Η Monika για τα πρώτα της κάλαντα: H αγαπημένη μέρα του χρόνου

Μια τρυφερή αναδρομή στα παιδικά της χρόνια, τη μέρα που έλεγε και εκείνη τα κάλαντα έκανε η Monika.

Όπως εξομολογήθηκε η τραγουδίστρια, η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν για εκείνη η αγαπημένη μέρα του χρόνου, αφού αποτελούσε – όπως χαρακτηριστικά λέει – τις πρώτες της «συναυλίες».

«Σαν σήμερα, ήταν η αγαπημένη μου μέρα της χρονιάς, γιατί έβγαινα να πω τα κάλαντα.
Ήταν οι πρώτες μου συναυλίες και το έπαιρνα πολύ σοβαρά.

Από το προηγούμενο βράδυ ήταν όλα έτοιμα: τα ρούχα σιδερωμένα πάνω στην καρέκλα, η κιθάρα κουρδισμένη και καθαρή, το τριγωνάκι, μια χτένα, το τσαντάκι μου έτοιμο για να μη ξεχάσω τίποτα. Παραμονή Χριστουγέννων ξυπνούσα γύρω στις έξι, έτρωγα τα δημητριακά μου και στις 6:30 ερχόταν η Αλέκα για να κάνουμε πρόβες και να ξεκινήσουμε. Με τα καρεδάκια μας, μοιάζαμε με συγκρότημα βγαλμένο από ζωγραφιά.

Το Καρπενήσι ήταν κρύο και ηλιόλουστο, γεμάτο καθαρό οξυγόνο που μου έδινε ανάσα, δύναμη, καθαρή φωνή. Λάτρευα να χτυπάω το κουδούνι και να μετράω τα γεμάτα αγωνία δευτερόλεπτα μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Όταν έβλεπαν την κιθάρα, χαμογελούσαν και εγώ από μέσα μου πετούσα από χαρά: «Είδες; Ξεχωρίζουμε!»

Η μαμά μου μάς είχε πει να πούμε τα κάλαντα σε λίγα σπίτια, μία φορά μόνο, είτε τα Χριστούγεννα είτε την Πρωτοχρονιά. Φυσικά, κάναμε το αντίθετο. Λέγαμε τα κάλαντα παντού, και τις δύο μέρες, καμιά φορά ακόμα και σταματώντας αυτοκίνητα, μέχρι τις έντεκα. Μετά πηγαίναμε στα ξενοδοχεία, την ώρα του πρωινού — εκεί γινόταν πραγματική παράσταση.

Σχετικό Άρθρο

Showbiz Ευρυδίκη Βαλαβάνη: Η τρυφερή ανάρτηση για τα πρώτα Χριστούγεννα με τον γιο της

Newsroom 25.12.2025, 17:16

Στο ξενοδοχείο Montana έμπαινα στην αίθουσα πρωινού σαν βασίλισσα. Η κυρία Ταρσύ μας παρουσίαζε σαν να επρόκειτο για συναυλία του Έλτον Τζον και μαζί με την Αλέκα δίναμε κανονικό ρεσιτάλ. Φεύγαμε γεμάτες χαρά, γλυκά και κέρματα.

Πηγαίναμε και στο νοσοκομείο. Ο μπαμπάς μου σταματούσε τη δουλειά του και μας κοιτούσε με περηφάνια. Τραγουδούσα δυνατά στην είσοδο, για να μας ακούσουν όλοι.

Στο σπίτι, η μαμά μας περίμενε για να της πούμε κι εκείνης τα κάλαντα — το τελευταίο «κέρασμα». Μοιράζαμε τα χρήματα και τις επόμενες μέρες πήγαινα κρυφά στην αγορά και τα ξόδευα όλα σε δώρα. Μια χρονιά αγόρασα στον αδερφό μου έναν δίσκο των Deep Purple. Δεν του άρεσε. Τον αλλάξαμε με έναν των Doors και τον ακούγαμε όλη μέρα μαζί.

Με την Αλέκα πήγα για κάλαντα μερικά χρόνια, μέχρι που γράφτηκα στη Φιλαρμονική Καρπενησίου και έπαιζα τα κάλαντα με σαξόφωνο. Η χαρά ήταν η ίδια: συλλογική, συγχρονισμένη, λαμπερή — ακόμα και χωρίς κεράσματα.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Δήμος Αθηναίων: Μουσική και πάρτι σε όλη την Αθήνα, την παραμονή της Μεγαλύτερης Νύχτας του Χρόνου

Newsroom 15.12.2025, 15:19

Αγαπώ τα κάλαντα.
Φέτος, ας τραγουδήσουμε από καρδιάς, με την ευχή πάνω απ’ όλα να είμαστε καλά και να ανταμώσουμε ξανά σύντομα.

Χρόνια Πολλά, με υγεία και αγάπη.»