Το Αθηναϊκό Γαλακτομπούρεκο Τριανταφύλλου είναι από τα καλύτερα της Αθήνας
Κατάλαβα ότι πλησιάζω όταν περίπου εκατό μέτρα πριν με πέτυχε κατακούτελα μία συγκλονιστική μυρωδιά κρέμας. Άρχισα να παίρνω, βαθιές αχόρταγες ανάσες και να συνειδητοποιώ ότι η πληροφορία που έφτασε στα αυτιά μου ήταν έγκυρη: ναι, σε αυτή τη γωνιά του Παγκρατίου ψήνεται όντως ένα από τα καλύτερα γαλακτομπούρεκα των Αθηνών, το βουτυρένιο άρωμα το επιβεβαιώνει.
Λίγες βασανιστικές στιγμές αργότερα, στέκομαι έξω από το Αθηναϊκό Γαλακτομπούρεκο Τριανταφύλλου, ένα γλυκοπωλείο μια σταλιά που μοιάζει cult ενώ δεν είναι. Το άνοιξε ο Γιώργος Τριανταφύλλου το 2016 από ειλικρινή αγάπη για το γαλακτομπούρεκο, αλλά και γιατί εντόπισε ένα κενό στην αγορά. Είδε, λοιπόν, την ευκαιρία να μας παρουσιάσει το γαλακτομπούρεκο όπως πραγματικά θα έπρεπε να είναι – και την άρπαξε.
Η ευγενική υπάλληλος με πληροφορεί: «Δυστυχώς, μας έχουν τελειώσει όλα τα ατομικά κομμάτια γαλακτομπούρεκου. Έχουμε μόνο μικρά ταψάκια που μόλις βγήκαν. Προσοχή, όμως, γιατί είναι καυτά. Να σας βάλω;». Ναι! Χίλιες φορές ναι! Δεν ξέρω καν γιατί ζήτησα μόνο ένα κομμάτι (γιατί είχα μόλις ανέβει ένα βουνό από pancakes –άλλη ιστορία αυτή)… Κουβάλησα το μικρό ταψάκι (το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι διόλου μικρό, χορταίνει άνετα 6 γλυκατζήδες σε υστερία) μέχρι το σπίτι και στο άνοιγμα του κουτιού η κουζίνα πλημμύρισε από την ίδια εκείνη μυρωδιά της ευτυχίας που είχα ανασάνει νωρίτερα και στην οδό Ευτυχίδου (ναι, όντως η οδός του γαλακτομπούρεκου λέγεται Ευτυχίδου, πώς αλλιώς θα μπορούσε να λέγεται δηλαδή;).
Πώς ήταν το μισό γαλακτομπούρεκο που κατασπάραξα αμέσως; Αναστεναγμός. Έτσι ακριβώς! Βελούδινη, παχιά κρέμα, φύλλο που συνοδεύεται από εκατοντάδες ηδονικά «κρατς» ανά δαγκωνιά, το τέλειο σιρόπιασμα. Και τότε θυμάμαι πως όταν ρώτησα τον Γιώργο Τριανταφύλλου ποιο είναι το μυστικό για το γαλακτομπούρεκό του, εκείνος είχε απαντήσει με μία ανάσα: «Οι καλές εγχώριες πρώτες ύλες!». Το αιγοπρόβειο βούτυρο που έρχεται από τη Μυτιλήνη, το φρέσκο, αγνό γάλα από μικρές φάρμες, το χειροποίητο φύλλο από μικρές βιοτεχνίες που κρατούν ακόμη την παράδοση. Ακόμη και η ζάχαρη, είναι η καλύτερη που υπάρχει στον κόσμο, αυτή ο Γιώργος την προμηθεύεται κατευθείαν από την Αγγλία. Για όλα αυτά, τα 12€ που έδωσα για το μικρό ταψάκι μου φάνηκαν μικρό, έως και «άδικο» αντίτιμο.
Εκτός από θεϊκά γαλακτομπούρεκα (με κλασικό φύλλο ή με κανταΐφι) ο Γιώργος φτιάχνει επίσης ζουμερές πορτοκαλόπιτες (με πορτοκάλια από το Άργος), τρυφερές καρυδόπιτες και τρομερό μπακλαβά (ξηρούς καρπούς προμηθεύεται από τη Στερεά Ελλάδα), σοκολατόπιτες, ραβανί σαν της μαμάς, αλλά και γλυκά τύπου Βηρυτού, δηλαδή κανταϊφάκια, σαραγλάκια (με σοκολάτα ή χωρίς), μπακλαβαδάκια μια σταλιά, από εκείνα που τα καταπίνεις πέντε-πέντε, γιατί δεν είναι γλυκά αυτά, φάρμακο είναι!
Αν αυτή τη στιγμή αναστενάζετε με λαχτάρα, να ξέρετε πως το Αθηναϊκό Γαλακτομπούρεκο κάνει και delivery μέσω efood, αν και θα συνιστούσα μία βόλτα από εκεί μόνο και μόνο για την εμπειρία του να μυρίζεις δεκάδες αχνιστά γαλακτομπούρεκα, που μόλις ξεφουρνίστηκαν…
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
13°
