Σωτήρης Γκάτσης: Τα αποτελέσματα του bodybuilding δεν είναι αρεστά από όλους

«Η αφοσίωση στο πρόγραμμα και τη διατροφή δεν είναι 95%, δεν είναι 99%, είναι 100%». Έτσι περιγράφει τη ζωή του ο πρωταγωνιστής της ταινίας "Magazine Dreams" ως εν ενεργεία bodybuilder.

Στην ίδια φράση καταλήγει ο συνομιλητής μου, Σωτήρης Γκάτσης, όταν θέλει να δώσει την ουσία της ζωής του ως bodybuilder. Είναι ένας από τους τρείς Ελληνες που έχουν συμμετάσχει στην κορυφαία, παγκοσμίως, διοργάνωση που λαμβάνει χώρα, συνήθως, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην οποία αποδίδεται ο τίτλος του Μίστερ Ολύμπια στο νικητή.

Η ταινία του 2023, του Elijah Bynum (Ελάιτζα Μπάιναμ) με πρωταγωνιστή τον Jonathan Majors (Τζόναθαν Μέιτζορς), έχει ως κεντρικό θέμα τη μοναξιά του νεότερου ανθρώπου. Μοναξιά που έρχεται ως αποτέλεσμα μιας κοινότητας που αρνείται, πλέον, το ρόλο του εγγυητή στην αναγνώριση της ατομικής αξίας και κατ' επέκταση στην πιθανότητα μιας ομαλής ψυχικής ζωής υπό το πρίσμα της σταθερότητας ενός βίου με νόημα και μιας μεταθανάτιας υστεροφημίας. Παρόμοιο θέμα είχε και η διάσημη ταινία του Σκορσέζε "Taxi Driver" του 1976 με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο.

Το δράμα του Killian Maddox (Κίλιαν Μάντοξ), ποιητικού ήρωα του "Magazine Dreams", εξελίσσεται στα πλαίσια του αγωνιστικού bodybuilding, συνθήκη που υπό μίαν έννοια «υποβαθμίζει και υποτιμά την αξία της ζωής ενός bodybuilder» όπως ισχυρίζεται ο Σωτήρης Γκάτσης: «Οι βασικές κατηγορίες εναντίον μας είναι η κενότητα σκέψεως και προσωπικής καλλιέργειας, η χρήση αναβολικών και οι σχέσεις με τον κόσμο της νύχτας. Είναι σαν να δίνουμε ένα κακό παράδειγμα ζωής. Δεν έχω δει την ταινία παρά μόνο αποσπάσματα, αλλά ανεξαρτήτως της καλλιτεχνικής της αξίας δεν δίνει θετικό μήνυμα για μια αθλητική ασχολία που, στη δική μου περίπτωση, έχει τη φιλοδοξία ενός επαγγελματικού βίου, και σίγουρα έχει κάνει τη ζωή μου καλύτερη από τότε που συμμετέχω ενεργά σε αυτήν».

«Ήμουν παχύς και ένιωθα δυσκολία να πλησιάσω μια γυναίκα που ήθελα πραγματικά. Στα είκοσι τρία μου - τώρα είμαι τριάντα ετών -, μετά από σοβαρή ενασχόληση με γυμναστική και διατροφή βρισκόμουν στην παραλία και ένιωθα όλα τα βλέμματα πάνω μου. Ήταν υπέροχο συναίσθημα. Θαύμαζα, ως εικόνα, τον Jason Statham (Τζέισον Στέιθαμ) και νομίζω ότι είχα φτάσει κοντά στο πρότυπό μου, μάλλον το είχα ξεπεράσει. Σιγά - σιγά μπήκα στο πραγματικό bodybuilding, δηλαδή στην υπερτροφία των μυών. Το αποτέλεσμα δεν είναι αρεστό σε όλον τον κόσμο. Ούτε στις γυναίκες. Μάλλον οι άντρες με βλέπουν με περισσότερο θαυμασμό. Όμως τώρα πια είμαι πολύ περισσότερο ισορροπημένος ψυχικά. Δεν αγωνιώ για την εμφάνισή μου τόσο όσο για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Δηλαδή, υπό μίαν έννοια, η αρχική αδυναμία μεταμορφώθηκε σε φιλοδοξία και έχει καταλήξει σε ένα νόημα ζωής. Είμαι 100% εδώ, σε αυτό που είμαι και είμαι ευχαριστημένος. Δεν έχω απλώς ένα καθημερινό πρόγραμμα αλλά και μελλοντικές επιδιώξεις που φτάνουν μέχρι την προχωρημένη ηλικία, λαμβάνοντας φυσικά υπόψιν την πιθανότητα ατυχιών ή ατυχημάτων. Γυμνάζομαι καθημερινά, κάνω ιατρικές εξετάσεις κάθε τρεις μήνες, διατρέφομαι με την αυστηρότητα που επιβάλλει η συμμετοχή μου στους αγώνες. Ζω μια ζωή ασκητική χωρίς αυτό να μου είναι βάρος. Το αντίθετο, θα έλεγα. Καταλαβαίνω ότι, πιθανώς, κάτι τέτοιο να ακούγεται υπερβολικό ή εξωφρενικό - πολλές φορές μπορεί να γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας, αλλά εγώ αισθάνομαι πολύ καλά με αυτό. Και χωρίς να βάζω σε κίνδυνο τον εαυτό μου, παρόλα όσα μπορούν να λέγονται για έναν bodybuilder».

Το πιο προσφιλές σχόλιο των μη παροικούντων την Ιερουσαλήμ είναι εάν πρόκειται για άθλημα ή για καλλιστεία. Παρόλο που η απάντηση είναι σχετικώς απλή, διότι στην περίπτωση των καλλιστείων οι συμμετέχοντες δεν έχουν υποστεί κάποια προπόνηση ή προετοιμασία παρά μόνο την εκ γενετής διάπλασή τους, ο Σωτήρης Γκάτσης - κάνοντας μια παρατήρηση - δίνει και μια άλλη οπτική: «Εάν δεν είχα την κλείδα που κληρονόμησα από τους γονείς μου και λεπτή μέση δεν θα μπορούσα να διαγωνιστώ σε τέτοιο επίπεδο. Είναι προφανές ότι πρόκειται για άθλημα, εάν θεωρήσουμε ότι έχει συγκεκριμένη προπόνηση και αφοσίωση - για την ακρίβεια 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα - και ανταγωνισμό. Αλλά η γενετική υποδομή παίζει καθοριστικό ρόλο σε διεθνές αγωνιστικό επίπεδο».

Πόσοι είναι οι Έλληνες επαγγελματίες και σε τι κατάσταση είναι οι αγώνες στην χώρα μας;

«Είναι τρείς άντρες και τρείς γυναίκες. Οι αγώνες στην Ελλάδα υπολείπονται κατά πολύ από τους αντίστοιχους στο εξωτερικό. Πάντως, διεθνώς, γίνονται προσπάθειες για να εισαχθεί ως ολυμπιακό άθλημα στις προσεχείς συναντήσεις, με τη βασική προϋπόθεση ότι θα έχει αντιντόπινγκ κοντρόλ. Φυσικά, ως γνωστόν, το 10% της επιτυχίας του bodybuilding οφείλεται στην φαρμακοδιέγερση, ή αλλιώς doping, γεγονός που είναι σαφώς πιο φανερό από άλλα ολυμπιακά αθλήματα στα οποία είναι κοινό μυστικό ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο χωρίς να ομολογείται».

Σε συζήτηση που είχα με τον πατέρα σου ο οποίος είναι μουσικοσυνθέτης μου μετέφερε το παράπονο της μητέρα σου προς εκείνον όταν του έλεγε ότι έπρεπε να είχε επιμείνει να γίνεις πιανίστας, αφού είχες ξεκινήσει ως τέτοιος και είχες τις προδιαγραφές να συνεχίσεις.

«Πιθανώς, αφού φαίνεται ότι ως χαρακτήρας μπορώ να αντέξω τη σκληρή μελέτη ή προπόνηση. Και ως πιανίστας θα μπορούσα να πιώ ένα ποτό το βράδυ. Όμως το bodybuilding μου δίνει το πλαίσιο να ζήσω με μία ατομική αξία που επιθυμώ».