Boehringer Ingelheim: Καινοτόμες θεραπείες που θα βοηθήσουν στην ελάφρυνση του φορτίου των ψυχικά ασθενών και των οικογενειών τους
Όταν ένας άνθρωπος διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, μία από τις άμεσες ανησυχίες του είναι το στίγμα που θα τον ακολουθεί και πώς θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει: «Θα χάσω την αντίληψη ότι είμαι φυσιολογικός στην κοινότητά μου - κανείς δεν θέλει να μιλήσει για ψυχικές ασθένειες, δεν είναι δημοφιλές θέμα». Μέλη διεθνών οργανισμών που βοηθούν ανθρώπους με σχιζοφρένεια έχουν επίσης παρατηρήσει ότι, δυστυχώς, οι διακρίσεις συχνά επεκτείνονται και στην υγεία. «Αν επισκεφτείτε έναν γιατρό και αναφέρετε ότι ζείτε με σχιζοφρένεια και, στη συνέχεια, ζητήσετε βοήθεια, π.χ. για κάποιον υπαρκτό πόνο, ο γιατρός θα αναρωτηθεί αν ο πόνος είναι πραγματικός ή όχι», εξηγούν.
Επανεξέταση της φροντίδας ψυχικής υγείας: αξιοποίηση νέων προσεγγίσεων
Οι εμπειρίες αυτές δεν είναι μοναδικές. Εν όψει της Συνάντησης Υψηλού Επιπέδου των Ηνωμένων Εθνών για τις μη μεταδοτικές ασθένειες (NCD) το 2025, η φαρμακευτική εταιρεία Boehringer Ingelheim ανέθεσε στον Economist να εκπονήσει πρωτογενή έρευνα για να ρίξει φως στην επιβάρυνση της ψυχικής υγείας και στα κενά στην περίθαλψη που υπάρχουν διεθνώς. Η έκθεση του Economist Impact «Rethinking mental healthcare: harnessing new approaches» κατέδειξε ότι το στίγμα είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι οι οποίοι πάσχουν από ασθένειες ψυχικής υγείας δεν μπορούν να λάβουν υποστήριξη.
Από τους σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που ζουν με κάποιο νόσημα ψυχικής υγείας, μόνο το 30% έχει πρόσβαση στη βοήθεια που χρειάζεται. Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι ερωτηθέντες εμπειρογνώμονες, υπάρχουν λιγότεροι διαθέσιμοι πόροι από όσοι χρειάζονται στην πραγματικότητα.
Το στίγμα επιτείνει τις προκλήσεις πολιτικής στην ψυχική υγεία
Αν και υπάρχουν διάφοροι βαθμοί διάκρισης, το Economist Impact αναφέρει ότι το στίγμα παραμένει σοβαρό θέμα σε όλες τις χώρες που μελετήθηκαν. Πολλοί ασθενείς μπορεί να αισθάνονται ντροπή ή να διστάζουν να αναζητήσουν υποστήριξη, καθυστερώντας συνεπώς την απαραίτητη θεραπεία.
Το στίγμα όμως έχει ως συνέπεια και διακρίσεις που περιλαμβάνουν όχι μόνο τη δημόσια αντίληψη, αλλά και τη δέσμευση για τη χρηματοδότηση παγκόσμιων σχεδίων, όπως ο Στόχος Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών 3.4 (SDG) για τη βελτίωση της ψυχικής ευημερίας και τη μείωση των ποσοστών αυτοκτονίας.
Οι τρέχουσες αναφορές εκτιμούν τον οικονομικό αντίκτυπο των πιο κοινών καταστάσεων ψυχικής υγείας σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως. Αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί σε 6 τρισεκατομμύρια δολάρια σε έξι χρόνια. Ωστόσο, οι περισσότερες καινοτομίες εξακολουθούν να μην εφαρμόζονται στην ευρεία πρακτική. Αν και είναι ακόμα απαραίτητη η προσέγγιση της γενικευμένης θεραπείας για την ανακούφιση ορισμένων από τα συμπτώματα, δεν λαμβάνονται υπόψη τα πιο επιβαρυντικά από αυτά, οι ατομικές προτιμήσεις, το οικογενειακό ιστορικό, οι προηγούμενες θεραπείες και οι συννοσηρότητές τους.
Πολλοί που ζουν με προβλήματα ψυχικής υγείας συχνά υποφέρουν και από άλλες χρόνιες σωματικές παθήσεις. Όχι μόνο τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να έχουν πολλαπλές χρόνιες ασθένειες, αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι όσοι πάσχουν από σοβαρές παθήσεις ψυχικής υγείας πεθαίνουν κατά μέσο όρο 10 έως 20 χρόνια νωρίτερα από τον γενικό πληθυσμό, συχνά λόγω ασθενειών που μπορούν να προληφθούν.
Έχοντας δεσμευτεί να στηρίξει ανθρώπους που ζουν με σοβαρές ψυχικές ασθένειες, η Boehringer Ingelheim σχεδιάζει να επενδύσει διεθνώς 35 δισ. ευρώ στην καινοτομία υγείας για τους ανθρώπους που ζουν με μη μεταδοτικές ασθένειες σε όλο τον κόσμο. Και μέσω της συνεχιζόμενης έρευνάς της, αναζητά καινοτόμες θεραπείες και ψηφιακές λύσεις οι οποίες θα βοηθήσουν στην ελάφρυνση του φορτίου των ασθενών και των οικογενειών τους.
Στόχος της Boehringer Ingelheim είναι να βελτιώσει σημαντικά τη ζωή των ασθενών, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο εάν μπουν στο επίκεντρο οι προσωπικές τους εμπειρίες και οι πραγματικές συνθήκες της καθημερινότητάς τους. Η εταιρεία λαμβάνει υπόψη της τις διαφορετικές και ατομικές ανάγκες κάθε ασθενούς, για να διασφαλίσει ότι όχι μόνο η θεραπεία του είναι επωφελής ολιστικά, αλλά και ότι θα του εξασφαλίσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
10°
