Μίντι Ζαλντ: «Τρώμε με τα μάτια πρώτα»

Παιδική διατροφή. Εξίσωση που μπορεί να οδηγήσει τους γονείς στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και να μετατρέψει την ώρα του φαγητού σε μια δυσάρεστη και βαρετή διαδικασία για το παιδί.

«Γιατί δεν τρώει φρούτα και λαχανικά;», «Γιατί δεν αδειάζει το πιάτο του;», «Είναι σωστό να το επιβραβεύω με λιχουδιά;» αναρωτιούνται γεμάτες άγχος οι μαμάδες και δεν σταματούν να κυνηγούν στόχους στις κλίμακες αύξησης βάρους, καταλήγοντας να πιέζουν διαρκώς το παιδί τους.

Η Μίντι Ζαλντ είναι μια μητέρα που ζει στην Αυστραλία. Πολύ γρήγορα κλήθηκε να βρει λύσεις, όταν ο γιος της ήταν απρόθυμος να καταναλώσει φρούτα και λαχανικά. Ψαράκια, αρκουδάκια, σκυλάκια και διάφορα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου έκαναν την εμφάνισή τους στο πιάτο και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του μικρού.

Με απλές κινήσεις, μπόλικη φαντασία και αρκετή ευρηματικότητα, ένας καινούριος συναρπαστικός κόσμος άνοιξε μπροστά του, συσφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη σχέση μάνας-παιδιού. Σχήματα οικεία, μα και άγνωστα, έγιναν αυτόματα αφορμή για μια νέα εξερεύνηση. «Τι είναι αυτό;», «Πώς κάνει το σκυλάκι;», «Πού ζουν τα ψάρια;». Ερωτήσεις που κάνουν το φαγητό να μοιάζει με παιχνίδι.

Πολύ γρήγορα οι δημιουργίες της Μίντι έγιναν viral στο διαδίκτυο και η σελίδα της στο Instagram (@ThePlatedZoo) απέκτησε το δικό της φανατικό κοινό. Η Athens Voice την έψαξε, τη βρήκε και της έκανε μερικές ερωτήσεις...

Γιατί τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο φαγητό;

Ο γιος μου δεν ήταν αυτό που λέμε «ένα παιδί που τσιμπολογά», ωστόσο θεωρώ  ότι θα έχανε γρήγορα το ενδιαφέρον του για το φαγητό. Αποφάσισα, λοιπόν, να αλλάξω τα πράγματα. Σκέφτηκα πως αν η παρουσίαση παίζει ρόλο στους ενήλικες, το ίδιο θα ισχύει και για τα παιδιά. Όλα ξεκίνησαν ένα πρωί, όταν του ετοίμαζα πρωινό με pancakes (σ.σ. τηγανίτες), μπανάνα και φράουλες. Με μια γρήγορη αλλαγή στις θέσεις, σχημάτισα ένα σαλιγκάρι. Κατάλαβα αμέσως ότι πέτυχα κάτι, όταν είδα ένα τεράστιο χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπό του μόλις το πιάτο βρέθηκε μπροστά του.

Πόσο επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού η απροθυμία των γονιών να το μάθουν στο «ξινό», στο «καυτερό» ή σε τροφές με ελάχιστη ζάχαρη και αλάτι;

Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να δοκιμάζουν τα πάντα, ακόμα και όταν πρόκειται για μια μικρή δαγκωνιά. Ενδεχόμενη άρνηση δεν σημαίνει και οριστική απόρριψη. Καλό θα ήταν να επιστρέφουμε ύστερα από λίγο καιρό στις ίδιες ή παρόμοιες γεύσεις. Το ότι δεν του αρέσουν τα αβγά τη μια μέρα, δεν σημαίνει ότι θα τα απεχθάνεται για πάντα. Προσωπικά εγώ διαπίστωσα ότι ο γιος μου αλλάζει άποψη κάθε λίγους μήνες, γι' αυτό και προσπαθώ διαρκώς να επεκτείνω τις διατροφικές επιλογές του.

Πόσο σημαντική είναι η «διακόσμηση» στο πιάτο;

Πιστεύω πάρα πολύ στην παρουσίαση. «Τρώμε με τα μάτια πρώτα». Οι συνθέσεις δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκες, ωστόσο  η συνολική παρουσίαση θα πρέπει να μελετηθεί με προσοχή, ειδικά όταν έχεις να κάνει με ένα παιδί που τσιμπολογά και θέλεις να του κινήσεις το ενδιαφέρον.

Πόσο δύσκολο είναι για μια εργαζόμενη μητέρα να δημιουργήσει πιάτα σαν τα δικά σου;

Πολύ συχνά όταν ο κόσμος τα βλέπει, μου λέει: «Θα πρέπει να έχεις πολύ χρόνο στη διάθεσή σου». Δεν το βλέπω έτσι. Τα πιάτα μου είναι ένα ιδανικό μέσο για αλληλεπίδραση με την οικογένεια μου και αξίζει το κάθε λεπτό που αφιερώνω σε αυτά.

Η διακόσμηση του πιάτου ανεβάζει το εβδομαδιαίο κόστος;

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται για να φτιαχτούν τα ζωάκια, τρώγονται. Δεν πετάγεται τίποτα. Δεν αλλάζει το ποσό των χρημάτων που διατίθενται από τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό σε εβδομαδιαία βάση.

Όταν ήσουν παιδί τι έτρωγες; Αναγκάστηκες να φας κάτι που δεν ήθελες;

Το junk food ήταν απαγορευμένο στο σπίτι. Είχαμε πάντα μπόλικα φρούτα και λαχανικά. Δεν μου άρεσε το ψάρι και τα θαλασσινά, ωστόσο δεν υποχρεώθηκα ποτέ να τα φάω. Στο 90% των περιπτώσεων, ο εξαναγκασμός γυρίζει μπούμερανγκ και έχει αρνητική επίδραση στις διατροφικές επιλογές του παιδιού.

Πόσο σημαντικό είναι να αφιερώνουμε χρόνο στο παιδί μας για να καταλάβουμε τι θέλει, από να εξαπολύουμε απειλές (π.χ. δεν θα σηκωθείς αν δεν φας) ή να τάζουμε ανταλλάγματα;

Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να το ρωτάμε τι θέλει να φάει. Εγώ, πάντως, το ρωτώ μόνο μια φορά. Αν το παιδί μου πει ότι θέλει σάντουιτς με γαλοπούλα, αυτό σημαίνει ότι το έχει ανάγκη να φάει ένα σάντουιτς. Δεν είμαι επαγγελματίας σεφ που θα του κάνω τρία πιάτα και θα του πω «διάλεξε». Αν το παιδί είναι αυτό που επιλέγει το φαγητό του, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα το φάει κιόλας. Ενίοτε, θα τον ανταμείψω και με ένα παγωτό για την καλή του συμπεριφορά.

Το παιδί πρέπει να τρώει πάντα στην κουζίνα; Τι γίνεται με το σαλόνι ή το δωμάτιο;

Πιστεύω ότι όλα τα γεύματα πρέπει να καταναλώνονται στην κουζίνα ή την τραπεζαρία. Δεν επιτρέπω στον γιο μου να τρώει στο δωμάτιό του. Το φαγητό είναι μια κοινωνική διαδικασία. Είναι ευκαιρία για συζήτηση και αλληλεπίδραση μεταξύ μελών της οικογένειας και φίλων.

Πίστευες ότι η δουλειά σου θα προσέλκυε τέτοιο ενδιαφέρον στα social media;

Όταν ξεκίνησα να ποστάρω τα πιάτα στην προσωπική μου σελίδα στο Instagram, παρατήρησα ότι μέρα με την ημέρα αυξάνονταν οι άνθρωποι που έμπαιναν μέσα για να τα δουν. Έπειτα από λίγους μήνες αποφάσισα να ξεκινήσω το «The Plated Zoo. Εξεπλάγην το πόσο γρήγορα κέρδισε followers. Μέσα σε 6 μήνες, έφθασε τους 10.000. Υπάρχουν τόσες πολλές σελίδες στο Instagram με θέμα το food art. Πιστεύω ότι το «The Plated Zoo» έχει απήχηση γιατί είναι απλό και ξεκάθαρο. Και το σημαντικότερο όλων: Σε κάνει να χαμογελάς.

Το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι ίσως το σημαντικότερο στοίχημα στη ζωή ενός ζευγαριού. Τι συμβουλή θα έδινες σε υποψήφιους γονείς που θέλουν να τους ακούν τα παιδιά τους;

Αυτό που έχω να τους πω είναι ότι όσο μεγαλώνει το παιδί, να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοικτά. Να το ακούν και να το παρατηρούν. Κάθε ημέρα μαθαίνω και κάτι νέο από το παιδί μου.

---------------------

Τον Αύγουστο, ο μικρούλης Κάρτερ απέκτησε μια αδελφούλα, την Τσάρλι. Το νέο μέλος στην οικογένεια της Μίντι έχει αρχίσει ήδη τις πρώτες εξερευνήσεις στον μαγικό κόσμο του φαγητού...