Στην πλατεία Caravel, δίπλα στο ομώνυμο ξενοδοχείο, βρίσκεται εδώ και 30 (και βάλε) χρόνια το Oroscopo. Δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον σου, μπορεί όμως να σου μαγειρέψει όλα όσα σου αρέσουν και απολαμβάνεις να τρως. Το Oroscopo είναι από εκείνα τα εστιατόρια που ξέρεις και εμπιστεύεσαι γιατί θεωρεί υποχρέωσή του να παρακολουθεί εσένα, τον πελάτη, να καταγράφει με ευλάβεια τις παρατηρήσεις σου, να εξελίσσεται. Ταυτόχρονα ανιχνεύει τα ζητούμενα κάθε εποχής και βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου, όπως το καλό κρασί. Πρόσφατα μάλιστα κατέκτησε στο Trip Advisor την 13η θέση ανάμεσα σε 2.515 εστιατόρια.
Είναι Πέμπτη βράδυ και στην ευρύχωρη σάλα του δεν πέφτει καρφίτσα. Μου κάνει εντύπωση το ετερόκλητο κοινό, μια μείξη από Έλληνες και τουρίστες, που κατά κάποιον τρόπο μιλάνε την ίδια γλώσσα. Στα πρόσωπα όλων η έκφραση είναι η ίδια κι ένα πράγμα σημαίνει: «μου αρέσει το φαγητό». Κάθομαι στο τελευταίο ελεύθερο τραπέζι και παρατηρώ τα ζωγραφισμένα σύμβολα του ζωδιακού κύκλου στους τοίχους απέναντί μου. Τα απαλά χρώματα, τα τραπεζομάντιλα, οι άψογοι τρισευγενικοί σερβιτόροι, η ατμόσφαιρα των σιγανών μουρμουρητών, όλα έχουν κάτι που σε πάει αρκετά χρόνια πίσω, σε μια εποχή που όλα ήταν πιο ειλικρινή, απελευθερωμένα από περιττούς φιόγκους και κορδελάκια.
Ακριβώς έτσι είναι και το φαγητό. Νόστιμο, πληθωρικό, τίμιο. Να φανταστείς ότι το νούμερο ένα παράπονο των θαμώνων αφορά το τιτανοτεράστιο μέγεθος των μερίδων! Η κουζίνα διατηρεί το χαρακτηρισμό «μεσογειακή», έχοντας όμως βαθιά ελληνικές και ιταλικές ρίζες. Δεν έχουμε προλάβει να καθίσουμε και έρχεται το πρώτο κέρασμα που ισχύει για όλους ανεξαιρέτως: σούπα βελουτέ με πράσο, σχοινόπρασο και πατάτα. Ωραίο και ζεστό καλωσόρισμα.
Έπειτα καταφθάνει η σαλάτα «Μόντε» με ρόκα, τηνιακό τυρί, σταφύλια, φουντούκια και γλυκόξινη βινεγκρέτ από βαλσαμικό ξύδι. Ακολουθείται από μπαστούνια μοτσαρέλας με προσούτο και μαρμελάδα ντομάτας, όσο πρέπει τραγανά και «στεγνά». Είναι η σειρά των φρέσκων χειροποίητων ζυμαρικών (παρασκευάζονται καθημερινά εδώ, όπως και τα αφράτα, ζεστά ψωμάκια που ήρθαν με ένα ωραίο ντιπ) να κλέψουν την παράσταση. Αναφέρω τα θεϊκά φρέσκα ραβιόλια, γεμιστά με μανιτάρια porcini και πάστα τρούφας, καθώς και τα κόκκινα ραβιόλια θαλασσινών με σος σαμπάνιας, γέμιση γαρίδας καπνιστού σολομού και φρέσκων λαχανικών.
Έχουμε ήδη χορτάσει, αλλά οι άπληστοι έχουμε παραγγείλει ακόμα δύο πιάτα. Σολομό «σαγανάκι», με άγρια χόρτα, βότανα και κρούστα φέτας που σερβίρεται σε μια σάλτσα ντομάτας, ούζου κι ελιάς και είναι τόσο νόστιμος που τρώω παραπάνω μπουκιές από όσες μπορώ να αντέξω, με αποτέλεσμα να αφήσω αδικημένο το ωραίο μοσχαρίσιο συκώτι που βουτά σε μια ελαφριά σάλτσα από άγρια βότανα και συνοδεύεται από πουρέ πατάτας και τηγανιτά κρεμμυδάκια. Αντίσταση δεν προβάλλω στο δεύτερο «στάνταρ» κέρασμα. Γλυκά, πολλά γλυκά! Αποφασίζω να φάω μια μπουκιά από το καθένα και ας μη ζήσω να γράψω τις εντυπώσεις μου…
13°
