Salento street food: Δοκιμάσαμε τις πίτσες, τις σαλάτες, τα σάντουιτς και τα λαζάνια του εστιατορίου στη Βενιζέλου της Θεσσαλονίκης.
Από τις οκτώ θεές πίτσες του καταλόγου του Salento street food, οι δυο πιο αγαπημένες μου είναι η Di Salento με ντομάτα, μοτσαρέλα, ρόκα, προσούτο crudo, flakes παρμεζάνας και τρουφόλαδο και η Speciale, με προσούτο cotto, φρέσκια μοτσαρέλα, μανιτάρι και μορταδέλα με φιστίκι. Καλωσορίσατε στο πιο ιταλικό σημείο της οδού Βενιζέλου, τενόροι είναι αυτοί που τις ετοιμάζουν και τις σερβίρουν, όχι ψήστες ή άριστοι μάστορες.
Φτιαγμένες τρυφερά και πλασαρισμένες στον πυρόξανθο ξυλόφουρνο, με τη φωτιά να τριζοβολά και να γεννά αφράτες και κρατσανιστές ζύμες, ζουμερές και τέλειες, οι πίτσες και τα λοιπά περιφερειακά που ψήνει το Salento δικαιολογούν το καθημερινό λαϊκό προσκύνημα.
Μαζί με τη σπεσιαλιτέ τους, μιλώ για τα λαζάνια μπολονέζ, γκράντε απόλαυσης, με την κόκκινη σάλτσα ντομάτας και τον ποιητικά μαριναρισμένο κιμά να χαρίζει τερπνή λαγνεία, το Salento θεωρείται πλέον κλασικό για τη Θεσσαλονίκη που ξέρει να αναγνωρίζει τις αυθεντικές γεύσεις. Και εδώ, πιστέψτε με, έχουμε μια γευστική ατραξιόν που όσοι ζούμε στα πέριξ της δεν την αλλάζουμε με τίποτα. Εξού και το συνεχές τράφικο και η πολυκοσμία εντός και εκτός του ξυλόφουρνου.
Καλοτεχνίτικο φοιτηταριό που συχνάζει στο Pikap, μουσικοί που προβάρουν στα παρακείμενα στούντιο, αλλά και τέρμα μεσοαστικές μορφές από διαμένοντες στα πέριξ των Ολύμπου, Ολυμπιάδος, Φιλίππου, Κασσάνδρου και Αγίου Δημητρίου, αυτοί, δηλαδή όλοι μας, συχνάζουμε στο μοσχομυριστό και τιμημένο wood fired street food της γειτονιάς μας. Εντάξει, μπορείς να το πεις και υπαίθριο κόζι ρεστοράντ, καθώς βγάζει και, μετρημένα βέβαια, τραπέζια έξω στη Βενιζέλου, όμως προσοχή οι ανεξοικείωτοι με τα ήθη και τα έθιμα της Θεσσαλονίκης μας πάνω από την Εγνατία: Το Salendo δεν κάνει κράτηση, το σποτ είναι κάζουαλ και κάζουαλ θα παραμείνει.
Έτερος προσδιορισμός: Για το Salento μπορούν να παίξουν και κλισέ τύπου «το πιο χιπ ιταλικό σαντουιτσάδικο της πόλης», αλλά αμαρτία είναι να το μαγαρίσουμε με στερεοτυπικές προσεγγίσεις. Οπότε λέω απλά να δοκιμάσετε και τα σάντουιτς που φτιάχνουν τα παιδιά, με πρώτο παράδειγμα το πολυαγαπημένο μου Pueblo με μείγμα ραγού, μαγειρεμένο χωριάτικο λουκάνικο, κρεμμύδι, μανιτάρι, σάλτσα ντομάτας, ανθότυρο και σουάβε καυτερή χτυπητή τυροσαλάτα.
Τρελαίνομαι και διόρθωση: Όχι σάντουιτς, καντσονέτες από την Καλαβρία και το Πρίντεζι σερβίρουν οι τύποι εδώ και αξίζει επίσης που πολλές φορές κερατώνω το Pueblo με την άλλη επιλογή, φιλέτο ψαρονέφρι με σοτέ λαχανικά, σος μουστάρδας, άισμπεργκ, ντοματίνι και μοτσαρέλα. Έτερο μεγαλειώδες (αν και vegan !) είναι αυτό με τον πουρέ κολοκύθας, τη μελιτζάνα, τη ρόκα, το πατέ τρούφας και τη σος βινεγκρέτ.
Πάμε και μια ανακεφαλαίωση. Έτσι εξηγείται η άνοδος της οδού Βενιζέλου. Μαζί με τις απέναντι Βέργες Λάγιες, το συνεταιριστικό παντοπωλείο Εκλεκτίκ, το εστιατόριο Λουτρός, την τυροπιτερί η Κουζίνα της Γιαγιάς Σοφίας, το ιστορικό ζαχαροπλαστείο Ναούμ και τα μπαρ Pikap και Μπάτε Σκύλοι, το Salento κατοικεί σε έναν μποέμικο δρόμο. Η υπαίθρια γκουρμεδιά δίνει και παίρνει, αλλά και τα ποτά με τις μουσικές επιτείνουν το φίλινγκ πως πάνω από την Εγνατία η Βενιζέλου είναι Βενιζελότερη και πως Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο το κέντρο που προπαγανδίζουν οι ντεγκουστασιόν οδηγοί. Καπίσι;
Salento street food Ελευθερίου Βενιζέλου 76, Θεσσαλονίκη, 2310230861
23°
