Το Casserole είναι ένα νόστιμο ελληνικό μπιστρό που μόλις άνοιξε στον Γέρακα
Για τους ορκισμένους πιστούς του αθηναϊκού κέντρου οποιαδήποτε τοποθεσία άνω των 10 χλμ. από το Σύνταγμα (και προς πάσα κατεύθυνση) αντιμετωπίζεται ως κάτι μακρινό, εξωτικό κι άγνωστο. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, μπήκαμε στο αυτοκίνητο με διάθεση… εκδρομής. Παρ' όλα αυτά χρειάστηκαν μόλις τριάντα λεπτά για να φτάσουμε στον εξωτικό (;) Γέρακα, να παρκάρουμε σε μια ήσυχη γειτονιά και να ανακαλύψουμε (με μια κάποια –ομολογουμένως– έκπληξη) την αναπάντεχη νοστιμιά του Casserole.
Είναι ένα γωνιακό, ζεστό εστιατόριο, μόλις δύο μήνες ανοιχτό. Κάτω από την ταμπέλα του έχει τον υπότιτλο «Ελληνικό Μπιστρό», πράγμα που εξηγεί γιατί από την ανοιχτή κουζίνα του καταφθάνουν γαργαλιστικές, γνώριμες μυρωδιές και γιατί στον μαυροπίνακα με τα πιάτα ημέρας εμφανίζονται πιάτα όπως «μπριάμ», «γίγαντες φούρνου», «γεμιστά», ή «χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι». Το Casserole θέλει να μας θυμίσει αυτό το φαγητό που μαγειρευόταν μέσα στην κατσαρόλα της μαμάς, εκείνο με το οποίο μεγαλώσαμε. Απλό, οικείο, στοργικό, κυρίως βαθιά νόστιμο.
Στην κουζίνα του δεν υπάρχει κάποια πληθωρική Ελληνίδα μάνα, αλλά ένας ταλαντούχος σεφ με αγάπη για την παραδοσιακή κουζίνα, ταυτόχρονα όμως και με όλη την εμπειρία της υψηλής γαστρονομίας. Ο Πέτρος Ρηγάκης έχει κάνει το πέρασμά του από λαμπερά εστιατόρια της Αθήνας (Hytra, Επτά) και του εξωτερικού (Lonchfyne, Λονδίνο), ενώ είναι και ιδιοκτήτης του all day bar Junction in the Yard στου Ζωγράφου. Έτσι, αυτό που οραματίστηκε για την κουζίνα του Casserole ήταν, όπως λέει ο ίδιος, «το πάντρεμα των παραδοσιακών, μαμαδίστικων γεύσεων με μια υψηλών απαιτήσεων εστιατορική κάρτα. Με άλλα λόγια, μαγειρεύουμε παραδοσιακά πιάτα, λίγο πειραγμένα, αλλά πάντα νόστιμα».
Πέτρος Ρηγάκης
Πριν ο Πέτρος προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, ο σερβιτόρος ακουμπάει μπροστά μου ένα βαθύ πιάτο που αχνίζει. Μέσα του διακρίνω χρυσαφιές τις τηγανητές, κυδωνάτες πατάτες. Είναι λουσμένες με έναν άκρως μερακλίδικο κιμά, πασπαλισμένες με φέτα, και στην κορυφή του μικρού βουνού τους στέκεται περήφανο ένα τηγανητό αυγό. Αυτό το πιάτο (€10,50) είναι για εμένα η απόδειξη πως η νοστιμιά απογειώνεται, όταν ένας καλός σεφ καταπιάνεται με μια συνταγή των παιδικών μας χρόνων… Την ίδια, comfort νοστιμιά εντόπισα και στις (άψογα βρασμένες) πληθωρικές παπαρδέλες με χοιρινά μάγουλα και γραβιέρα με τρούφα (€18), όπως και στο (πεντανόστιμο!) Flat bread-σπανακόπιτα (€9) με την ωραιότατη τραγανή του ζύμη και όλα τα υλικά μιας παινεμένης σπανακόπιτας για τόπινγκ. Δοκίμασα επίσης ένα ωραίο συκώτι «σοφρίτο» (€9,50), ένα ζουμερό rib-eye (σ.σ. το Casserole προμηθεύεται ωραία κρέατα από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, ενώ κατά καιρούς εμπλουτίζει την κουζίνα του και με εκλεκτές κοπές), αλλά και το πιάτο-σουξέ της βραδιάς: αγκινάρες στη σχάρα με καραμελωμένο ραντίτσιο, πεκορίνο, αμύγδαλο και λαδολέμονο (€9)! Ήταν ένα πιάτο διαφορετικό, ιντριγκαδόρικο, πολύ νόστιμο στην απλότητά του ή μάλλον χάρη σε αυτήν. Είναι το πρώτο πιάτο που πρέπει να δοκιμάσεις στο Casserole.
Αγκινάρες στη σχάρα με καραμελωμένο ραντίτσιο, πεκορίνο, αμύγδαλο και λαδολέμονο
Για να συνοδεύσεις το γεύμα σου, θα βρεις μια καλά ενημερωμένη wine list, που τιμά τον ελληνικό αμπελώνα γενικά, και τον τοπικό αμπελώνα ειδικά. Έτσι, με την απόφαση των ιδιοκτητών να στηρίξουν τα αττικά αμπέλια, το ποτήρι σου θα γεμίσουν η γηγενής ποικιλία του Σαββατιανού, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές (από βραβευμένες ρετσίνες σύγχρονης οινοποίησης μέχρι παλαιώσεις σε βαρέλι), αλλά και κρασιά μικρών –κυρίως– παραγωγών από όλη την Ελλάδα. Επίσης, εκτός από τη σταθερή κάρτα, κάθε εβδομάδα παρουσιάζονται νέες επιλογές σε περιορισμένες φιάλες – θα τις βρεις ως «νέες αφίξεις» στην εντυπωσιακή κάβα του Casserole.
Μην το σκέφτεσαι. Μπες στο αυτοκίνητο με καλή παρέα και κάλυψε την απόσταση που σε χωρίζει μέχρι τον Γέρακα. Αυτή εδώ η «Κατσαρόλα» το αξίζει.
13°
