φάγανε δέκα τζατζίκια και πήραν και έξι μαζί τους στο αεροπλάνο! Από ένα σημείο και μετά τους είχαμε μάθει και φωνάζανε «φέρε τζατζίκι» στα ελληνικά. Ήταν τόσο αστείο. Μαζί τους για κάποιο άγνωστο λογο ήταν και ο Μαραντίνης των ΟΝΙΡΑΜΑ με την κιθάρα του, αλλά αυτός δεν έτρωγε τζατζίκι. Νομίζω, είχαν παίξει μαζί κάπου στο Θησείο και ειλικρινά δεν θυμάμαι ποιος τους είχε φέρει στην ταβέρνα.
➽ MALCOLM McLAREN
Ο καλύτερος όλων! Ήρθε στις 12 το πρωί και έφυγε στις 10 το βράδυ! Ο σημαντικότερος απ’ όλους που ήρθαν στην ταβέρνα. Ξεκίνησε με καφέ, συνέχισε με κρασί και τελείωσε με τσίπουρα. Στο ενδιάμεσο τσίμπαγε κιόλας. Μετάνιωσα που δεν ηχογράφησα αυτά που έλεγε. Για το πώς έφτιαξε τους Sex Pistols, για την KGB που κάθε Χριστούγεννα τους έστελνε λεφτά για να συνεχίσουν να βρίζουν τη βασίλισσα, για το πώς γνώρισε τον Afrika Bambaataa, για το «Madame Butterfly» και την ιστορία με τον Spielberg, για το ένα εκατομμύριο δολάρια που πήρε από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας για να κάνει το «Paris», για το πώς γνώρισε τον Sting στον Stewart Copeland και τον Andy Summers και δημιουργήθηκαν οι Police, για τη Chrissie Hynde που δεν τη χώνευε καθόλου αλλά την παραδεχόταν που τελικά τα κατάφερε. “Αν έβγαζα βιβλίο θα λεγόταν I Got The Wrong Johnny” μου είχε πει. Φεύγοντας πήρε ένα δίλιτρο κρασί μαζί του “γιατί δεν έχουν καλό κρασί στο ξενοδοχείο”. Ένα χρόνο αργότερα ξανάρθε στην Ελλάδα για να μιλήσει κάπου και τον συναντήσαμε τυχαία μέσα στο Semiramis στην Κηφισιά, τη μέρα που γυρίζαμε το video clip των Marsheaux για το «Hangin On». Τον παρακαλέσαμε να εμφανιστεί στο κλιπ και δέχτηκε αμέσως.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
12°
