Στη φωτογραφία βλέπετε το μετεωρολογικό κλωβό που βρίσκεται στον Εθνικό Κήπο, δίπλα στην Παιδική Βιβλιοθήκη. Πρόκειται για παλιό κλωβό που λειτουργεί κανονικά, με μετεωρολογικά όργανα που μοιάζουν να έχουν ζωή 80 ή και περισσότερα χρόνια – εννοείται μη ψηφιακά. Αν πλησιάσετε και μελετήσετε, θα προσέξετε το πολύμετρο του Λάμπρεχτ που συνοδεύεται από οδηγίες κατανόησης των ενδείξεών του. «Μεταλλικόν βαρόμετρον», «θερμοϋγροσκόπιον», «θερμόμετρον» και όχι μόνο σας περιμένουν. Αν σκεφτεί κανείς τι έχει περάσει αυτός ο χώρος, ιδίως στα Δεκεμβριανά, είναι απορίας άξιο πώς έχει σωθεί τούτος ο κλωβός, του οποίου η ύπαρξη είναι σχεδόν μυστική για τους Αθηναίους.
Μπαχαρικά «Fotsi»
Ένα ωραίο μπαχαρικάδικο στην Ευριπίδου, ίσως λιγότερο ξακουστό από άλλα, αλλά με μεγάλη ποικιλία, άριστη ποιότητα και καλές τιμές. Το 1930, ο Φώτης Τσιρώνης (το Fotsi/Φώτση βγαίνει από την ένωση των πρώτων συλλαβών του ονόματός του) ξεκίνησε την επιχείρηση, την οποία συνεχίζουν σήμερα δύο εγγόνια του (Φ. Κ. Τσιρώνης και Η. Γ. Μπερτσάτος). Η φίρμα εισάγει, αλέθει και συσκευάζει μπαχαρικά και βότανα, διαθέτοντας επίσης αιθέρια έλαια, σαπούνια κ.λπ. (Ευριπίδου 39, 210 3217.131). Υ.Γ. Δεν έχω ιδέα από μπαχαρικά, εμπιστεύομαι όμως τη φίλη και εκδότριά μου Εύα Καραϊτίδη της «Εστίας», που παίζει το θέμα στα δάχτυλα.
«Το ξίφος του Κωνσταντίνου/ Constantine’s sword»
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ του Oren Jacoby (2007, διάρκεια 93΄), όπου ιχνηλατείται το πώς και το γιατί ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος («ο μέγας»…) επέβαλε το χριστιανισμό. Στη διαπραγμάτευση του θέματος αξιοποιείται η προσωπική μαρτυρία ενός σκεπτόμενου καθολικού παπά, που σταδιακά απομυθοποίησε και την πίστη και τη θρησκεία του (Πολυχώρος «Άνεσις», Κηφισιάς 14, Αμπελόκηποι, Σάββατο 3 του Μάρτη ώρα 7 μ.μ. Είσοδος ελεύθερη). Οργανωτής είναι η Ένωση Αθέων Ελλάδας, που έχει προγραμματίσει σειρά προβολών στον ίδιο χώρο (μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Ένας προφήτης μα τι προφήτης/Life of Brian» των Μόντι Πάιθονς). Περισσότερα: union.atheia.gr/?page_id=1036
Η οδός αυτή βρίσκεται στο Γκαζοχώρι, ορίζει μάλιστα τη βόρεια πλευρά του συγκροτήματος που σήμερα αποτελεί την «Τεχνόπολη». Πριν λίγες βδομάδες, γράφοντας δυο λόγια για το «Gazarte», μίλησα γι’ αυτό το δρόμο. Τώρα, η αναγνώστρια κ. Λίζα Μεγαλιάδη με ρωτάει τι σημαίνει το οδωνύμιο κι αν το τόνισα σωστά. Λοιπόν, οι Βουτάδαι ήταν ιερατικό γένος της αρχαίας Αθήνας και από κει πήρε το όνομά του ο δρόμος. Η κανονική γενική πληθυντικού θα έπρεπε να είναι Βουταδών. Η γλώσσα μας όμως τροποποιεί αυθόρμητα τον τονισμό, «σουλουπώνοντάς» τον σε Βουτάδων, κατά το γλωσσικό «πατρόν» των αρσενικών που λήγουν σε -άς: μελάς, χαλβάς, κερατάς, αυγουλάς, πιτσιρικάς, ψαράς κ.λπ. που όλα σχηματίζουν την πτώση αυτή σε -άδων. Αν και φιλόλογος, στις διαμάχες τέτοιου τύπου παίρνω το μέρος των γλωσσολόγων. Θεωρώ δηλαδή πως οι κανόνες της γραπτής γλώσσας πρέπει να προσαρμόζονται στην πλειοψηφούσα προφορική πραγματικότητα κι όχι το αντίθετο, και πως ό,τι επικρατεί, σχηματίζει «νέο δίκαιο». Έτσι, ακολουθώ κι εγώ τον τονισμό όλου του κόσμου.
«Αθήνα 9,84»…
Ευχαριστώ από καρδιάς όλες και όλους που τηλεφώνησαν/στείλανε μέιλ στο σταθμό/στείλανε μέιλ σε μένα, με καλά λόγια για την καθαροδευτεριάτικη έκτακτη εκπομπή στον 9,84, που υπήρξε η παρθενική μου. Στην πρωτόγνωρη αυτή εμπειρία μου, ήσασταν πολλές και πολλοί που με ενθαρρύνατε.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
16°
