Grand Prix Όστιν: Μαξ Φερστάπεν για πάντα

Ο 19ος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός τεσσαρακοστός τρίτος (1.143) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025 στην πίστα Circuit of The Americas στο Ώστιν του Τέξας. Ο Μαξ Φερστάπεν, μετά τη συγκομιδή των 33 βαθμών έναντι 18 του Λάντο Νόρις και 10 του Όσκαρ Πιάστρι, εκτιμά τις πιθανότητές του να κερδίσει τον τίτλο ως «50/50. Είτε θα κερδίσω είτε όχι!».
Το έργο του είναι απλό, γιατί πάντα έτσι βλέπει το έργο του, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Η χθεσινή του δήλωση είναι παραλλαγή της συνηθισμένης του φράσης: «It is what it is». Δέχεται τα πράγματα όπως είναι — όχι γιατί είναι μοιρολάτρης· το αντίθετο: είναι προσωπικά αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει. Εξαντλεί τις δυνατότητες του αυτοκινήτου που του δίνεται, βελτιώνοντάς τες όσο περνά από το χέρι του.Το αποτέλεσμα του συνδυασμού χαρακτήρα και εκπαιδεύσεως είναι ο περιορισμός του ψυχολογικού παράγοντα. Ο Φερστάπεν ζει σε χρόνο παρόντος, ακριβώς γιατί έχει αποκλείσει την αγωνία που προκαλεί η προϋπόθεση ενός μέλλοντος αποτυχίας. Δεν σκέφτεται τις πιθανές επιπτώσεις των ενεργειών του· οδηγεί όσο καλύτερα μπορεί — και αυτό είναι αρκετό.

Δεν θα ήταν συνετό να σταθεί κάποιος στη σημερινή προοπτική ενός νέου πρωταθλήματος για τον Ολλανδό, αφού έχει πλησιάσει 40 βαθμούς από την πρώτη θέση και απομένουν πέντε αγώνες και δύο sprint μέχρι τη λήξη της περιόδου. Το αυτοκίνητο είναι σαφώς βελτιωμένο και το περασμένο σαββατοκύριακο στάθηκε παραπάνω από μία φορά τυχερός.

Στον αγώνα sprint του Σαββάτου, εάν δεν είχαν αλληλοεξοντωθεί οι δύο οδηγοί της McLaren, ο Φερστάπεν — όπως ο ίδιος δήλωσε — δεν θα μπορούσε να τους κρατήσει πίσω του, γιατί η πρόσφυση της RB21 δεν ήταν καλή. Στο Milton Keynes, οι τεχνικοί της Red Bull ξενύχτησαν στον προσομοιωτή για να βελτιώσουν το μονοθέσιο, και το πέτυχαν.

Εάν η Ferrari δεν είχε επιλέξει τα μαλακά ελαστικά για τον Σαρλ Λεκλέρ, για να του δώσει μία ευκαιρία να περάσει στην πρώτη θέση κατά την εκκίνηση του αγώνα, πιθανώς ο Νόρις να πάλευε για την πρώτη θέση του τερματισμού. Όμως τα εύσημα στον Φερστάπεν πρέπει να δοθούν για τη συνέπειά του όταν το αυτοκίνητό του δεν ήταν ανταγωνιστικό. Ήταν πάντα εκεί, παρών, εξαντλώντας τις δυνατότητες βάσει των ικανοτήτων του.
Ο Φερστάπεν δεν ζει για το αύριο· ζει στο σήμερα με έναν τρόπο που δίνει αξία στην πράξη του. Δεν τον πνίγει η αγωνία μιας μελλοντικής αποτυχίας, όπως συμβαίνει με τον Νόρις. Δεν επαφίεται στις δόξες του παρελθόντος — οδηγεί σαν να μην έχει πάρει κανένα πρωτάθλημα. Και το πιο σημαντικό: δεν προσποιείται ότι είναι ψύχραιμος, όπως φαίνεται ότι κάνει ο Πιάστρι. Η ικανότητά του δεν επηρεάζεται από ψυχολογικές παραμέτρους, γιατί ζει τον χρόνο στην πληρότητά του — σε ένα «νυν και αεί». Ένα «τώρα και πάντα».

Ο αγώνας

Η πορεία του αγώνα καθορίστηκε από την αλλαγή 180 μοιρών στην κατεύθυνση του ανέμου από τα προκριματικά και από την ασυνήθιστη επιλογή του Σαρλ Λεκλέρ να ξεκινήσει με μαλακά ελαστικά. Αυτός ο συνδυασμός έβλαψε τις πιθανότητες του Νόρις να ανταγωνιστεί τον οδηγό της Red Bull. Η Ferrari και ο Λεκλέρ υπολόγιζαν ότι τα μαλακά ελαστικά θα τους έδιναν το προβάδισμα από τη δεύτερη σειρά και ότι ο καθαρός αέρας θα διευκόλυνε την ταχύτητά τους. Έφτασε κοντά στο να το καταφέρει, αλλά όχι αρκετά — κι έτσι ο Φερστάπεν ξέφυγε. Ωστόσο, η καλύτερη πρόσφυση του Μονεγάσκου στην εκκίνηση τον έφερε δίπλα-δίπλα και τελικά μπροστά από την ταχύτερη McLaren του Νόρις.

«Δεν ήθελα να πάω πολύ ανοιχτά στη στροφή 1, γιατί δεν ήθελα να καταλήξω πάλι στο χαλίκι», είπε ο Βρετανός. «Έτσι, έπρεπε να μείνω στο εσωτερικό και να ακολουθήσω την ασφαλέστερη διαδρομή». Οι δύο οδηγοί είχαν διαφορά ελάχιστων εκατοστών στα προκριματικά, αλλά στον αγώνα η McLaren ήταν πολύ πιο γρήγορη — συγκρίσιμα γρήγορη με τη Red Bull (αν και δεν γνωρίζουμε ακριβώς τη διάθεση του Φερστάπεν). Έμεινε κολλημένος στο ρυθμό της Ferrari για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ ο Ολλανδός ξέφυγε, με διαφορά 1,4 δευτερολέπτων στο τέλος του πρώτου γύρου.

Τελικά, η επιλογή των ελαστικών της Ferrari στην εκκίνηση ήταν απολύτως σωστή. Η αλλαγή στην κατεύθυνση του ανέμου σήμαινε ούριο άνεμο σε εκείνες τις αργές στροφές που απαιτούσαν μεγάλη μηχανική πρόσφυση — ιδανικό για τα μαλακά ελαστικά, καταστροφικό για τα σκληρά. Πίσω, ο Εστεμπάν Οκόν, ο Άλεξ Άλμπον και ο Ιζάκ Χάτζαρ είχαν ξεκινήσει με σκληρά ελαστικά, και γρήγορα έγινε φανερό ότι ήταν πολύ αργά.

Ωστόσο, ο αγώνας έπρεπε να είναι ενός pit stop, καθώς η θερμοκρασία των ελαστικών επέβαλε αργό ρυθμό, ανεξάρτητα από την τακτική. Για να οδηγήσουν με τον απαιτούμενο ρυθμό ώστε να ξεπεράσουν την επιπλέον απώλεια 21 δευτερολέπτων από το pit stop, τα ελαστικά θα ήταν 1 δευτερόλεπτο πιο αργά ανά γύρο μετά από μόλις τέσσερις γύρους — τόση ενέργεια καταναλώνουν τα γρήγορα ελαστικά. Ένας αγώνας με μία στάση στα pit stop, στον οποίο τα σκληρά ελαστικά ήταν πολύ αργά, σήμαινε έναν συνδυασμό μεσαίων και μαλακών ελαστικών και — αν, όπως οι περισσότεροι, είχες ξεκινήσει με μεσαία — αυτό σήμαινε ένα μακρύ πρώτο σκέλος. Διαφορετικά, θα έπρεπε να κάνεις πάρα πολλούς γύρους με μαλακά.

Έτσι, μόνο ο Νόρις έμεινε κολλημένος πίσω από τον Λεκλέρ, τρέχοντας στον «βρώμικο» αέρα της Ferrari και εξαντλώντας τα ελαστικά του, ενώ ο Φερστάπεν έφευγε μακριά. Χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τον γύρο 21 για να βρει τον τρόπο να περάσει, οπότε ο Φερστάπεν είχε ήδη προβάδισμα σχεδόν 11 δευτερολέπτων. Ο Νόρις θα έχανε περισσότερο χρόνο στο δεύτερο σκέλος, καθώς έπρεπε να βρει τον τρόπο να περάσει ξανά τον Λεκλέρ. Η Ferrari είχε προβάδισμα χάρη στο στρατηγικά πρόωρο pit stop της.

Η διαφορά ταχύτητας δεν ήταν λοιπόν τόσο μεγάλη και, επιπλέον, η επιφάνεια των μαλακών ελαστικών υπερθερμαινόταν μόλις πλησίαζες το αυτοκίνητο μπροστά σου. Με μόνο 10 γύρους να απομένουν, ο Νόρις ενημέρωσε μέσω ασυρμάτου ότι είχε χάσει τα ελαστικά. Ο μηχανικός του, Γουίλ Ζόζεφ, έκανε εξαιρετική δουλειά σε αυτό το σημείο, διαβεβαιώνοντάς τον ότι, αν απλώς επιβράδυνε για μερικούς γύρους, η θερμοκρασία του σκελετού (carcass) του ελαστικού θα μειωνόταν και θα ήταν έτοιμος να επιτεθεί ξανά.

Με πέντε γύρους να απομένουν, ο Νόρις προσπέρασε τη Ferrari με μια κίνηση από πολύ μακριά στη στροφή 1, αλλά αυτό τον έβγαλε τόσο πολύ έξω στην έξοδο που ο Λεκλέρ — ο οποίος οδηγούσε έναν τέλειο αμυντικό αγώνα — κατάφερε να τον προσπεράσει ξανά. Αλλά το αναπόφευκτο πλησίαζε, και αργότερα στον γύρο ο Νόρις τον εξέπληξε ξανά — αυτή τη φορά πηγαίνοντας για τη βρώμικη εσωτερική γραμμή στο τέλος της πίσω ευθείας, στη στροφή 12. Ήταν μία πειθαρχημένη δεύτερη προσπάθεια για τον Νόρις, δεδομένου ότι είχε λάβει την τελευταία προειδοποίηση για παραβίαση των ορίων της πίστας μετά από μόλις 19 γύρους.

Οι καθρέφτες του Φερστάπεν ήταν καθαροί για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, ακόμα κι όταν ένιωθε μερικές φορές ανησυχητική αλλαγή στην ισορροπία από τον έναν γύρο στον άλλο. Το αυτοκίνητο δεν ήταν τέλειο, είπε — αλλά κανενός δεν ήταν, σε αυτό το θυελλώδες, ανώμαλο μέρος και με τη ζέστη που ασκεί στα ελαστικά.

Υπάρχει κάτι στον τρόπο οδήγησης αυτής της πίστας που δεν ταιριάζει με το φυσικό στυλ οδήγησης του Πιάστρι. «Όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες που έχουμε χαμηλή πρόσφυση, πρέπει πραγματικά να προκαλέσεις το αυτοκίνητο: υποστροφή, υπερστροφή, κλείδωμα», εξήγησε ο επικεφαλής της ομάδας, Andrea Stella. «Κι αυτός είναι ένας τομέας της οδήγησης του Πιάστρι που έχει την ευκαιρία να βελτιώσει».

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο οι αγώνες θα γίνουν στην πίστα Autódromo Hermanos Rodríguez, στην πρωτεύουσα του Μεξικού, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 2,2 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, καθιστώντας τον γύρο των 4,3 χλμ. μια εμπειρία «χωρίς ανάσα». Το Μέξικο Σίτυ είναι το υψηλότερο σιρκουί της F1. Η πίστα ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό το περίγραμμα της αρχικής πίστας του 1959, με τη βασική διαφορά ότι η θεαματική — και θεαματικά τρομακτική — στροφή Peraltada είναι πλέον διαιρεμένη σε δύο μέρη, με τα circuits να περνούν μέσα από ένα πρώην γήπεδο μπέιζμπολ, προσφέροντας μία από τις πιο συναρπαστικές θεάσεις της F1.