Το βράδυ, στη Χώρα, σε μια κλειστή αυλή προβάλλονται κλασικές ταινίες θερινού σινεμά. Απόψε παίζει τα «Σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ με τον Χένρυ Φόντα.
Το πρωί στη θάλασσα κάνω ανάποδες απλωτές κοιτάζοντας τον ουρανό. Το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας φαίνεται ψηλά στο βουνό, φρεσκοβαμμένο με άσπρους τοίχους και μπλε παράθυρα, εκεί που στον περίβολο αναπαύεται ο Ανδριώτης ευεργέτης Λεωνίδας Α. Εμπειρίκος, πατέρας του μεγάλου υπερρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου. Στην άκρη της παραλίας είναι και η σπηλιά με τις θαλάσσιες ανεμώνες και ψηλά στα βράχια οι φωλιές των αγριοπερίστερων. Ένα ποταμάκι εκβάλλει προς τα δεξιά της παραλίας φέροντας πλούσια νερά το χειμώνα και σχηματίζοντας έναν υδροβιότοπο.
Το βράδυ, στη Χώρα, σε μια κλειστή αυλή προβάλλονται κλασικές ταινίες θερινού σινεμά. Απόψε παίζει τα «Σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ με τον Χένρυ Φόντα. Η μητρική φιγούρα της ταινίας, το πνεύμα της και η πίστη της, οδηγούσε τη δύναμη ενός ολόκληρου λαού που δούλευε τη γη για να επιβιώσουν σε μια δύσκολη εποχή του Αμερικανικού Νότου.
Ανάμεσα στις μαυρόασπρες σκηνές κοιτάζω πάλι ψηλά, στο κομμάτι του ουρανού με τα στραφταλιστά αστέρια, που φαίνεται ανάμεσα από στα σπίτια της Χώρας, και βρίσκομαι στο ίδιο στίγμα, σε σχεδόν παράλληλους χρόνους με αυτούς της αμερικανικής ταινίας.
Έχω στα μάτια μου την εικόνα μιας ομάδας γυναικών με ζωηρόχρωμα φορέματα σκαρφαλωμένων μια μουντή μέρα στο βουνό με το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, κουνώντας το μαντήλι στον άνδρα και πατέρα ναυτικό που έφευγε για χρόνια, σε μέρη μακρινά με το καράβι.
Στα αυτιά μου ηχεί ένας αργόσυρτος ήχος σαν σφύριγμα βαποριού και σαν σημάδια μυστικά, από τον καπετάνιο προς τον γιο, τη μητέρα και την κόρη, το προσωπικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Και μια υπόσχεση επιστροφής...
13°
