Τα χρωματιστά διώροφα λεωφορεία που έχουν κατακλύσει τους δρόμους της Αθήνας τα τελευταία χρόνια, είναι (και) εκείνα που έχουν καταστήσει την Αθήνα μία διεθνή πρωτεύουσα. Μέχρι να δρομολογηθούν αυτά και να αποτελέσουν λύση στην βραχεία περιήγηση των αλλοδαπών επισκεπτών, στα αξιοθέατα της Αθήνας, οι επισκέπτες της πρωτεύουσας, αρκούνταν στην χρήση των μέσων τακτικής αστικής συγκοινωνίας και τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα με το μετρό. Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα δεν ήταν ποτέ το κέντρο αναφοράς του ελληνικού τουρισμού. Όσοι ερχόντουσαν για την Ακρόπολη, ελάχιστα γίνονταν έστω ευκαιριακοί περιηγητές άλλων αξιοθέατων της Αττικής.
Για διάφορους λόγους, ήταν μάλλον αφιλόξενη. Μέσα σε αυτούς τους λόγους να αναφέρουμε την έλλειψη του μετρό, την απουσία πολιτιστικών εκδηλώσεων και φυσικά τα κρεσέντο απεργιών και πορειών με ότι αυτές «επεφύλασσαν» σε κάποιον που αναζητούσε αμέριμνος τις αρχαίες μας καταβολές. Όλα άλλαξαν από δύο βασικές παραμέτρους: την δημιουργία του μετρό και την –επιτέλους- ελευθερία προσέγγισης των κρουαζιερόπλοιων στο λιμάνι του Πειραιά (παίζει να είμαστε η μόνη χώρα που λόγω αγκυλώσεων και ιδεοληψιών απαγορεύαμε την επίσκεψη των κρουαζιερόπλοιων στα λιμάνια μας. Τελοσπάντων…). Αυτές οι δύο παράμετροι, έφεραν πολύ κόσμο στην Αθήνα και κάπως έτσι δημιουργήθηκε και η ανάγκη της ύπαρξης των λεγόμενων tour bus που έναντι εισιτηρίου κάνουν περιήγηση σε διάφορα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας!
Τα κρουαζιερόπλοια
Για να έχουμε μία εικόνα του πόσος κόσμος από όλα τα μήκη και πλάτη της γης καταφθάνει στο λιμάνι του Πειραιά, αρκεί να αναζητήσουμε τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του ΟΛΠ και να δούμε ότι τα νούμερα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Από το 2010 έως και το 2016 λοιπόν, κατέπλευσαν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, 5.085 κρουαζιερόπλοια. Ναι! Σωστά διαβάζετε. Το πιο εντυπωσιακό είναι, ότι ο αριθμός των επιβατών που μετάφεραν ορίζεται στα 8.234.698 άτομα. Ήτοι περί τα 1.200.000 άτομα ανά χρόνο κατά μέσο όρο. Προφανώς, δεν έβγαιναν όλοι από τα πλοία, αλλά σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία, το έκανε.
Κάπως έτσι λοιπόν τα διώροφα (κυρίως) με ανοιχτή οροφή πούλμαν, μπήκαν στην ζωή μας. Υπάρχουν πλέον κάμποσες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην μεταφορά τουριστών σε διάφορα αξιοθέατα της Αθήνας. Κάπως έτσι, αποφασίσαμε ένα πρωινό να κατέβουμε στο Σύνταγμα, να πάρουμε ένα από τα λεωφορεία και να γίνουμε επισκέπτες στην πόλη μας.
Επιλέξαμε διώροφο σκεπαστό (ανοιχτό στο πλάι, αλλά με στέγαστρο) γιατί καλός ο ήλιος για τους Σκανδιναβούς, αλλά για εμάς ανυπόφορος και μάλιστα για βόλτα δύο και πλέον ωρών.
Η διαδρομή που επιλέξαμε ήταν ένας κύκλος στο κέντρο της Αθήνας. Μπορεί εμείς να μπήκαμε στο Σύνταγμα, αλλά κάποιος ανεβαίνει ή κατεβαίνει σε όποια στάση επιθυμεί, πληρώνοντας βέβαια το αντίστοιχο αντίτιμο. Σε όλους τους επιβάτες μοιράζονται ακουστικά, έτσι ώστε από τις ειδικές υποδοχές να έχεις μία ικανοποιητική και αντιπροσωπευτική ξενάγηση, η οποία διατίθεται μέσα από κανάλια 16 συνολικά γλωσσών!
Οι ηλικίες των τουριστών που επιβιβάζονταν στο λεωφορείο, ήταν μεικτές. Θα περιμέναμε να είναι κυρίως η τρίτη ηλικία, αλλά μας έκανε εντύπωση ότι υπήρχαν όλες οι κατηγορίες: οικογένειες με παιδιά, νέα ζευγάρια και ηλικιωμένοι.
Μιλήσαμε με σχεδόν δεκαπέντε άτομα στην διάρκεια της διαδρομής μας για να ενσωματώσουμε τις απορίες μας με τις δικές τους. Που άρχιζαν από τα πολλά ταξί στο κέντρο της Αθήνας, συνεχίζονταν με την έκπληξή τους για τους στενούς δρόμους του ιστορικού κέντρου που είναι ανοιχτοί στην καθημερινή κυκλοφορία των οχημάτων, για το απίστευτο τράφικ στην περιοχή της Ακρόπολης, αλλά και για το ότι η Αθήνα, ακόμα και στον όγδοο χρόνο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, παραμένει ακριβή πόλη.
Αυτά που δεν μας εξέπληξαν, αλλά δεν άφησαν ασχολίαστα, ήταν οι άστεγοι, οι άνθρωποι που αναζητούσαν οτιδήποτε στους κάδους απορριμμάτων, τα βανδαλισμένα με γκράφιτι κυρίως αγάλματα και άλλοι δημόσιοι χώροι, οι σβησμένες με αυτοκόλλητα πινακίδες οδικής σήμανσης, όπως και τα πολλά κλειστά μαγαζιά, ακόμα και σε εμπορικούς δρόμους του κέντρου.
Αρκετοί από αυτούς δε, είχαν ξανάρθει στην Αθήνα και είχαν και άποψη για την εξέλιξη των συνθηκών ζωής εδώ. Αν θα ξαναέρχονταν; Ούτε ένας από όσους ρωτήσαμε δεν μας είπε «όχι». Ούτε ένας!
Αν θα ξανακάναμε το tour; Ναι. Σε πιο μεγάλη διαδρομή για να έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να μάθουμε περισσότερα για την πλούσια ιστορία της Αττικής.
Μόνο για αυτό; Όχι. Αλλά και γιατί σαν εμπειρία, είναι αξιόλογη!
