Στην εποχή μας (ιδιαίτερα μετά την πανδημία Covid-19) η επιβίωση αποκτά απόλυτη προτεραιότητα, σαν να βρισκόμαστε σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση και όλες οι ζωτικές μας δυνάμεις έχουν απλά τεθεί στην υπηρεσία παράτασης της ζωής. Έτσι η παράταση της ζωής με κάθε τίμημα αναδεικνύεται παγκόσμια σε υψίστη αξία η οποία βάζει όλες τις άλλες σε δεύτερη μοίρα. Είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε στο όνομα της επιβίωσης όλα όσα κάνουν τη ζωή άξια να βιωθεί.
Ο σύγχρονος φιλόσοφος Byung Chul Han θεωρεί ότι σήμερα επικρατεί παντού μια «αλγοφοβία», ένας γενικευμένος φόβος ενώπιον του πόνου. Επίσης η ανοχή στον πόνο μειώνεται ραγδαία. Η αλγοφοβία έχει ως συνέπεια, κατά τον συγγραφέα, μια διαρκή αναισθητοποίηση. Αποφεύγεται έτσι κάθε επώδυνη κατάσταση ενώ στο μεταξύ έχει καταστεί ύποπτος ακόμη και ο πόνος που προκαλεί ο έρωτας. Η αλγοφοβία επεκτείνεται στην κοινωνία, ενώ συγκρούσεις και επώδυνες αντιθέσεις-αντιπαραθέσεις υποχωρούν όλο και περισσότερο. Η αλγοφοβία έχει κυριεύσει και την πολιτική, εντείνεται έτσι η καταναγκαστική συμμόρφωση και η πίεση για συναίνεση. Αντί να συγκρούονται και να πασχίζουν για καλύτερα επιχειρήματα οι άνθρωποι προτιμούν να παραδίδονται στον καταναγκασμό του συστήματος. Μία μετα-δημοκρατία εξαπλώνεται η οποία μεταβάλλεται σε παρηγορητική δημοκρατία. Έτσι κατά τον Χαν η παρηγορητική πολιτική δεν είναι πλέον ικανή για οράματα ή ριζικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες είναι συνήθως επώδυνες. Προτιμά να καταφεύγει σε αναλγητικά άμεσης δράσης, τα οποία απλώς συγκαλύπτουν συστημικές δυσλειτουργίες και ρήγματα.
Ο στόχος της ευτυχίας άνευ όρων και η επαγγελία μιας φαρμακευτικά ανατάξιμης όασης διαρκούς ευεξίας συνδέεται στενά σήμερα με την ανάπτυξη αυτού του αντικειμένου που ονομάζεται Θετική Ψυχολογία. Η αμερικανική κρίση των οπιοειδών αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα και δεν οφείλεται αποκλειστικά στην ακόρεστη υλική απληστία της φαρμακοβιομηχανίας. Έχει μάλλον ως υπόβαθρο μια νοσηρή αντίληψη για την ανθρώπινη ύπαρξη. Μόνον μια ιδεολογία αιώνιας ευεξίας μπορεί να οδηγήσει σε δια βίου χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων σε κλινικά υγιείς ανθρώπους, τα οποία ουσιαστικά προορίζονται για την παρηγορητική ιατρική φροντίδα.
*Η μουσική που ακούγεται στο podcast είναι του Θανάση Δρίτσα
Μέσα από το podcast «Ιατρική και Ανθρώπινο Πρόσωπο» ο καρδιολόγος Θανάσης Δρίτσας, Αναπληρωτής Διευθυντής στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, συνθέτης και συγγραφέας παρουσιάζει μια ολιστική προσέγγιση στην έννοια της πρόληψης, την αξία της αλλαγής τρόπου-φιλοσοφίας ζωής στην πρόληψη πολλών νοσημάτων και παραγόντων κινδύνου, την αξία της φυσικής άσκησης και της τροποποίησης ψυχοκοινωνικών παραμέτρων μέσα από την κατανόηση της σύνδεσης Νους-Σώμα, την αξία των δημιουργικών παρεμβάσεων μέσω τέχνης στη θεραπεία πολλών παθήσεων, τις αλληλεπιδράσεις γενετικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων στα πλαίσια της ιατρικής ακριβείας και της εξατομικευμένης θεραπευτικής προσέγγισης στο μέλλον. Ο Θανάσης Δρίτσας μέσα από αυτό το podcast θα προσπαθήσει (κυρίως) να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα των ημερών μας:Παραμένει η άσκηση της ιατρικής ανθρωποκεντρική σήμερα;
22°
