Τα all day cafés και τα μπαρ είναι ο καθρέφτης της πόλης. Με ένα ποτό στο χέρι η μισή Αθήνα περιμένει να ερωτευτεί ή τέλος πάντων κάτι ευχάριστο να της συμβεί, ενώ η άλλη μισή προσπαθεί να κερδίσει λίγο χώρο για την έμπνευσή της.
Τα all day cafés και τα μπαρ είναι ο καθρέφτης της πόλης. Με ένα ποτό στο χέρι η μισή Αθήνα περιμένει να ερωτευτεί ή τέλος πάντων κάτι ευχάριστο να της συμβεί, ενώ η άλλη μισή προσπαθεί να κερδίσει λίγο χώρο για την έμπνευσή της. Κυριακές με ρεμπέτικα ή με κλασική μουσική, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, performance… το εύρος των δραστηριοτήτων ολοένα και πλαταίνει, ενώ σχεδόν δυσκολεύεσαι να βρεις μαγαζί που να μη διοργανώνει και από ένα πολιτιστικό δρώμενο.
Είναι αρκετός καιρός τώρα που οι «εξοδούχοι» στη νυχτερινή Αθήνα σκέφτονται κάπως έτσι: «Με τι να συνδυάσω σήμερα ένα ποτό με τους φίλους μου; Μήπως θέατρο;». Οι απαντήσεις έρχονται… κατά κύματα. Δύο μόνο παραδείγματα: το Booze σε αυτή τη φάση φιλοξενεί την ομάδα Άσπικα, με το σκηνοθέτη της και ηθοποιό Δημήτρη Μπίτο να ερμηνεύει το ποίημα «Η Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου (μέχρι 14/4), ενώ το Bios έχει προσκαλέσει τον Αλέξανδρο Βούλγαρη να φέρει σε ανοιχτή συνομιλία το σήμερα με το «1984» του Όργουελ (μέχρι 28/3). Αν πάλι η απάντηση του «εξοδούχου» είναι «εκθέσεις», ξέρει ότι… στις υπηρεσίες του βρίσκονται σταθερά το bar-restaurant Mommy, το Bartesera και το Hoxton – αν ψάχνει ειδικά για φωτογραφικές εκθέσεις με δυνατό βλέμμα. Τέλος, αν προτιμάει τις συζητήσεις γύρω από νέα βιβλία ή μαζί με τον καφέ του να μπορεί να αγοράζει και εκλεκτές εκδόσεις, ξέρει ότι υπάρχει το «διανοούμενο» Floral στο κέντρο των Εξαρχείων. Α, ναι, υπάρχουν και τα θεματικά πάρτι, τα lives και τα εναλλασσόμενα dj sets. Τα καλύπτει ο «βετεράνος» Stavlos, restaurant-bar με μια υπέροχη αυλή κάτω από τα άστρα.
Όμως η νυχτερινή πολιτιστική ατζέντα αρχίζει να δέχεται ολοένα και περισσότερους παίχτες. Η τάση ξεφεύγει από τα στενά όρια του ιστορικού κέντρου και εξαπλώνεται στις γειτονιές. Στο Art Gallery Café στη Βούλα, το ζεστό περιβάλλον και η αισθητική «μεσοπολέμου» με τα belle époque σαλονάκια και τις πρωτότυπες ξύλινες μπάρες φτιαγμένες από τραπέζια-αντίκες σχηματίζουν το ιδανικό περιβάλλον για τις καθημερινές εκδηλώσεις: παρουσιάσεις βιβλίων, σεμινάρια τέχνης, ποιητικές βραδιές, και από Τρίτη έως Σάββατο εναλλασσόμενα μουσικά σύνολα που αναβιώνουν το κλίμα των μπουάτ. Μέχρι τις 24/3 «τρέχει» και η έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Σούρλα. Στη νέα του δουλειά σκληρά χρώματα και φόρμες «ντύνουν» θλιμμένες φιγούρες.
Το θέατρο με τη σειρά του αρχίζει και αυτό να περνάει συχνά το κατώφλι των μπαρ. Όπως τα «Τρία πιθήκια κάθονται», μια μουσικοθεατρική παράσταση για τη ζωή ενός κωφού ηθοποιού που κάνει παρέα με μια τυφλή τραγουδίστρια κι ένα μουγκό μουσικό. Μπορείς να τη δεις μια Κυριακή ή Τρίτη στο Chandelier, τη νέα άφιξη στην Πλάκα. Στις pocket διαστάσεις του χωράνε ακόμα και εκθέσεις φωτογραφίας, αλλά και live με ισπανικές ή rock βραδιές. Συστήνεται ολόθερμα το κοκτέιλ σαμπάνιας στο privé πατάρι (μια μικρή πολυτέλεια για τον εαυτό σου την ώρα που τριγύρω το σύμπαν γκρεμίζεται).
Ή μήπως θες τσάι βουνού ή Jamaican Blue Mountain καφέ σε ένα τραπεζάκι στην πολυσύχναστη Αδριανού με θέα τη Στοά του Αττάλου; Εκτός από τη λειτουργία του ως café-restaurant, το Gallery Café φιλοξενεί όλα τα είδη των εκθέσεων (από φωτογραφικές μέχρι εκθέσεις γλυπτών και κατασκευές), αλλά και live με swing μελωδίες από ένα jazz trio κάθε Σάββατο μεσημέρι (15.30) και κλασική μουσική από ένα κουαρτέτο εγχόρδων τα πρωινά της Κυριακής. Στην παρούσα έκθεση με τίτλο “Biogenengines”, ο ζωγράφος Παύλος Εκμετζόγλου εμπνέεται από το σύμπαν και τη δομή του.
Για όσους ψάχνουν και άλλες εκθέσεις στο Le Café Del’ Art, μέχρι τις 30/3, η ζωγράφος Χριστίνα Αγγελά παρουσιάζει τα νέα της έργα σε καμβά και ξύλο. Θέμα της τα πρόσωπα σε συγκεκριμένες στιγμές (για παράδειγμα, όταν κοιτάζουν λυπημένα).
Τι άλλο μπορεί να χωράει ο Μάρτιος; Μια μίνι θεατρική (και απολύτως γυναικεία) παράσταση με τίτλο «Θηλυκές Φιλοσοφίες: Το STRING μας μέσα» με τις Μαρίνα Γεωργοπούλου και Μαριλένα Ράδου (15, 22 & 23/3) και τους Gato Mojado (Θέμης Νικολούδης & Μπάμπης Τυρόπουλος) να σκορπίζουν κάθε Κυριακή στην ατμόσφαιρα funky grooves και jazz ρυθμούς. Ο λόγος για τη ζεστή ατμόσφαιρα στα ενδότερα του Ρακόμελου, πολύχρωμου και καλλιτεχνικού στεκιού σε μια πέτρινη μονοκατοικία του 1929 στην Ηλιούπολη.
Και παραμύθια σε νέες εκδοχές έχει το πρόγραμμα. Το street bar Socialista πιάνει την κλασική Κοκκινοσκουφίτσα και τη φέρνει σε μια παράσταση με στοιχεία μιούζικαλ, μεταμορφώνοντάς τη σε ένα πολύ κακό κορίτσι την ίδια στιγμή που ο κακός λύκος δίπλα της αποφασίζει να αντικαταστήσει τη φήμη του. Στο ίδιο bar κάθε Κυριακή έχει latin βραδιά με τους Fuego De Cuba και αφού περάσαμε στον κόσμο της μουσικής ενημερώνουμε ότι από σήμερα και μέχρι τις 29/3 το La Soirée de Votanique στον Βοτανικό γεμίζει με βινύλια. Η εικαστικός Έμα τα αντιμετωπίζει ως καμβά και η φωτογράφος Ολυμπία Ορνεράκη ως βασικό πρωταγωνιστή στα καρέ της. Παράλληλα, γνωστοί djs τα χρησιμοποιούν γι’ αυτό που προορίζονται: να κάνουν τον κόσμο να γουστάρει με τη μουσική. Στις 11/3 στα decks ανεβαίνει ο Δημήτρης Παπασπυρόπουλος, στις 13/3 ο δικός μας (AΤΗΕΝS VOICE staff) George Apergis, στις 18/3 live από τους Diminouita… the swing trio και στη λήξη του «μήνα βινυλίου» ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος.
Επιστρέφουμε στο Γκάζι και περνάμε από το Π, που και φιλόξενη μπάρα έχει και δροσερή εσωτερική αυλή, για να προϋπαντήσουμε με τον καλύτερο τρόπο την άνοιξη. Όσο για το πολιτιστικό του… χρέος απέναντι στην πόλη, το Π το καλύπτει με την έκθεση φωτογραφίας της Κατερίνας Παπαδάκη. Η ενότητα “Shooting my mess” περιλαμβάνει ασπρόμαυρες φωτογραφίες τυπωμένες σε καμβά. Τα θέματά τους (στοιχεία του ανθρώπινου σώματος, εκφράσεις του προσώπου και αντικείμενα στο χώρο) μιλάνε με τον τρόπο τους για την ανθρώπινη μοναξιά.
Πίσω στην καρδιά της πόλης, το Μαγκαζέ, με το χάρτη του κέντρου να ντύνει όλο το εσωτερικό του, την μπανιέρα στις τουαλέτες και τους διαφορετικούς djs σε καθημερινή βάση, είναι ένα από τα πιο καθιερωμένα στέκια στην Αθήνα. Οι πάντα καλοστημένες εκθέσεις του περιστρέφονται γύρω από τον άξονα: «Η πόλη στη ζωή μας». Τι εννοούμε δηλαδή όταν μιλάμε για «προσωπικό χώρο» και αν αυτό σταματάει στους τοίχους που ορίζουν το σπίτι μας ή αν τελικά αγκαλιάζει όλη την πόλη.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
13°
