Don’t be a dick: πίτσα, spritz, disco και ένα speak easy ροζ δωμάτιο

Αν και έχει τέτοια χαρακτηριστικά, δεν συστήνεται ως μπαρ, σπριτζερία ή εναλλακτικό κλαμπ και είναι από τα στέκια που με το που ανοίγουν νιώθεις ότι το «έχουν». Το νέο και με την φιλοσοφία soft clubbing στέκι στη Φειδίου στα Εξάρχεια, Don’t be a dick, μας καλεί να περάσουμε καλά ενώ φιλοδοξεί να δημιουργήσει και μια κοινότητα που να μοιράζεται τα ίδια γούστα στο ποτό, το φαγητό, τη διασκέδαση, αλλά κυρίως στον τρόπο σκέψης και ζωής.

Don't be a dick, το νέο soft clubbing στέκι στη Φειδίου στα Εξάρχεια

Πίσω από το νέο πρότζεκτ, είναι μια παρέα φίλων που στόχος της είναι να «μεγαλώσει», δείχνοντας σε όλο και περισσότερο κόσμο τον τρόπο που βλέπει ή μάλλον νιώθει το πάρτι. Ανάμεσά τους ο Βασίλης Λαζαρίδης, ο Μαρίνος Σταμούλης και ο Αλέξανδρος Περδικογιάννης. Από την εποχή του κορονοϊού, ο Βασίλης Λαζαρίδης, κρατούσε σημειώσεις στην ατζέντα του: πώς θέλει να είναι το μπαρ, τι φαγητό να έχει, ποια αίσθηση να αποπνέει, τα πάντα όλα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Έτσι, το Don’t be a dick γεννήθηκε μέσα από αποσπάσματα που έγραφε στα ταξίδια του, από την έρημο Ατακάμα μέχρι το Williamsburg της Νέας Υόρκης. «Εμπνεύστηκα από τον κόσμο, τους δρόμους, αλλά κυρίως από χώρους που φιλοξενούσαν τέχνη και είχαν την φιλοσοφία του come together».

Τι βλέπουμε;

Η αισθητική του Don’t be a dick ακουμπά στο διάσημο ιταλικό brand των ’70s–’80s Fiorucci, με εκείνο το μείγμα ποπ, ντίσκο και λίγο κιτς -το καλό- που σημάδεψε την εποχή του. Όπως και αυτό, έτσι και το μαγαζί αντλεί αναφορές από την pop art σκηνή και την club κουλτούρα, δοσμένα μαζί με μια μεσογειακή ανεμελιά.

Ο χώρος σου βγάζει κάτι οικείο, κάτι ζεστό και φιλόξενο που σε κάνει να θες να μείνεις και άλλο. «Επειδή είχα στο μυαλό μου τι ακριβώς ήθελα, είπα να μην το δώσω σε κάποιο αρχιτεκτονικό γραφείο». Σμίξανε αντίθετα με τον πολύ καλό του φίλο, Κάρολο Μιχαηλίδη, -γνωστό και ως the food architect- και μαζί κατέγραψαν κάθε λεπτομέρεια, από το μπάνιο και τα πλακάκια μέχρι το booth και το bar, φτάνοντας τις ωραίες πλην «χαοτικές» σκέψεις του Βασίλη στο τωρινό αποτέλεσμα. «Θέλαμε την ωμή αισθητική, να αφήσουμε λίγο την ιστορία του ακινήτου να μιλήσει». Τα διαφορετικά υλικά μπετόν, μάρμαρο, (υαλό)τουβλο, σίδερο είναι αυτά που καταρχάς δημιουργούν ένα παιχνίδισμα στον χώρο. Καλοδουλεμένα, μπερδεύονται μεταξύ τους και δημιουργούν μια εικόνα ιντριγκαδόρικη στο μάτι.

Τι ακούμε;

Αυτό που κάνει «μπαμ» στο βάθος του χώρου, είναι η μεγάλη ασημένια -κλασική- ντισκομπάλα, αγαπημένο item του Βασίλη, όπως μαθαίνω. «Άμα δε σ’ αρέσει η ντίσκο, το όνομά μου από το καρνέ σου σβήσ’ το», μου λέει γελώντας. Εδώ, λοιπόν, όπως ίσως κατάλαβες, θα ακούσεις κυρίως disco- italo disco, space disco, funky groovy, jazz, λίγο house, electro και techno, αλλά και συλλέκτες βινυλίων να παρουσιάζουν τις συλλογές τους. «Παίζω και εγώ μουσική, από μικρός ήμουν της electro. Θυμάμαι πάντα τον πατέρα μου στο σπίτι να βάζει δίσκους και να παίζει. Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη μου αγάπη», μου λέει την ώρα που με οδηγεί στον κάτω χώρο. Κατεβαίνουμε τη σιδερένια μαύρη σκάλα και βλέπω μπροστά μου μια βαριά βελούδινη μπορντό κουρτίνα- από αυτές που δεν αφήνουν ούτε μια στάλα φωτός στα δωμάτια. «Τράβα την κουρτίνα», μου λέει.

Το Toilet Room

Σήμα δεν έχεις. Wifi δεν έχεις. Κάμερα έχεις, αλλά φωτογραφίες δεν επιτρέπονται. Προσποιήσου ότι είναι 1979. Καλώς ήλθες στο Toilet Room: ένα πολυμορφικό δωμάτιο, μια ροζ τουαλέτα όλο πλακάκι, με ένα πάγκο στη μέση. «Είναι το DJ booth». Δεν υπάρχουν γωνίες, μόνο καμπύλες. Μια ακόμα ντισκομπάλα-γιατί μία ποτέ δεν είναι αρκετή- δίνει το φως και «φτιάχνει» μικρά cds στους τοίχους- ψευδαίσθηση που του ταιριάζει γάντι. Το λες σκηνικό που θυμίζει το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Κιούμπρικ, το λες και παιδικό παραμύθι με ενήλικο twist. «Ροζ πλακάκι είχαμε στο εξοχικό μου», λέει γελώντας ο Βασίλης. Αυτό το «μυστικό» σαν speakeasy bar δωμάτιο, θα το βρεις στον κάτω όροφο, μόλις τραβήξεις την κουρτίνα.
Στον σουρεαλιστικό «κόσμο» του The Toilet Room, θα γίνονται μια φορά την εβδομάδα πάρτι με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Το πρόγραμμα ξεκινά: 11/10 Jose Amba, 18/10 Bete Noire, 25/10 Maria Politi ενώ αναμένονται και οι Paradisco, Okalo, Kooky, Roubi Roubi. Τα πλάνα για αυτό το ροζ -πολλά υποσχόμενο- δωμάτιο δε σταματούν εδώ. Έρχεται σειρά podcasts από την Έλενα Δομαζάκη και ένα YouTube channel με sessions από νέους ή ήδη καταξιωμένους δημιουργούς.

Τι τρώμε

Σήμα κατατεθέν του μαγαζιού είναι και ο μεγάλος ξυλόφουρνος που γράφει το μήνυμα τους, «Don’t be a dick». Εκεί πολύ σύντομα θα ψήνονται πίτσες προζυμένιες 48ωρης ωρίμανσης - κάτι ανάμεσα σε ναπολιτάνικη και ρωμαϊκή: ούτε φουσκωτό στεφάνι, ούτε φλατ μέχρι την άκρη. Το μενού θα είναι μικρό: μία πικάντικη επιλογή, μία με μοσχαρίσιο αλλαντικό, μία με πολλά τυριά και μία λαχανικά. Συν δύο σαλάτες και ένα πλατό τυριών. Η λογική είναι απλή: λίγα, καθαρά, νόστιμα, αυτά που «στέκονται» και δίπλα στο ποτήρι.

Τι πίνουμε

Στο μπαρ τα πράγματα «περιπλέκονται» λίγο και αυτό μας αρέσει. Στο ομώνυμο Don’t be a dick, θα βρεις το τέλειο spritz σε χαμηλούς αλκοολικούς βαθμούς με ψητά βερίκοκα, ελληνικό βερμούτ, grapefruit soda και λίγο αστεροειδή γλυκάνισο. «Είμαστε πολύ περήφανοι για το basil smash που είναι εντελώς clear και φαίνεται σαν ποτήρι νερό, αλλά γευστικά είναι πολύ γεμάτο. Έχουμε και μια εντελώς clear μαργαρίτα», μου λέει ο Αλέξανδρος στο μπαρ. Παίζουν με υγρό άζωτο όπου χρειάζεται, κυνηγούν sustainability, και (το πιο βασικό) φτιάχνουν το ποτό όπως πρέπει να είναι για να το πιεις, να το ξαναπαραγγείλεις, να το προτείνεις στην παρέα.

Don’t be a dick… γιατί;

Σε ένα από τα ταξίδια του ο Βασίλης, έπεσε πάνω σε αυτή την ατάκα σε μια ταμπέλα του δρόμου και κατάλαβε πως αυτό ήταν: Don’t be a dick. «Με κέντρισε το πώς αυτή η φράση μπορεί να λειτουργήσει και σαν «μάθημα». Κάτι που μπορούμε να υιοθετούμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Αν θες να χορέψεις, κάν’ το, αλλά μην περιορίζεις την ελευθερία των διπλανών σου. Ξεκίνα από τον τρόπο που μιλάς στους γύρω σου, μέχρι τους άγνωστους στον δρόμο».

Η φιλοσοφία του μαγαζιού είναι ανάλογη: άφηνε ό,τι κουβαλάς απ’ έξω -κυρίως τον κακό σου εαυτό- και μπες μέσα για να χαλαρώσεις, να περάσεις καλά, να γνωρίσεις ανθρώπους. «Ζούμε σε μια πόλη που όλοι είναι τσιτωμένοι. Αν εσύ πεις “ Don’t be a dick, έλα να κάτσουμε να πιούμε ένα ποτό να τα βρούμε”, στο τέλος θα φύγετε αγκαλιασμένοι. Αυτό είναι το mood».

Εξάρχεια, η γειτονιά που αγαπάει το «αλλιώτικο»

«Είχαμε πάντα μια αγάπη για τη γειτονιά», λέει ο Βασίλης. Από το 2020 είχαν στο μυαλό τους να στήσουν εκεί έναν χώρο διαφορετικό. Τα Εξάρχεια –μαζί με τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο– ήταν τα μόνα σημεία στην Αθήνα που τους θύμιζαν κάτι από τις πόλεις που είχαν ζήσει και ταξιδέψει στο εξωτερικό. Μια ατμόσφαιρα πιο διεθνή, με travelnomads και ανθρώπους με άλλα βιώματα. Έτσι, άρχιζε η γειτονιά να αποκτά μια άλλη κουλτούρα. «Άρχιζε να παίρνει τα πάνω της και το βλέπαμε να έρχεται».

Τελικά, το Don’t be a dick ίσως καλά κάνει και δεν συστήνεται σαν ένα ακόμη μαγαζί της πόλης. Είναι στ΄ αλήθεια μια πρόσκληση να αφήσεις τα «πρέπει» στην πόρτα, να πιεις κάτι καλό, να φας ιταλική πίτσα, να χαθείς κάτω από μια ντισκομπάλα και να θυμηθείς πώς είναι να περνάς πραγματικά καλά. Με λίγα λόγια: έλα με καλή διάθεση και χωρίς… dick moves. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η Φειδίου.

Φειδίου 4, 10678, Εξάρχεια, Instagram