Γλυκά Νερά: Η αντανάκλαση στον καθρέφτη

Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά δεν ήταν μόνο ειδεχθές κι αποτρόπαιο, μα και συντριπτικό. Λες και έσπασε τον καθρέφτη της ελληνικής κοινωνίας και η τερατώδης αντανάκλαση προκάλεσε συλλογικούς σπασμούς -ένα καθολικό δέος.

Οι πρώτες αντιδράσεις δεν ήταν ψύχραιμες- είχαν έντονο συναίσθημα, ήταν λες και γλίστρησε το σώμα μας σε πεταμένα λάδια που «βλέπαμε» μπροστά, αλλά η πτώση (πέρα από αναμενόμενη) ήταν απρόβλεπτα επίπονη. 

Μέσα στον καταιγισμό των αντιδράσεων από το έκδηλο σοκ μπροστά στη φρίκη του γεγονότος, υπήρξε μια παραφυάδα που (πέραν της είδησης καθεαυτής) έδινε προέκταση σε πιο προσωπικές ιστορίες -το γεγονός ενεργοποίησε αντανακλαστικά, ξύπνησε σκοτεινές μνήμες, βγήκαν στο φως μαρτυρίες. Έπεσε βαριά σκιά στην ψυχή του κοινωνικού συνόλου.

Κι αυτό προκάλεσε νέο γύρο αντιδράσεων, διαμαρτυριών, ακόμα κι επιθετικότητας ανάμεσα στα φύλα. Υπήρξαν επίσης χοντράδες, γενικεύσεις, εύκολοι αφορισμοί. Οι εν βρασμώ αναλύσεις χωλαίνουν, επικρατεί το θυμικό. Μιλάει η αμυγδαλή κι όχι η λογική. Αναμενόμενο.

Υπήρχαν και συστάσεις, καλοπροαίρετες αν μη τι άλλο προς τις γυναίκες που είναι (εν δυνάμει) θύματα. Ωστόσο, η προτροπή «φύγετε» - «να φεύγετε» γίνεται εκ του ασφαλούς (και συνήθως από άνδρες). Σε ένα κακοποιητικό πλαίσιο ο φόβος δρα παραλυτικά, δεν είναι ευανάγνωστος εκτός των τειχών, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος από το θύμα. Δύσκολα τον αντιλαμβάνεσαι, ακόμα κι αν πλεονάζει η ενσυναίσθηση.

Πώς όμως στέκεσαι δίπλα στα θύματα κακοποίησης, πώς μπορείς να τα στηρίξεις προτού φτάσουμε σε τραγωδίες τύπου Γλυκών Νερών; Υπάρχει λύση;

Δύο προτάσεις: 

Η βραχυπρόθεσμη: Να καταστεί σαφές προς το θύμα ότι δεν είναι μόνο, καθώς α) υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να ακούσουν, να σταθούν, να βοηθήσουν, β) πρέπει να υπάρχει θεσμικό πλαίσιο προστασίας, σαφές και λειτουργικό, γ) οφείλει να υπάρχει άμεση αντίδραση απέναντι σε ανθρώπους του περιβάλλοντος μας με κακοποιητική συμπεριφορά, ώστε να μην υπάρχει καμία δικαιολόγηση και ανοχή στην βία.   

Η μακροπρόθεσμη: Αλλαγή νοοτροπίας δια του παραδείγματος. Εμείς –ως άθροισμα- είμαστε η κοινωνία. Εμείς σπάμε τα στερεότυπα και δίνουμε τα εργαλεία σκέψης και δράσης στους επόμενους. Εμείς διδάσκουμε τον σεβασμό προς τον άλλο και υφαίνουμε τον μανδύα των διαπροσωπικών σχέσεων. 

Μάθετε στα παιδιά, στους συγγενείς, στους μαθητές, στους φίλους σας αρχές- κοινωνήστε τους την αξία του σεβασμού. Κάντε την στάση σας παράδειγμα. 

Μία κοινωνία που προλαμβάνει το έγκλημα στην ρίζα του μπορεί να γίνει μια κοινωνία με λιγότερα θύματα -μια κοινωνία λιγότερο εχθρική ανάμεσα σε ανθρώπους.