Όταν ήμασταν μαθητές, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών έβγαζαν ταμπέλες που έγραφαν: «Αι εγγραφαί ήρχισαν». Και κάθε Παρασκευή στα θερινά διαβάζαμε: «Εκτός προγράμματος ένα έγχρωμο, υπέροχο Μίκι Μάους». Αν αντικαταστήσουμε στις μέρες μας το «εγγραφαί» με το «εκλογαί», δένει το γλυκό. Για το άλλο, που διαβάζαμε στα σινεμά, δεν χρειάζονται αλλαγές...
Σε μια χώρα όπου σε κάθε οικογένεια λόγω χρεοκοπίας του κράτους αντιστοιχεί «φέσι» περίπου 100.000 ευρώ και για όλες τις υποχρεώσεις –τόκους, χρεολύσια, τρέχοντα έξοδα– πρέπει να δανειστεί αποκλειστικά από την τρόικα, καθώς οι άλλοι δεν μας δανείζουν, σε αυτήν τη χώρα αι... εκλογαί ήρχισαν. Τα σενάρια για πρόωρες μπήκαν από το παράθυρο λόγω αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο «Καλλικράτης», δηλαδή η μεταρρύθμιση σε δήμους και περιφέρειες, πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων. Νυν υπέρ πάντων ο αγών υπέρ ή κατά του μνημονίου.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης έσπευσε πρώτος να εγκαινιάσει μια ακόμη άτυπη προεκλογική περίοδο, ένα μόλις χρόνο μετά τις γενικές εκλογές. Μιλώντας το βράδυ της περασμένης Κυριακής σε ενθουσιώδεις νέους του ΛΑΟΣ, δήλωσε: «Εμείς θέλουμε εκλογές. Θέλουμε εκλογές κάθε Κυριακή και είμαστε απολύτως έτοιμοι γι’ αυτές». Σοφόν το σαφές; Όχι πάντα. Άλλωστε την άτυπη έναρξη της εκλογολογίας φρόντισε να τροφοδοτήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τη διακαναλική συνέντευξη της περασμένης Δευτέρας. Επί μέρες συνεργάτες του έλεγαν πως στις εκλογές της 7 Νοεμβρίου κρίνεται αν η χώρα θα προχωρήσει μπροστά ή θα βουλιάξει, υπονοώντας πως αν το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι επιβαρυντικό για το ΠΑΣΟΚ, τότε δεν θα υπάρχουν συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Άρα, εξυπακούεται ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών δεν θα πρέπει, στην περίπτωση αυτή, να αποκλειστεί.
Συνυπεύθυνος στην παραφιλολογία των πρόωρων –εθνικό σπορ εδώ και δεκαετίες για τους πολιτικούς μας– είναι και ο Α. Σαμαράς, που ύψωσε τη σημαία κατά του μνημονίου πιο ψηλά και από την Αριστερά, τάζοντας παράλληλα λαγούς, πετραχήλια και μηδενισμό του χρέους από ένα χρόνο έως 18 μήνες. Ο Α. Σαμαράς όργωσε τη χώρα με καθημερινές περιοδείες, λες και έχουμε εθνικές εκλογές, με τον Κικίλια και άλλους υποψηφίους περιφερειάρχες απλώς να τον συνοδεύουν... Και τι θα συμβεί αν το μήνυμα της κάλπης θα είναι καταδικαστικό για την κυβέρνηση; Ο Α. Σαμαράς επισήμως προ μηνός και κάτι από τη Θεσσαλονίκη είχε πει πως η ΝΔ δεν θα ζητήσει εκλογές. Τώρα κάνει λόγο για εκβιασμό από τον Γ. Παπανδρέου. Υποθέτουμε βάσιμα ότι είναι έτοιμος να υποκύψει στον εκβιασμό αυτό… Άλλωστε, συνεργάτες του προεξοφλούν ότι τα ψωμιά της κυβέρνησης δεν είναι πολλά. Ότι κάπου μεταξύ 3ης και 4ης δόσης του δανείου των 110 δις ευρώ που μας χορηγεί η τρόικα, δηλαδή την άνοιξη του 2011, εφόσον χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα για τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας, η κυβέρνηση δεν θα αντέξει και συνεπώς την άνοιξη θα στηθούν πρόωρα οι κάλπες. Η Αριστερά, οπαδός του «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», δεν έχει πρόβλημα να μπει σε τροχιά εκλογολογίας για να αποδομήσει το διαβολικό μνημόνιο.
Πώς στο καλό προέκυψε αίφνης η προεκλογική (παρα)φιλολογία; Ο Θωμάς Γεράκης, διευθύνων της MARC, έλεγε ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα «πάρουν φωτιά» τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Δικαιώνεται, καθώς από τη σχετική άπνοια στο προηγούμενο διάστημα, βρεθήκαμε σε μια ξέφρενη πολιτική κόντρα ολίγων ημερών. Αλλά υπάρχει και η ουσία. Η κυβέρνηση έχει χάσει επιρροή με την πολιτική εφαρμογής του μνημονίου. Αν και ο πρωθυπουργός έλεγε πως δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, τελικά φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να στηριχτεί σε διλήμματα και την εκλογολογία, μεταξύ άλλων, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν ξεπέρασε το κόμπλεξ να εφαρμόζει αναγκαίες πολιτικές χωρίς να τις πιστεύει. Από την άλλη, η αντιπολίτευση δείχνει να πολιτεύεται σε άλλη χώρα, με άγνοια κινδύνου και με το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο να ακουμπά σε δυσφορίες και δυσαρέσκειες του κοινού, χωρίς αντιπρόταση. Συνολικά το πολιτικό σύστημα δείχνει ακόμα μια φορά το γερασμένο του πρόσωπο, προσφεύγοντας λόγω ανεπάρκειας σε τετριμμένες μεθόδους. Έχουν σκεφτεί όμως οι οπαδοί του «εκλογές κάθε Κυριακή» ότι η ψήφος των πολιτών αυτή τη φορά μπορεί να είναι όχι αντι- ή φιλο-μνημονιακή, αλλά «αντισυστημική»;
10°
