Όταν ξεκίνησε αυτή η στήλη πολλά πράγματα ήταν διαφορετικά στο δικό μας χώρο. Σαν χθες θυμάμαι την αγωνία μας σχετικά με την ανακατασκευή της πόλης ενόψει των Ολυμπιακών. Θα μας ευνοούσαν οι νέες αλλαγές; Θα αποκτούσε η πόλη νέα σποτ; Καθώς τα χρόνια περνούσαν, πράγματι εμφανίστηκαν νέα μέρη για skate, έγιναν events που δεν είχε ξαναγνωρίσει η χώρα μας, μεγάλα ονόματα από επαγγελματίες skaters μάς επισκέφτηκαν, οι ίδιοι οι skaters αυξήθηκαν κατά πολύ την τελευταία πενταετία, οι ενδυματολογικοί μας κώδικες αγαπήθηκαν και υιοθετήθηκαν και από άλλες κοινωνικές ομάδες, διοργανώθηκαν πολλά skate tours εντός και εκτός Ελλάδας. Βλέπαμε παντού φωτογραφίες μας, σε περιοδικά, σε εφημερίδες, στην τηλεόραση, σε βίντεο, σε διαφημίσεις, μέχρι και πρωταγωνιστές σε σίριαλ γίναμε. Όλα αυτά τα χρόνια ό,τι συνέβαινε στη σκηνή μας έχει καταγραφεί σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Αλλά το θέμα είναι: τι γίνεται σήμερα; Σήμερα πιστεύω ότι έχουμε ορφανέψει και ότι αντί να βελτιωνόμαστε πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Αντί να περιμένουμε να εμφανιστούν νέα σποτ, κλαίμε και αυτά που είχαμε και χάσαμε.
Το Πεδίον του Άρεως: Κάπου σκάλωσε η πολυσυζητημένη ανάπλασή του και σήμερα, δύο χρόνια μετά, τίποτα δεν κινείται στο ερειπωμένο πάρκο.
Το μυθικό 3456 (απέναντι από το θέατρο REX): Το ιστορικό αυτό σποτ, απ’ όπου ξεκίνησε η ιστορία του skateboarding στη χώρα μας, εξαφανίστηκε. Το ’99 γκρέμισαν τη μία πλευρά της πλατείας για να κάνουν τους εξαερισμούς του μετρό και από τότε η πλατεία παραμένει έτσι, ημιτελής. Εγκαταλείφθηκε από τους skaters και έγινε η χαρά των απανταχού τρελών και τοξικομανών της πόλης.
Το Δέλτα Φαλήρου: Εμφανίστηκε μετά τους Ολυμπιακούς και ήταν το καμάρι μας. Όλοι οι skaters σε Ελλάδα και Ευρώπη μιλούσαν γι’ αυτό το μέρος και εμείς νιώθαμε τυχεροί που το είχαμε. Αποτέλεσμα; Μια ωραία μέρα έκανε την εμφάνισή της άλλη μία καφετέρια, τοποθετώντας τα τραπεζάκια της ακριβώς στο σημείο που κάναμε skate. Πάει κι αυτό.
Η πλατεία της Αγ. Παρασκευής: Η ιστορία αυτής της πλατείας κρατάει από το 1986-87. Μέχρι που αποφάσισε ο Δήμος να τη διαλύσει για να την αναπλάσει με τέτοιο τρόπο ώστε να στείλει τους skaters από κει που ήρθαν κι ακόμη παραπέρα. Σήμερα μπορεί να πάρει το μάτι σου κανέναν skater να κάνει πατίνι, αλλά αραιά και πού.
Τα παλιά σποτ δεν είναι πια έτσι όπως τα ξέραμε και τα καινούργια δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε. Ευτυχώς κάποια μέρη που παλιά δεν πατούσε αρχάριος skater, τώρα μπορεί να κάνει τα κόλπα του επειδή το επίπεδό τους έχει βελτιωθεί θεαματικά και αντέχουν στις δυσκολίες. Τι έχει μείνει ακόμα; Το κακόμοιρο το Σύνταγμα, που όποια στιγμή και να πας κάποιους skaters θα βρεις εκεί. Είναι πάντως πίκρα να ανακαλύπτεις ότι μετά σε έξι χρόνια και τόσες υποσχέσεις, το μόνο μέρος που μπορείς να συναντήσεις παιδιά δικά μας να είναι η μία και μοναδική πλατεία Συντάγματος.
Μετά απ’ αυτό, τι να ευχηθεί κανείς; Μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Κύριε δήμαρχε, μας ακούτε; Χρειαζόμαστε το χώρο μας!
10°
