Αποκαλύπτουμε το ψέμα που παρουσιάζει τις περισσοτερες συνταγές ως απλές και εύκολες ενώ δεν είναι καθόλου
Τα τελευταία χρόνια μέσα στο αφηρημένα νοικοκυρίστικο πνεύμα (του τικ-τοκ, ινσταγκραμ και φέησμπουκ) χαζεύω όλες σχεδόν τις Εύκολες Απλές Συνταγές… και θέλω να τις καταγγείλω ως σπανίως εύκολες και συνήθως μεγάλα παλούκια, από την άποψη του κουζινάρχη, της μαγείρισσας ή της απλής μη-νοικοκυράς, καλή ώρα: ΔΕΝ είναι εύκολες, σπάνια είναι απλές, και συνήθως προϋποθέτουν να έχεις στην κουζίνα σου ολόκληρο μπακάλικο και μάλιστα εξωτικό. Εκτός κι αν όλοι σας στοκάρετε ράφια και ντουλάπια με:
*Μαγιά μπίρας, ξηρή ή υγρή, φρέσκια ή αφυδατωμένη.
*Σουμάκ, μπαχαρικό που πάει με όλα τελευταία κι έχει αντικαταστήσει τον κουρκουμά σε ζήτηση.
*Κουρκουμά, όπως και άλλα εξωτικά μπαχαρικά (σινάπι κίτρινο, μαύρο κάρδαμο, πορτοκαλοπίπερο, μαχλέπι, τσιμένι κλπ.) που όποτε τα αγοράζω, λήγουν μαραμένα μέσα στα ντουλάπια μετά από μία και μοναδική, ή και καμία, χρήση.
*Μαυροσούσαμο. Έχω ένα σακουλάκι οχτώ χρόνια και είναι ακόμα όσο κατράμι ήταν όταν το αγόρασα (και εξίσου ανέγγιχτο)
Έχω συνήθως αλεύρι, μπέικιν, σόδα, βανίλια και ζάχαρη, για να φτιάχνω κέικ, όπως και μαύρη σοκολάτα σε διάφορες μορφές – αλλά δεν έχω άσπρη σοκολάτα, σιρόπι καραμέλας, αλεύρι με άρωμα πορτοκάλι/λεμόνι, βανίλια σε φασολάκι όπως τη γέννησε η μάνα της, ζάχαρη προερχόμενη από άλλα φυτά εκτός από τα κλασικά, νισιστέ, αλεύρι μπάφου, αλάτι από μακρινά μέρη του κόσμου, λάδι τρούφας, λάδι σησαμιού, λάδι από άλλα πράγματα που τους βγάζουμε το λάδι, κι ένα σωρό υλικά τα οποία φαίνεται ότι είναι πολύ χρήσιμα για τις Εύκολες και Απλές Συνταγές. Επίσης… οποιαδήποτε συνταγή βασίζεται σε χωριστό χτύπημα ασπραδιών από κροκάδια (αυγών), δεν επιτρέπεται να χαρακτηρίζεται «Εύκολη»: θέλεις δύο μεγάλα μπολ για να χτυπήσεις χωριστά τα ασπράδια σε μαρέγκα από τα κροκάδια σε χτυπητά κροκάδια, άρα λερώνεις διπλά σκεύη, και με το «προσεκτικό απαλό ανακάτωμα μέσα στα χτυπημένα κροκάδια» της μαρέγκας, όταν έχει χιλιοχτυπηθεί κι αυτή, η μαρέγκα γίνεται αυτό που ήτανε πριν περάσει δια πυρός και σιδήρου, δηλαδή ασπράδια νιανιά. Ο όλος χυλός γίνεται μια αηδία μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου, απορώ ποιος τα σκέφτεται τα χωριστά χτυπήματα. Σίγουρα κάποιος που πασάρει σε άλλον κακομοίρη να του πλένει τα τσουμπελέκια, οπότε σκασίλα του, δε πά’ να ήτανε και τριπλά.
Φωτογραφία: Klaus Nielsen/ Pexels
Άλλες Εύκολες και Απλές Συνταγές προτείνουν να καθαρίσεις έξι μήλα και να τα κόψεις λεπτές, ίσιες φέτες. Για να καθαρίσεις έξι μήλα χρειάζεσαι εκτός από μήλα και χρόνο, άσε που ποτέ οι φέτες σου δεν θα είναι τόσο τσίλικες όσο τις βλέπεις στο κινητό, εκτός που θα γίνουν μαύρες μέχρι να ολοκληρώσεις το φιλετάρισμα… και όχι, δεν σώζεσαι αν τις ραντίσεις με χυμό λεμονιού, απλώς έχουν άσπρα και μαύρα σημεία μετά. Που όσο ψήνονται τα (στραβοκομμένα) μήλα σου, θα γίνουν όλα μαύρα έτσι κι αλλιώς, αλλά δεν στο λέει κανένας. Αντίθετα, σου δείχνουν κάτι λευκότερα του λευκού μήλα, κομμένα δαντελέ, να παραμένουν άσπρα μέχρι τελικού ψησίματος. Πρόκειται περί απάτης.
Θα πείτε, άμα δεν έχεις πιπέρι κουμπέμπα και βάλεις κοινό πιπέρι, ή αν δεν έχεις πιπεριά τσίλι χαμπανέρο και βάλεις μπούκοβο, το αποτέλεσμα θα είναι κοντά στο ορίτζιναλ, οπότε δεν χρειάζεται να σκας και πολύ – δουλεύεις με αντικαταστάτες. Παρόλα αυτά… οι συνταγές με πολλά, σπάνια, δυσεύρετα και άγνωστα υλικά, που πρέπει να λερώσεις σαρανταπέντε σκεύη για να τα συνδυάσεις, που πρέπει να ψήνεις με τις ώρες και να ιδροκοπάς πάνω από την κουζίνα, δεν είναι σωστό να λέγονται Εύκολες και Απλές παρά αυτό που είναι, Δύσκολες και Σύνθετες. Όπως όλα στη ζωή δηλαδή.
Φωτογραφία: Ivanna Kykla/ Pexels
Ίσως αν το πάρουμε απόφαση να καταφέρουμε επιτέλους να διαπρέψουμε στην κουζίνα – ή, ακόμα καλύτερα, να μη δίνουμε καμία σημασία σε αυτά που βλέπουμε στο κινητό μας.
ΕΥΚΟΛΟ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!) ΜΠΡΑΟΥΝΙ
Η συνταγή ήρθε σε μένα μέσω φίλης αλλά είναι της Ελένης Ψυχούλη (μάλλον) και είναι απλή, ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά:
- Ένα βαζάκι Μερέντα
- 1 αυγό μεσαίο/μεγάλο
- 10 κουταλιές αλεύρι φαριναπ.
Τα ανακατεύεις όλα μαζί και τα απλώνεις σε ένα λαδωμένο και αλευρωμένο πυρέξ (ή σε ταψάκι με λαδόκολλα στον πάτο του). Ψήνεις στους 180 για μισή ώρα περίπου, ανάλογα πόσο ρηχό είναι το ταψάκι. Αρπάζει συνήθως γύρω γύρω και στη μέση είναι υγρούτσικο. Τρώγεται με μιαν ανάσα.
