Νέα, ξανθιά, όμορφη, αεικίνητη, με πηγαίο χιούμορ και όξω καρδιά, έχει μεγάλο πάθος με τη μαγειρική αλλά και τον τόπο της. Στο μπλογκ της ανεβάζει συνταγές και τοπικά προϊόντα που συνοδεύονται από κείμενα πληθωρικά και άμεσα, σαν να δίνει συμβουλές στην κολλητή με το τηλέφωνο κρεμασμένο στο αυτί, πάνω από το τσικάλι που σιγοβράζει το φαγητό του σπιτιού της. Χρησιμοποιεί χάσταγκς όπως #LoveMyCrete#, #όφου_ήντα_παθα#, #HellasTheNewCool#, #ΔενΠάωΠουθενάΕδώΘαΜείνω#, #ΘαΠάρωΤαΒουνά#, το μπλογκ της αποκτάει ολοένα και περισσότερους φίλους, από τον Μάιο ξεκίνησε και την τηλεοπτική της καριέρα στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης μαγειρεύοντας με άνεση μπροστά στην κάμερα νόστιμα φαγάκια. Σας τη συστήνω…
Τα τελευταία χρόνια έχεις επιστρέψει στον τόπο καταγωγής σου; Πες μας με δυο λόγια τι έκανες πριν…
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά, μέσα σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία. Εννέα αδέλφια η μάνα μου και όλοι μέσα στα άλευρα και τις σοκολάτες. Και εγώ εκεί, πότε στον έναν και πότε στον άλλον, μεγάλωνα μέσα σε μυρωδιές κανελοσοκολατένιες σε μία Κρητική οικογένεια. Όμορφα παιδικά χρόνια.
Η πριγκίπισσα της σοκολάτας όμως μεγάλωσε…Δούλευα σε ένα μεγάλο Χρηματοοικονομικό Όμιλο, σε γυάλινο γραφείο με γόβα και ταγιέρ, σφιχτό κότσο αλλά και καρδιά. Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα άλλαξε όλη η ζωή μου. Αποφάσισα ότι δεν είναι ζωή αυτή που ζω. Χώρισα, παραιτήθηκα και μέσα σε τρία χρόνια έφτιαξα μια νέα ζωή. Σαν αυτή που πάντα ονειρευόμουν. Απλά το πήρα απόφαση και το δρομολόγησα. Και εδώ και έντεκα χρόνια είμαι η Εύα που πάντα ήθελα να γίνω!
Και με τέτοια λαμπρή καριέρα πώς πήρες την απόφαση να τα παρατήσεις;
Όταν επέστρεψα από το νοσοκομείο και την εντατική στο σπίτι, κοίταξα τους γιους μου, ο ένας τριών και ο άλλος πεντέμιση, και στη γωνία τη μάνα μου. Αυτό ήταν… ήθελα τα παιδιά μου να τα μεγαλώνω εγώ, όχι η καλή μου μάνα! Αυτό ήταν το μόνο κίνητρο.
Δηλαδή θα συμβούλευες κάποιον να τα παρατήσει και να ακολουθήσει αυτό που του λέει η…κουζουλάδα του;
Ναι! Με προγραμματισμό, αρκεί να έχεις στόχο και να δουλεύεις γι’ αυτόν, να μην σηκώνεις τα μάτια! Να λες αν δεν τα καταφέρω να γίνω αυτό που ονειρευόμουν παιδί δεν σταματώ! Και να σκάβεις τούνελ στα βουνά που σηκώνονται μπροστά σου!
Και να οραματίζεσαι συνεχώς το πώς θέλεις να είσαι. Εγώ δεν ήθελα πολλά. Έναν καλό σύντροφο και ένα σπίτι στην εξοχή της Κρήτης να μεγαλώνουν τα τρία παιδιά μου μέσα στο χώμα και τη ζαλάδα του Κρητικού ήλιου! Ναι, ναι έγιναν 3! Την ευτυχία και την οικογένεια μας συμπλήρωσε μία μικρή κοκκινομάλλα και γαλανομάτα νεράιδα.
Ο κόσμος -κι εγώ δηλαδή- σε έμαθε πρώτα από τα social media. Κι έχεις πολλούς followers… Είναι ωραίες οι συνταγές σου ή έχεις τον τρόπο σου να τα πλασάρεις;
Είμαι νόστιμη και έχω φαντασία και ατελείωτη αγάπη. Μου αρέσει το πολύ, θέλω τα πράγματα να ξεχειλίζουν και να έχουν μία παιδικότητα. Δεν μου αρέσει να «στήνω» πιάτα, μου αρέσει απλά να σερβίρω τους φίλους μου, τους ανθρώπους μου, νόστιμο, ζουμερό, καλοψημένο, μπόλικο φαγάκι.That’s all!
Φαντάζομαι ότι ξέρεις κάθε τρύπα της Κρήτης. Δηλαδή τα καλά εστιατόρια, τις ταβέρνες, τους παραγωγούς…
Η αλήθεια είναι πως αγαπώ τον τόπο μου πολύ! Πάρα πολύ! Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να προσαρμοστώ. Γιατί η Κρήτη είναι μια παρέα. Έκανα πολλούς φίλους, που άνοιξαν την καρδιά τους και τα σπίτια τους στην Αθηναία και τη μετέτρεψαν σε κάτι άλλο… εγώ θα έλεγα σε κάτι πιο αληθινό. Εστιατόρια-καφενέδες και γιαγιάδες με το βελονάκι στις αυλές, ρακάδικα, μιτάτα, καΐκια, ψαράδες και αγρότες γίνανε η παρέα μου. Και να ξέρεις, μετά από 11 χρόνια συνεχούς επαφής με Κρήτες παραγωγούς, έβγαλα το εξής συμπέρασμα: Πίσω από τα σπουδαία προϊόντα κρύβονται σπουδαίοι άνθρωποι. Πως είναι δυνατόν ένας τσιγκούνης, ένας μίζερος να φτιάξει ένα σπουδαίο προϊόν; Όσο πιο έξω καρδιά τόσο πιο νόστιμη η γραβιέρα, όσο πιο μεγάλο χαμόγελο ..τόσο πιο τραγανό το παξιμάδι..
Πες μας τα 3 εμβληματικά για εσένα πιάτα της Κρήτης;
Ροφός με μπάμιες- Παναγία μου! Μπορώ να ζω μόνο με αυτό το φαγητό. Α! και προζυμένιο ψωμί!
Αντικριστό και γαμοπίλαφο! Ξέρεις σε πόσους γάμους έχω πάει μόνο και μόνο για να μη χάσω το γαμοπίλαφο;
Πώς να αφήσω απ’ έξω τα τσιγαριαστά αγριόχορτα με ρύζι;
Και τα χορτοκαλίτσουνα! Α… πολύ περιοριστικό το 3! Είπαμε είμαι του πολύ!
Τελευταία έχεις ξεκινήσει καριέρα και στην τηλεόρασή. Πες μας γι αυτό…
Άλλη ωραία ιστορία. Δέχθηκα ένα αίτημα φιλίας από μία γλυκύτατη γυναίκα. Που δεν πρόσεξα ότι δούλευε στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης. Μία μέρα πριν ένα χρόνο περίπου η Κατερίνα Μπικάκη μου ζήτησε να παρουσιάσω το μπλογκ μου στο καθημερινό μαγκαζίνο του καναλιού «Στο Κόκκινο». Αυτό ήταν! Αρχίσαμε τα πήγαινε έλα, ανάπτυξα και μία πολύ όμορφη σχέση με τη Γωγώ και τον Νίκο, τους παρουσιαστές της εκπομπής. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου.
Το κανάλι και η Κατερίνα είδαν σε μένα τη Mama mia,δηλαδή θέλησαν να κάνουν την καθημερινότητά μου στην κουζίνα, εκπομπή! Με εύκολες γρήγορες και νόστιμες συνταγές, με Ελληνικά προϊόντα. Προϊόντα από σπουδαίους παραγωγούς. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτά που προτείνω στον κόσμο.
Τι είναι για σένα νόστιμο;
Νόστιμο ε; Μμμμ…είναι αυτό που τρώω για να ευχαριστηθώ, είναι η μπουκιά που μου κάνει καλό στην ψυχή. Το υλικό που βιάζομαι να γυρίσω σπίτι για να μη χάσει τη φρεσκάδα και τη μυρωδιά του. Και όταν έρθει η ώρα να το μαγειρέψω να το περιποιούμαι και να το κανακεύω μέχρι τη στιγμή που θα το σερβίρω στο πιάτο. Αυτό είναι νόστιμο φαγητό για μένα.
Έτσι ψάχνω και αναγνωρίζω τη νοστιμιά σε κάθε κουζίνα, είτε επαγγελματική είναι αυτή είτε σπιτική. Ξέρω από την πρώτη μπουκιά αν αυτός που μαγείρεψε αντιλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο τη νοστιμιά. Με τον τρόπο της ευγνωμοσύνης προς το εξαιρετικό υλικό που ήταν τυχερός να βρει σήμερα.
Το φαγητό είναι συναίσθημα, υλικό επιβίωσης ή τέχνη;
Αν μπεις στις σελίδες μου στο Facebook και στη σελίδα της εκπομπής Mama mia αλλά και στο Eva in tasteland η περιγραφή και στις δύο σελίδες λέει «Φαγητό με Συναίσθημα». Όμως το θεωρώ και τέχνη και ψυχαγωγία και επιστήμη αλλά και έρωτα!
Ποια είναι η κουζίνα της καρδιάς σου; Στα παιδιά σου τι μαγειρεύεις;
Ό,τι μου μαγείρευαν και μένα η μαμά, η γιαγιά και οι δύο υπέροχες θείες που με μεγάλωσαν! Κρητικά φαγάκια αλλά και ξενόφερτα. Και τα τσιγαριαστά χόρτα με τους χοχλιούς αλλά και το παστιτσάκι με την αφράτη μπεσαμέλ. Και το λυχναράκι αλλά και τη μους σοκολάτα! Πάντα όμως με πρώτη έννοια το καλό υλικό! Η γιαγιά μου όταν τελείωνα το φαγητό μου, μου έλεγε «Καλό να σου κάνει παιδί μου». Αυτό μαγειρεύω στην οικογένεια μου. Φαγητό που τους κάνει καλό!
Πιστεύεις πως όταν λέμε ελληνική κουζίνα εννοούμε αυτήν που μάθαμε από τις μαμάδες μας ή την άλλη τη σύγχρονη που μαγειρεύουν οι νέοι και ελπιδοφόροι Έλληνες σεφ; Εν ολίγοις παράδοση ή νεωτερισμοί;
Αγαπώ και είμαι μεγάλη θαυμάστρια των επαγγελματιών μαγείρων. Μου αρέσει που τελευταία οι νεότεροι σεφ έρχονται ολοένα και πιο κοντά στην παράδοση και ψάχνουν την πρώτη ύλη. Θα ήθελα πολύ να τελειώσω μία σχολή μαγειρικής. Θεωρώ τη γνώση εφόδιο σε ό,τι και να κάνεις στη ζωή γι’ αυτό το λόγο παρακολουθώ πολλά σεμινάρια, η σχολή είναι κάτι το οποίο δεν αποκλείω.
Μου αρέσει λοιπόν το φαγητό της μάνας μου, αλλά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ και την περιποίηση ενός επαγγελματία. Το κάθε τι έχει τη δική του αξία. Και όντας λάτρης του καλού φαγητού το ψάχνω παντού… από τον καφενέ μέχρι το τριάστερο!
Ποιος διάσημος σεφ θα ήθελες να μαγειρέψει μόνο για σένα;
Δύσκολη ερώτηση. Είναι τόσοι πολλοί οι σεφ που θα ήθελα να μαγειρέψουν για μένα μόνο! Σε βλέπω όμως αποφασισμένη για να πάρεις απάντηση, οπότε θα σου πω ότι στα κρυφά μου όνειρα υπάρχει ένα γεύμα φτιαγμένο αποκλειστικά από τον Ferran Andria στο κλειστό El Bulli του που θα ανοίξει μόνο για μένα!
Κι εσύ σε ποιον διάσημο θα ήθελες να μαγειρέψεις και τι θα ήταν αυτό;
Οι Κρήτες είναι φιλόξενοι. Οπότε θα ήθελα και εγώ να μαγειρέψω στον Ferran (ενικός οικειότητας, γέλια). Στον Ψηλορείτη σε μία σπηλιά που μου έχει δείξει ένας βοσκός, έχει βάλει μέσα κορμούς από ελιά για καθίσματα και ένα μικρό αυτοσχέδιο τραπέζι. Ντοματοσφούγγατο (αυγά με ντομάτα), πατάτες τηγανιτές -και τα δύο μαγειρεμένα στα ξύλα-, γραβιέρα, μία ντομάτα στα τέσσερα και αλατσολιές (ελιές που έχουν διατηρηθεί σε αλάτι Κρητικό).Και μία τσικουδιά για να κατέβουμε με κέφι από το βουνό του Δία! Το εντυπωσιακό είναι ότι η σπηλιά κρέμεται σε έναν γκρεμό με θέα που κόβει την ανάσα! Τι λες θα του αρέσει;
Ένα φαγητό που θα πέταγες στα σκουπίδια, που το σιχαίνεσαι;
Πλάκα μου κάνεις… Δεν πετάμε καρδιά μου τίποτα! Κάτι που δεν αγαπώ μπορώ να στο πω, αλλά και πάλι αν υπάρξει ανάγκη, τι να κάνω, θα το φάω. Είναι ο πατσάς.
Κι ένα φαγητό που θα έβαζες στο Διεθνές Μουσείο Γαστρονομίας;
Πάλι περιορισμούς; Ένα τραπέζι παρακαλώ… γιατί έχω να σερβίρω μερικά πιάτα για το μουσείο σας!
1.Γαμοπίλαφο με στακοβούτυρο
2.Χοχλιούς με κολοκυθάκια (και με τσι ανθούς) πατάτες και μάραθα!
3.Σκιουφιχτά μακαρόνια με κατσίκα κοκκινιστή
4.Μπάμιες με ψάρι
5.Μαραθόπιτες
6.Γάστριν γιατί ο μπακλαβάς είναι Μινωική υπόθεση!
7.Καλτσούνια με φρέσκια μυζήθρα και μέλι
Κάποιος να με σταματήσει!
Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο κατόρθωμά σου μέχρι σήμερα; Εντάξει, εκτός παιδιών…
Την επιλογή του συντρόφου της ζωής μου. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που γελά με τη χαρά σου. Έτσι απλά, χωρίς συμπλέγματα και στερεότυπα!
-Σε αγαπώ, θέλω να γελάς!
-Και όταν είναι δύσκολα;
- Θέλεις να κάνουμε ο ένας στον άλλον τον Καραγκιόζη να περάσει η μπόρα;
-Και μες στην μπόρα να γελάμε;
-Να γελάμε και να έχουμε ο ένας τον άλλον…
Αυτό φτάνει!
Ένα όνειρο για το μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως αγαπώ τα όνειρα… Κάθε βράδυ που ξαπλώνω θέλω να κάνω ένα καινούργιο όνειρο. Έχω πολλά «αποθηκευμένα» που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη. Όνειρα για μένα μόνο…δεν θέλω να κάνω εγώ όνειρα για τους άλλους. Απλά μου αρέσει να έρχονται και αυτοί στα όνειρα μαζί μου και συμβαίνει συχνά.
Ένα ταξίδι στο Παρίσι με τον Νίκο και τα παιδιά (και ας έχουν μεγαλώσει). Να χιονίζει και να τρώμε κρέπες φορώντας γούνινα σκουφιά! Και να γελάμε.
Χάρισέ μας μια μαντινάδα…
Θα πάρω χώμα και νερό από τον Ψηλορείτη
να το σκορπίσω να γενεί όλος ο κόσμος Κρήτη ...
Το motto της ζωής σου;
Όλα είναι ίδια αν δεν τα αγαπάς…
*Δείτε μια από τις εύκολες και νόστιμες συνταγές της Εύας Παρακεντάκη εδώ.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
15°
