Στο Polpo, απέναντι από την Κεντρική Λαχαναγορά, βρίσκεις πάντα φρέσκο ψάρι
Το ακούω εδώ και καιρό τούτο το ψαράδικο. Φίλοι, που εμπιστεύομαι το πάντα ανοιχτό ραντάρ τους, μου μιλάνε για καραβίδες που μυρίζουν θάλασσα, για ψαρόσουπες μεγάλης επιστημοσύνης, για ωμά που σπαρταράνε, για μπαρμπουνάκια του αφρού και για τόσα άλλα που πολύ με συγκινούν. Τις προάλλες, ένα ζεστό απριλιάτικο μεσημέρι, μισό με λασποβροχή, μισό με ήλιο, κάθομαι επιτέλους στα τραπέζια του Polpo και σε μια στεγασμένη βεράντα που αγαπά τους καπνιστές, δίπλα στην κεντρική, κλειστή του σάλα.
Πού θα βρεις το εστιατόριο Polpo;
Προηγουμένως έχω –φυσικά– χαθεί, ψάχνω το Polpo μέσα στην Κεντρική Λαχαναγορά, κι είναι όλο αυτό μια ευκαιρία να χαζέψω εντυπωσιασμένη τα φορτηγά που πηγαινοέρχονται, τα πεντακάθαρα καταστήματα –εδώ τα κρέατα, εκεί οι μπανάνες και τα φρούτα, πιο πέρα τα ψαράδικα–, ένας κόσμος ολόκληρος που δουλεύει από τις πρώτες, μικρές ώρες της ημέρας και που τώρα, προχωρημένο μεσημέρι, χαλαρώνει τους ρυθμούς του. Από εδώ «ταΐζεται» όλη η Αθήνα, εδώ συγκεντρώνεται η παραγωγή όλης της Ελλάδας, διανέμεται στα μανάβικα, χασάπικα, ψαράδικα της πόλης για να φτάσει στα σπίτια μας. Μικρή εκδρομή μού φαίνεται και βάζω στόχο να ξανάρθω – τα τελευταία χρόνια αυτή η αγορά πουλάει με λιανική σε όλους μας, όχι μόνο στους εμπόρους, και είναι ανοιχτή και τις Κυριακές!
Στο τραπέζι μας στέκεται ο Νίκος Κατσικάκης, ο ιδιοκτήτης. Δεν χάνω την ευκαιρία να τον «ξεψαχνίσω». Σαμιώτης στην καταγωγή, καπετάνιος για χρόνια σε μεγάλα ιστιοπλοϊκά, έμπορος μεγάλος στη συνέχεια, από τα δικά του ψάρια που μαζεύει στους ψαρότοπους της Ελλάδας –Κύθηρα, Ευβοϊκό, Λέρο, Κεφαλονιά, Κύμη, Ικαρία, Πελοπόννησο κ.ά.– προμηθεύει μια σειρά από πολύ γνωστά ψαροεστιατόρια της Αθήνας και της Μυκόνου, ενώ η πραμάτεια του φτάνει και στην Ευρώπη, στο Κατάρ και στο Ντουμπάι.
Και η αλήθεια είναι πως τρώμε τώρα με τη φίλη κάτι μπαρμπουνάκια όνειρο, φιλεταρισμένα αλλά και ενωμένα στην ουρίτσα τους, ψημένα ανάλαφρα και μαστόρικα, μόνο η μυρωδιά της θάλασσας να «ακούγεται». Πήραμε και λίγα κυδώνια, έτσι για τη φρεσκάδα, δοκιμάσαμε και το φαγκρί τατάκι –ατόφιο και ξεκοκαλισμένο το ψαράκι, με μια σαλτσούλα σόγιας για να το βουτάς–, πήραμε και τη μακαρονάδα με τις καραβίδες. Ιδιαίτερη αναφορά να κάνω και στην καταπληκτική ντομάτα που ήρθε κι αυτή όπως της πρέπει: ξεφλουδισμένη, κομμένη σε χοντρές ροδέλες που είχαν ανάλαφρα αγγιχτεί από λίγο θαλασσινό αλάτι, λίγο λάδι και μια σταλιά ξίδι.
Λίγο πριν τη lemonpie του κλεισίματος και εντελώς απρόσμενα, στο τραπέζι μας έφτασαν δυο μπολάκια με ζωμό που από μακριά μύριζε θάλασσα… «Φτιάχναμε ψαρόσουπα μέσα κι είπα να σας φιλέψω λίγη», μας προλαβαίνει ο Νίκος. Κάθε κουταλιά της ήταν βάλσαμο, τη φτιάχνουν με ό,τι ψάρι φρέσκο έχουν κάθε μέρα – «χάνους, πέρκες, σκορπινούλες, πεσκανδρίτσες, κάνα κεφάλι συναγρίδας, όλα τα καλά, για να πετύχουμε το σωστό αποτέλεσμα».
Το Polpo φυσικά έχει πολλά ελληνικά κρασιά και ετοιμάζεται να προσθέσει και κάποια «ξένα», συμπληρώνει με ποικιλία από ούζα και τσίπουρα, είναι ανοιχτό κάθε μέρα εκτός Δευτέρας, από τις 12:30 το μεσημέρι, η κουζίνα δέχεται παραγγελίες μέχρι τις 9:30 το βράδυ –όχι ότι κλείνουν, το κρατάνε και μέχρι όσο πάει–, οι τιμές είναι κάτι παραπάνω από καλές.
Φεύγουμε ευχαριστημένες και χορτάτες. Τον ρωτάω να μου πει τι του λένε οι πελάτες. «Δεν θα σου πω τα παινέματα, είναι πολλά, το πιο συχνό που μου λένε οι περισσότεροι είναι πως, αν και Αθηναίοι, πρώτη φορά έρχονται στου Ρέντη».
27°
