Η μόνη ένσταση που έχω με τα λούνα παρκ είναι το χαώδες της υπόθεσης: χρόνια πριν, σε λούνα παρκ, η αγαπημένη φίλη Ανέζα κι εγώ καταφέραμε να χάσουμε τους πεντάχρονους τότε γιους μας για ένα μισάωρο – στο οποίο μισάωρο κι ενώ ψάχναμε σαν παλαβές τα παιδάκια μας μέσα στο πλήθος τρέχοντας πάνω-κάτω, σίγουρα χάσαμε σούμπιτα δύο-τρία χρονάκια από τη ζωή μας... Τελικά τα σκασμένα είχανε χωθεί σε ένα χαλασμένο αεροπλανάκι στο οποίο δεν σκεφτήκαμε να κοιτάξουμε παρά μόνο λίγο πριν έρθει η αστυνομία. Είχαμε κόψει και οι δύο μαμάδες το κάπνισμα και εννοείται το ξαναρχίσαμε εκείνη την αποφράδα ημέρα. Την οποία ημέρα θυμάμαι με ανατριχίλα όποτε κάποια άλλη μαμά μου λέει «Πάμε τα παιδιά σε λούνα παρκ;».
Μια από τις εξαιρέσεις είναι το «Volta Fun Park» στο εμπορικό κέντρο Avenue, επειδή είναι υπαίθριο πλην όμως κλειστό − δύσκολα σου λασκάρει το παιδάκι. Κι επειδή έχει κάμποσο προσωπικό, δύσκολα σου κρύβεται το ίδιο άτιμο παιδάκι. Άρα, δεν πάει η ψυχή σου στην Κούλουρη και το παιδάκι περνάει καταπληκτικά, ιδίως αν είναι από τριών ως εννέα ετών. Μπορεί να πιεις κι έναν καφέ με την ησυχία σου εσύ η μαμά, παρέα με άλλη μαμά, ενώ το παιδάκι σου είναι μαντρωμένο στα «φουσκωτά» στα οποία, αν είσαι τυχερή και καλός άνθρωπος, μπορεί να καθίσει παίζοντας μέχρι και μια ώρα. Με διαλείμματα βέβαια (να πιει νερό, να κάνει τσίσα, να φάει τσιπς κ.λπ.). Οι μάρκες για τα περισσότερα παιχνίδια είναι 2 με 3 ευρώ. Η «αράχνη», για τολμηρό αλλά ακίνδυνο σκαρφάλωμα, είναι 4 ευρώ. Το τραμπολίνο έχει πάντα σουξέ σε κάθε ηλικία (εύκολα θα ανέβαινα να χοροπηδήσω αν δεν διαμαρτυρόντουσαν τα παιδιά μου ότι τους κάνω ρόμπες...) Συνολικά, για δύο παιδάκια και τη μαμά, μαζί με νερά, καφέδες, μάρκες και τα σχετικά, καθαρίζεις με ένα 20άρικο για ολόκληρο απόγευμα, από τις 5 μμ ως τις 8.30 μμ που καταφέρνεις να σύρεις τα παιδιά σου στην έξοδο.
Το «Volta fun park» είναι φιλικό προς τον γονιό, η μουσική δεν σπάει τύμπανα, έχει πολλές καρέκλες και τραπεζάκια, τα ταμεία είναι εξυπηρετικά, οι καφέδες ωραίοι, έχεις οπτική επαφή με τα παιδιά σου σχεδόν από παντού. Τα παιχνίδια είναι σε καλή κατάσταση και σε ικανή ποικιλία ώστε (1) να μην βαριούνται τα παιδιά και (2) να μην χαώνεις εσύ ο γονιός επειδή δεν μπορείς/θέλεις να ξοδέψεις τα μαλλιά της κεφαλής σου ή και (3) να μη φρικάρεις ότι θα χάσεις τουλάχιστον ένα παιδί μέσα στην υπερπροσφορά παιχνιδιών, ήχων, βαβούρας, πλήθους και δραστηριοτήτων. Επίσης, οι πιτσιρικάδες που δουλεύουν εκεί είναι όλοι ευγενικοί, ακόμα κι όταν με το πέρασμα της ώρας παίρνουν ύφος συμπαθητικού οσιομάρτυρα − ελπίζω να το διαβάσει αυτό κάποιος και να τους δώσει αύξηση γιατί ξεπατώνονται με τόσο παιδομάνι στο κεφάλι τους. Δεν έχω ιδέα πώς είναι οι μισθοί εκεί, μακάρι να είναι καταπληκτικοί, το αναφέρω απλώς επειδή είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι 20-25 χρονών και να κυνηγάς, χωρίς να χάνεις την ψυχραιμία σου, τρακόσια έξαλλα παιδάκια, μερικά ακόμα με τα μπεϊμπιλίνο στους πισινούς τους.
Ήθελα καιρό να γράψω και για έναν παραδοσιακό φούρνο της γειτονιάς μου, τον «Στόλη»: φτιάχνει τα καλύτερα τρίγωνα τυροπιτάκια-σπανακοπιτάκια, καταπληκτικά μίνι κέικ που είναι χρήσιμα τώρα που αρχίζουν τα σχολεία (για το σνακ που βάζουμε μέσα στις σχολικές τσάντες – πώς φαίνεται ότι δεν έχετε παιδάκια...). Το ψωμί του είναι πολύ καλό, όπως και το τσουρέκι και τα κρουασάν, αλλά η επιτυχία είναι η μηλόπιτα και η κερασόπιτα που φτιάχνει κατά καιρούς.
Με λούνα παρκ και φούρνο σού έχουνε ψιλο-χοντρο-τελειώσει τα λεφτά, αν υποθέσουμε ότι θέλεις να πάρεις και παπούτσια. Αλλά βρήκα το «Metropolis», αποθηκο-ειδές παπουτσάδικο που έχει τα γνωστά παπούτσια-θεούσας με 5 ευρώ, τα οποία βρίσκεις σε όλες τις αποθήκες αλλά εδώ έχει πολύ πράγμα: πέδιλα, μποτάκια, αθλητικά και κανονικά παπούτσια που τα φοράς άνετα και εκτός κατηχητικού, σε τιμές σοκ από 5 μέχρι 25 ευρώ. Την ημέρα που πέρασα από το «Metropolis» είχε προσφορά κάτι φανταιζί κοριτσίστικα πεδιλάκια (πλαστικό, αλλά μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας), δύο ζευγάρια με ένα ευρώ. Τέτοιου επιπέδου μιλάμε. Το ένα ζευγάρι μάς βγήκε χάλια επένδυση, διαλύθηκε την πρώτη εβδομάδα αλλά το δεύτερο αντέχει, μάλιστα δεν έχει χάσει ούτε μισό από τα (πλαστικά) στολιδάκια του. Μην τα αντιμετωπίζετε με ελαφριά περιφρόνηση όλα αυτά, για πεδιλάκια μιλάμε, όσο κρατάει η ζέστη. Για τη ξεχασμένη ικανοποίηση του να ψωνίζεις κάτι «για πλάκα», που ισχύει ακόμα (ως ικανοποίηση) απλώς έχει κατέβει πίστα. Ή έχει ανέβει πίστα δυσκολίας – εξαρτάται από πού το κοιτάζεις το ζήτημα.
Volta Fun Park, Κηφισίας 41-45, Μαρούσι, 2106909424
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
8°
