ΠΑΣΟΚ: Η δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου, οι αντιδράσεις στο κόμμα, η παρέμβαση Χάρη Δούκα και ο στόχος των λαϊκιστών για καθολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος
Η Άννα Διαμαντοπούλου είπε αυτονόητα πράγματα. Επίσης υπήρξε απολύτως σαφής, δεν χωρά η παραμικρή παρανόηση σε όσα υποστήριξε. Πρώτον ότι το επακολούθημα της μεγάλης διαδήλωσης «Δεν έχω οξυγόνο», την οποία διοργάνωσε η κ. Καρυστιανού, ήταν ότι «δημιουργήθηκε ξαφνικά η Κωνσταντοπούλου». Δεύτερον ότι «αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού που την είδαμε επί Τσίπρα». Τρίτον ότι το ΠΑΣΟΚδεν είναι τέτοιο κόμμα, δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, προέρχεται από έναν πολιτικό, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος «έπιανε τις μάζες επί της ουσίας». Είναι ένα κόμμα που (πρέπει να) διατηρήσει ανοιχτό τον «πολιτικό διάλογο» και την «πολιτική ηρεμία» στη χώρα.
Τα παράδοξα αρχίζουν από κει και πέρα. Κατ’ αρχάς από την αντίδραση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος, απαντώντας στην κ. Διαμαντοπούλου, υποστήριξε ότι «πρέπει να έχουμε σεβασμό» στους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν είπε τίποτα. Τι θα μπορούσε να πει άλλωστε; Με την αιχμή για «σεβασμό» στα θύματα, ωστόσο, έδωσε το ελεύθερο στα τρολ, τα οποία επιτέθηκαν στη Διαμαντοπούλου. Σε όλους αυτούς δηλαδή που στην πραγματικότητα σκυλεύουν τη μνήμη των νεκρών. Ο στόχος επετεύχθη πάντως, η κ. Διαμαντοπούλου αναγκάστηκε να δώσει διευκρινίσεις για τα αυτονόητα. Τη σκυτάλη πήρε ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος συνέστησε στην κ. Διαμαντοπούλου να διαβάσει… Λακλάου προκειμένου να μάθει να ξεχωρίζει το λαϊκό από το λαϊκιστικό. Επίδειξη γραμματοσύνης, παρέμβαση για να πει ότι είμαι κι εγώ εδώ ή ότι άλλο, αποτελεί άλλη μια σαφή υπενθύμιση των αγαθών σχέσεων μεταξύ των κορυφαίων του κόμματος. Την τριπλέτα έκλεισε ο δήμαρχος Χάρης Δούκας, ο οποίος απέφυγε να αναφερθεί στη Διαμαντοπούλου. Σε εκδήλωση, ωστόσο, την περασμένη Δευτέρα ευχαρίστησε την κ. Καρυστιανού επειδή κατάφερε την προσωπική της οδυνηρή περιπέτεια να την κάνει «ηχηρό παρών για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη».
Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αποδειχθεί πολύ πιο ισχυρά κι από την ίδια την αλήθεια
Η παρέμβαση Δούκα έχει ενδιαφέρον. Όπως είναι γνωστό, οι σχέσεις του με τη Διαμαντοπούλου έχουν ένα μικρό παρελθόν. Όταν είχαν συναντηθεί στο Art Athina 2025 στο Ζάππειο, της είχε πει ότι αντιπροσωπεύουν τις «δύο ψυχές του ΠΑΣΟΚ». Πολύ θα το ήθελε, αλλά ας είναι. Αναφερόταν βέβαια σε ένα πολυχρησιμοποιημένο σχήμα –και από τον γράφοντα– για τις δύο τάσεις οι οποίες παραδοσιακά συνυπήρχαν στο ΠΑΣΟΚ: μια εκσυγχρονιστική και μια λαϊκιστική ή, στην εκδοχή Δούκα, μια δεξιά και μια αριστερή.
Το πόσο «αριστερή» ήταν μπορεί να το καταλάβει κάποιος αν απλώς αναλογιστεί ότι στο παρελθόν επικεφαλής της θεωρείτο ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Στην πραγματικότητα την αποτελούσαν κυρίως συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, οι οποίοι υπερασπίζονταν τα κεκτημένα. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα η διάκριση αυτή έχει πολύ μικρότερη αξία, αφορά τον μικρόκοσμο του ΠΑΣΟΚ. Το βασικό όμως είναι ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που ζούμε.
Ο κ. Δούκας μπορεί να φαντασιώνεται ότι έχει απέναντί του ένα κίνημα για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Συμβαίνει ωστόσο το αντίθετο. Η Κωνσταντοπούλου και οι διαδηλώσεις του «Δεν έχω οξυγόνο» είχαν χωρίς αμφιβολία λαϊκή απήχηση. Ήταν όμως το αποτέλεσμα μιας συντονισμένης εκστρατείας ψεμάτων. Μιας εκστρατείας η οποία είχε πολύ συγκεκριμένους στόχους. Σε πρώτο πλάνο την κυβέρνηση με τις δήθεν κατηγορίες για παράνομο φορτίο και συγκάλυψη. Και σε δεύτερο πλάνο την ίδια τη Δικαιοσύνη και το Κράτος Δικαίου. Σαν τέτοια δεν ήταν αριστερή πολιτική, όπως φαντασιώνεται ο Δούκας, αλλά ένα εγχείρημα με στόχο την καθολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Ήταν μια επίθεση στους δημοκρατικούς θεσμούς υπό το κάλυμμα, βεβαίως, της λαϊκής δικαιοσύνης.
Τα ψέματα αποκαλύφθηκαν, οι θεωρίες συνωμοσίας κατέρρευσαν, βλέπουμε ωστόσο ότι διατηρούν την απήχησή τους σε μεγάλη μερίδα των πολιτών ακόμα και σήμερα. Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αποδειχθεί πολύ πιο ισχυρά όχι μόνο από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης αλλά κι από την ίδια την αλήθεια.
Το ότι αυτής της εκστρατείας ηγήθηκαν ο Βελόπουλος και η Κωνσταντοπούλου δεν είναι καθόλου τυχαίο. Τα κόμματά τους αποτελούν την αιχμή της επίθεσης εναντίον της Δημοκρατίας. Όπως φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι απ’ όλες αυτές τις κινητοποιήσεις το ΠΑΣΟΚ δεν αποκόμισε το παραμικρό όφελος. Ούτε καν όταν υπέστη την έσχατη ταπείνωση να συνυπογράψει πρόταση μομφής με την Κωνσταντοπούλου. Και δεν πρόκειται ποτέ να αποκομίσει, ό,τι κι αν κάνει, επειδή αποτελεί μέρος του οικοδομήματος που αυτές οι δυνάμεις θέλουν να κατεδαφίσουν.
6°
