Ένα μικρό κουίζ για σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες. Πέτυχα σχετικά πρόσφατα τη Wonder Woman, αγαπημένη (μου) ηρωίδα των κόμικ κάπου στα πέριξ, τη φωτογράφισα και σκέφτηκα να μοιραστώ τη φωτογραφία μαζί σας. Όχι έτσι απλά, όμως. Σας βάζω ένα κουίζ: πού βρίσκεται το καλλυντικάδικο, όπου έχει αναπαραχθεί αυτή τεράστια αυτοκόλλητη Γυναίκα-Θαύμα; Α. Στο αεροδρόμιο Β. Στο Παγκράτι Γ. Στον Πειραιά Δ. Στην Κηφισιά Ε. Στο Περιστέρι ΣΤ. Αλλού (πού;). Θα δημοσιέψω με χαρά τα ονόματα όσων το βρουν.
Oι ταμπέλες της Αθήνας
Οι ενημερωτικές ταμπέλες και επιγραφές είναι το τελευταίο που μένει, όταν μια επιχείρηση κλείσει. Ας πούμε, πολύ πρόσφατα αποκαθηλώθηκε η ταμπέλα «Λουτρά Φοίνιξ» στην οδό Μαρίκας Κοτοπούλη (πρώην Ίωνος, Ομόνοια), που υπενθύμιζε το τελευταίο παλιό δημόσιο λουτρό και χαμάμ της Αθήνας, το οποίο είχε κλείσει από δεκαετίες. Το πολυκατάστημα «Δραγώνας» έχει κλείσει δεκαετίες τώρα, μια ταμπέλα του όμως παραμένει στη στοά της ΔΕΗ, από Αριστείδου προς Αιόλου. Το ίδιο ισχύει για παλιές εφημερίδες, φροντιστήρια, κομμωτήρια, καμπαρέ κ.λπ. Όλες αυτές οι ξεχασμένες ταμπέλες αποτελούν τμήμα της (επιχειρηματικής και εμπορικής) ιστορίας αυτής της πόλης. Στις μέρες μας, που κλείνουν τόσες πολλές επιχειρήσεις καθημερινά, είναι προφανές ότι παράγεται ιστορικό υλικό μνήμης σε τέτοια ποσότητα, που οι μελλοντικοί δεν θα ξέρουν τι να το κάνουν.
Γιατί τη λένε Νορμανδού;
(Απάντηση προς «τα παιδιά από την Πετρούπολη» και την κ. Έλλη Λ.). Ούτε Νορμανδού, ούτε Νορμανού, ούτε Νόρμανου. Το γνωστό δρόμο στο Μοναστηράκι τον λένε Νορμάνου. Ο Καρλ Νόρμαν (εξελληνισμένος Κάρολος Νορμάνος) ήταν σπουδαίος Γερμανός Φιλέλληνας από τη Στουτγάρδη, διοικητής του πολυεθνικού σώματος των Φιλελλήνων, που το τσάκισε το καλοκαίρι του 1822 ο Κιουταχής στην καταστροφική για την ελληνική πλευρά μάχη του Πέτα (κοντά στην Άρτα). Ο ίδιος ο Νόρμαν, χτυπημένος βαριά, διασώθηκε στο Μεσολόγγι, όπου όμως πέθανε λίγο αργότερα, είτε από το τραύμα, είτε από την κατάθλιψη που είχε προκαλέσει η ήττα και ο χαμός εκατοντάδων συντρόφων του. Νορμάνου λοιπόν και μόνο Νορμάνου, η οδός που ενώνει Ερμού με Ηφαίστου. Με την ευκαιρία, θυμίζω ότι η Αθήνα διαθέτει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δρόμους προς τιμήν μεμονωμένων αλλοδαπών πολεμιστών του ’21 (οι ανώνυμοι, πολύ περισσότεροι, έχουν δυστυχώς ξεχαστεί), αλλά κι ένα μεγάλο δρόμο, στο Σύνταγμα, για όλους τους Φιλέλληνες γενικά, τη γνωστή Φιλελλήνων, ιδιότυπα απαθανατισμένη στο «Εις την οδόν των Φιλελλήνων» του Εμπειρίκου (μελλοντικά, λέω ν’ ασχοληθώ πιο συστηματικά με το θέμα «φιλελληνισμός στους αθηναϊκούς δρόμους»).
Αν ρωτήσετε τους γονείς και τους παππούδες σας, θα δείτε ότι όλοι σχεδόν οι πλανόδιοι γαλατάδες και γιαουρτάδες της παλιάς Αθήνας ήταν Ρουμελιώτες. Με τα χρόνια που περάσανε, οι πλανόδιοι έπαψαν να μοιράζουν γάλατα κι άνοιξαν μαγαζιά (έβγες και γαλατάδικα και ζαχαροπλαστεία). Μία από τις καλύτερες περιπτώσεις ήταν ο Κώστας Σχίζας από τη Λαμία, που έφτιαξε το γαλατάδικό του το 1958, σε μια πλατεία των Πατησίων. Σήμερα την επιχείρηση τη συνεχίζουν τα παιδιά του, με μια χωροταξική διαίρεση: το παλιό μαγαζί έχει γίνει καφετέρια-στέκι των ντόπιων, ενώ απέναντι έχουν ανοίξει ένα δεύτερο. Πρόκειται για ζαχαροπλαστείο, με γλυκά ποικίλα και υψηλής περιωπής, για τα οποία μαζεύεται κόσμος απ’ όλη την Αθήνα. «Σχίζας», πλατεία Χαλεπά ή Παπαλουκά, περιοχή Κυπριάδη, Άνω Πατήσια, τηλ. καφετέριας 210 2111.318, τηλ. ζαχαροπλαστείου 210 2280.635
«Αλλαγή» ακτογραμμής στο Φάληρο
Ενάμιση στρέμμα πλωτό νησί αγκυροβόλησε στον Φλοίσβο και χρησιμοποιείται ως πολυχώρος, για εκδηλώσεις πάνω στο κύμα. Πρωτότυπο στη σχεδίασή του, οικολογικό, με κόστος πάνω από 2 εκ. ευρώ, ελληνικής ναυπήγησης, ιδιωτική επένδυση και (σύντομα) ενεργειακά αυτόνομο, φαίνεται ότι ομόρφυνε τη φαληρική ακτογραμμή. (Περισσότερα: Άρθρο του Γιώργου Κιούση στην «Ελευθεροτυπία» της 5.9.2011)
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
14°
