Life in Athens

Τελευταίες μέρες στην πόλη

Ο Φώτης Γεωργελές αποχαιρετά την Αθήνα. Ένα παλιό καλοκαιρινό κείμενο.

Φώτης Γεωργελές
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τελευταίες μέρες στην πόλη. 40 βαθμοί υπό σκιάν. Τσαλακωμένα σεντόνια.

Έφτασε η ώρα; Μάζεψες τα πράγματά σου;

Θες να πας κάπου ή να φύγεις από κάπου;

Βιάζεσαι; Το ξέρεις ότι είσαι ώρες μπροστά σε μια ανοιγμένη βαλίτσα; Τι σκεφτόσουν ακίνητος;

Σου συμβαίνει να αναρωτιέσαι τακτικά τι στο διάολο σου συμβαίνει;

Σε πιάνουν τα νεύρα σου την ώρα που θα ’πρεπε να χαμογελάς;

Σε τρώει κάποια αόριστη μελαγχολία την ώρα που όλοι οι άλλοι σου λένε ότι τώρα είναι η εποχή που πρέπει να χαίρεσαι;

Μη φοβάσαι. Η μελαγχολία είναι η φυσιολογική κατάσταση του ανθρώπου.

Το φοβάσαι αυτό το καλοκαίρι;

Άναψε ένα τσιγάρο. Το τσιγάρο θολώνει τη θλίψη, το αλκοόλ ναρκώνει τον πόνο.

Είσαι σίγουρος πως δεν θέλεις να τα νιώθεις όλα; Ακόμα κι αυτά που πονάνε;

Αύριο θα έχεις φύγει από δω. Θα πεις σε κάποιον έλα μαζί μου, σε περιμένω;

Για να πάρεις απ’ τους ανθρώπους πρέπει να δώσεις κάτι, ένα κομμάτι απ’ τον εαυτό σου.

Αναζητάς τη λεία σου στη σκοτεινή πόλη. Είσαι έτοιμη να γίνεις θήραμα; Ξέρεις πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι;

Νύχτες στη μεγάλη πόλη. Ένας σκύλος σ’ ένα σιωπηλό δρόμο, ένα κορίτσι που ανοίγει το στόμα του όταν κάνει έρωτα, ένα τηλέφωνο σιωπηλό, πράγματα κρυμμένα, εύθραυστα.

Βουρτσίζεις το σώμα σου ώρες στο μπάνιο, άγρια, κλείνεις τα μάτια κάτω απ’ το καυτό νερό. Τι θέλεις να σβήσεις από πάνω σου;

Μη σβήσεις τίποτα. Το σώμα έχει μνήμη. Η μνήμη σου είσαι εσύ.

Σ’ αρέσει να κοιτάζεις ή κοιτάς ό,τι σ’ αρέσει;

Σου ’χει πει ποτέ κάποια, είσαι το παιχνιδάκι μου;

Μπορείς να αισθάνεσαι έναν άντρα μέσα σου; Ν’ ακούς μια ανάσα βαριά στο πρόσωπό σου;

Κοίτα γύρω σου. Το καλοκαίρι προσέχεις τους άλλους. Το να μην προσέχεις του άλλους είναι τρόπος ζωής.

Το ξέρεις ότι σε κοιτάει; Ότι οι άνθρωποι λένε ό,τι θέλουν να πουν με τα μάτια;

Γιατί θέλεις να του γυρίσεις την πλάτη;

Σε προειδοποίησε να μην την ερωτευτείς; Και συ δεν την άκουσες; Καλά έκανες, μη μετανιώνεις.

Πονάς; Στο είπα, είμαι ψεύτης. Ποτέ μη με εμπιστευτείς.

Η αγάπη είναι ευγενική, περιμένει, είναι υπομονετική. Πονάει, η αγάπη σκοτώνει.

Είσαστε εκεί έξω; Πείτε μου κάτι.

Νυχτοφύλακες στο μεταμεσονύχτιο διάλειμμα ονειρεύονται χρυσαφένιες παραλίες. Φαντάροι στη βραδινή σκοπιά ονειρεύονται γυμνά κορίτσια στην αμμουδιά. Φυλάνε λαίμαργα, αγκαλιάζουν λαίμαργα τα νιάτα. Τι ψάχνεις να βρεις;

Οι μεγάλοι είναι εύθραυστοι και επιθετικοί. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει μετά. Τι ψάχνεις να βρεις;

Είσαι κουρασμένος αλλά για πρώτη φορά νιώθεις πως αυτή τη φορά οι διακοπές δεν θα σου φτάσουν; Πως κάτι άλλο χρειάζεσαι;

Ψάχνεις το μαγικό εισιτήριο που θα σε πάρει απ’ αυτόν τον κόσμο; Μην ψάχνεις. Σ’ αυτό τον κόσμο είναι η περιπέτεια.

Δεν υπάρχουν συνηθισμένες στιγμές.

Τα τραγούδια και τα φιλιά διαρκούν περισσότερο παρ’ όλο που τα θεωρούν εφήμερα.

Κλείσε τη βαλίτσα. Βάλε τηλεφωνητή. Πήρες το εισιτήριο; Είσαι έτοιμος; Ξεχνάς κάτι; Πάντα θα ξεχάσεις κάτι. Γιατί διστάζεις;

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;

Αν δεν ενδιαφέρεσαι για τις απαντήσεις, μη θέτεις τις ερωτήσεις. Έτσι κάνουν όλοι, ακόμα κι οι πιο γενναίοι.

Θέλεις να μάθεις; Θέλεις να τα ξέρεις όλα; Τι θα γίνει αύριο, αν όσα ονειρεύεσαι θα γίνουν πραγματικότητα; Τι είναι αγάπη, τι είναι άντρας, τι γυναίκα;

Δεν θες να μάθεις. Κανείς μας δεν θέλει να ξέρει.

Το μυαλό μας έχει ασφάλειες. Πέφτουν στις επικίνδυνες ερωτήσεις.

Άνοιξε την πόρτα. Κλείσε τα πατζούρια. Κλειδιά, εισιτήριο. Τελευταία νύχτα στην πόλη. Πάρε μια βαθιά ανάσα, μη λαχανιάζεις. Ξημερώνει.

Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όλα τώρα αρχίζουν.

Κλείσε την πόρτα. Κλείδωσε.

Πού θα πας μόλις τελειώσεις αυτήν εδώ τη σελίδα;

Θα με πάρεις μαζί σου;

*Από το βιβλίο «Νυχτερινές Πτήσεις», Εκδ. Κέδρος

image

Εικονογράφηση: “Easy rider” Benoit Pare