Γιώργος Καπουτζίδης: Είχα πει στη μητέρα μου ότι θα την κάνω περήφανη μια μέρα

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη προέβη ο ηθοποιός-σεναριογράφος, Γιώργος Καπουτζίδης στο One Channel το βράδυ της Δευτέρας (22.4). Ο γνωστός καλλιτέχνης μίλησε μεταξύ άλλων για την ιδιαίτερη σχέση που έχει με την οικογένεια του, τα πρώτα του βήματα και τη ζωή του.

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Γιώργου Καπουτζίδη

Για την οικογένειά του: «Οι γονείς μου νομίζω χαίρονται πολύ για την πορεία του. Νομίζω ότι με αγαπάνε πολύ και είναι χαρούμενοι και περήφανοι. Ήταν και ο στόχος μου. Η μαμά μου το θυμάται ακόμα, ότι κάποια στιγμή της είχα πει ότι θα την κάνω περήφανη μια μέρα. Είχα κοπεί στις πρώτες απολυτήριες εξετάσεις από τη δραματική και ήταν προβληματισμένη, τότε της είχα πει να μη στεναχωριέται, ότι ξέρω τι σκέφτεται και ότι κάποια μέρα θα καταφέρω να την κάνω περήφανη.

»Αυτό το ζηλεύω και αν θέλεις κιόλας αυτή την ηρεμία και την πληρότητα που έχουν είναι κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Είναι κάτι που θα ήθελα να έχω και εγώ. Δεν ζηλεύω δουλειές, επιτυχίες, δεν ζηλέυω στόχους επαγγελματικούς ή γεμάτα θέατρα - χαίρομαι ειδικά αν είναι κάποιος φίλος μου που το απολαμβάνει αυτό το πράγμα - ζηλεύω με την καλή έννοια και θαυμάζω τους αγαπημένους ανθρώπους.

Σχετικό Άρθρο

TV & Media «Σ’ ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες» - Το συγκινητικό αντίο του Σπύρου Μπιμπίλα στην Άννα Παναγιωτοπούλου

Newsroom 04.05.2024, 15:27

»Τους ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει μαζί, έχουν γεράσει μαζί και που έχουν φτιάξει μια όμορφη ζωή. Έχω φτιάξει μια όμορφη ζωή μόνος μου, οπότε χαίρομαι γι΄αυτό. Αλλά, το να φτιάξεις μια όμορφη ζωή μαζί με έναν άλλο άνθρωπο, αχ είναι τόσο ωραίο, και δεν θα έπρεπε να το στερούμε σε κανέναν και αυτός είναι ένας λόγος που αγωνίστηκα γι' αυτό που αγωνίστηκα. Δεν πρέπει να το στερηθεί κανένας άνθρωπος αυτό το δικαίωμα».

«Όταν χώρισα, οδήγησα από την Θεσσαλονίκη μέχρι το Ελσίνκι»

Για μια περιπέτεια της ζωής του: «Το Θεσσαλονίκη – Ελσίνκι το έκανα μόνος μου και το Ελσίνκι – Θεσσαλονίκη με δύο κολλητούς μου. Είχα χωρίσει και είχα νεύρα. Οπότε πήρα το αμάξι και είπα οδηγήσω προκειμένου να μου φύγουνε. Ήμουνα καλύτερα, όμως σκέφτηκα “Ωχ τώρα πρέπει να γυρίσω πίσω”. Ήταν βαρύς ο χωρισμός».