Ντόροθι Λέβιτ: Η γραμματέας που έγινε το γρηγορότερο κορίτσι στον κόσμο

Στις αρχές του 20ού αιώνα τα αυτοκίνητα είχαν μόλις ξεκινήσει να γίνονται δημοφιλή και ένα προσωπικό αντικείμενο τόσο ανάγκης όσο και λατρείας. Τότε, όμως, ο κόσμος του αυτοκινήτου ήταν σχεδόν αποκλειστικά αντρική υπόθεση, όπως άλλωστε και τα περισσότερα πράγματα. Ωστόσο, στην ιστορία υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις, πάντα μικρές εκπλήξεις και άνθρωποι οι οποίοι αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Το 1902, η νεαρή Ντόροθι Λέβιτ προσελήφθη ως γραμματέας στην εταιρεία Napier & Son –τους πρώτους κατασκευαστές πολυτελών αυτοκινήτων– και γνώρισε τον Σέλγουιν Ετζ, οδηγό αγώνων και επιχειρηματία, ο οποίος την ερωτεύτηκε και σύντομα την έκανε προσωπική του βοηθό. Θέλοντας να προωθήσει τα αυτοκίνητά του και γνωρίζοντας την αγάπη της Ντόροθι γι’ αυτά, φρόντισε να της μάθει να οδηγεί. Το ταλέντο της φάνηκε αμέσως και ο Ετζ κανόνισε να τη στείλει για μια εξάμηνη μαθητεία στο Παρίσι, υπό την κηδεμονία του φίλου του και κατασκευαστή αυτοκινήτων Αντόλφ Κλεμάν-Μπαγιάρ.

Πολύ σύντομα, στις 4 Ιουλίου 1903, η Ντόροθι έγινε η πρώτη Βρετανίδα που συμμετείχε σε αγώνα ταχύτητας, οδηγώντας ένα Gladiator 12 ίππων στους αγώνες ταχύτητας του Σάουθπορτ, όπου κέρδισε την κατηγορία για αυτοκίνητα αξίας μεταξύ 400 και 550 λιρών. Κέρδισε δύο μετάλλια στους αγώνες την επόμενη χρονιά, την ίδια χρονιά που συμμετείχε στον πενθήμερο αγώνα δρόμου 1.000 μιλίων ελαφρών αυτοκινήτων του Χέρεφορντ, όπου ένα μηχανικό σφάλμα στην αρχική ευθεία την εμπόδισε να κερδίσει. Τον Φεβρουάριο του 1905 η Λέβιτ έσπασε το ρεκόρ για τη «μεγαλύτερη διαδρομή από γυναίκα οδηγό», οδηγώντας από το Λονδίνο στο Λίβερπουλ και πίσω σε δύο ημέρες. Η συντηρητική βρετανική κοινωνία σοκαρίστηκε απίστευτα, κραυγάζοντας «μια γυναίκα πίσω από το τιμόνι», και προσθέτοντας «και εργαζόμενη γραμματέας επίσης!».

Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς σημείωσε το πρώτο της παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας γυναικών στους πρώτους αγώνες ταχύτητας του Μπράιτον, οδηγώντας ένα Napier με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 79,75 μιλίων την ώρα. Αυτή ήταν μια τεράστια επιτυχία για εκείνη, καθώς όχι μόνο κέρδισε στην κατηγορία της, αλλά κέρδισε και τον διαγωνισμό Brighton Sweepstakes και το Autocar Challenge Trophy την ίδια περίοδο. Το 1906 έσπασε το δικό της ρεκόρ στον διαγωνισμό ταχύτητας του Μπλάκπουλ με ένα Napier 100 ίππων, φτάνοντας τα 146,26 χλμ/ώρα, κάτι το οποίο την έκανε την πρώτη γυναίκα που πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ, κερδίζοντας έτσι το παρατσούκλι «το γρηγορότερο κορίτσι στον κόσμο».

Τα επιτεύγματά της, ωστόσο, δεν σταμάτησαν εκεί και η Ντόροθι δεν έπαψε να σοκάρει και να εκπλήσσει, καθότι ,χάρη στις γνώσεις και την εμπειρία της, έγραφε άρθρα σε εφημερίδες για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό κι άφησε ως παρακαταθήκη ένα βιβλίο το οποίο δημοσιεύεται ακόμα και σήμερα: το «Η γυναίκα και το αυτοκίνητο», που απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες που διστάζουν να οδηγήσουν. Στο βιβλίο, με μια γυναικεία οπτική, εξηγεί τα βασικά της λειτουργίας ενός αυτοκινήτου, πώς αλλάζουμε ταχύτητες, πώς να σεβόμαστε τους πεζούς κ.τ.λ., αλλά τονίζει επίσης το πώς θα πρέπει να ντυνόμαστε όταν οδηγούμε– τα ρούχα της εποχής για τις γυναίκες μόνο άνετα δεν ήταν.

Η Λέβιτ προτείνει, μεταξύ άλλων, τη χρήση ενός μικρού καθρέφτη για να βλέπει κανείς πίσω, μια ιδέα που, μολονότι θεωρήθηκε τότε περιττή και άκρως «γυναικεία», δέκα χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων ως καινοτόμα και χρήσιμη. Το πρώτο αυτοκίνητο που διέθετε καθρέφτη οπισθοπoρείας, το οποίο και κέρδισε τον αγώνα Indianapolis 500, ήταν το Marmon Wasp του Ρέι Χάρουν το 1911, και το 1921 ήταν ο Έλμερ Μπέργκερ που κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον πρώτο καθρέφτη οπισθοπορείας για εμπορική πώληση, τον οποίο ονόμασε «Cop-Spotter», καθότι προοριζόταν για να βοηθά τους οδηγούς να εντοπίζουν τα περιπολικά που τους ακολουθούσαν.