Ήγγικεν η ώρα

Μετά το 2009 η Ελλάδα είναι μια «άλλη χώρα», από την Ελλάδα της περιόδου 1974-2009. Είναι μια εκ των πραγμάτων χρεοκοπημένη οικονομία.

Μέσα σε αυτή την επίσημα χρεοκοπημένη Ελλάδα, άσκησαν μια πισώπλατη και γι’ αυτό δόλια αντιπολίτευση. Επί δύο χρόνια μαζί με τον κ. Σαμαρά, στη συνέχεια μόνοι τους.

Μοναδική βάση στήριξης της γραμμής τους ήταν ο ισχυρισμός τους πως «υπάρχει εναλλακτικός δρόμος, άλλος από αυτόν της ευρωζώνης». Γι’ αυτό καταψήφιζαν τα πάντα, γι’ αυτό έβγαζαν τους πολίτες στις πλατείες.

Ε λοιπόν, έφτασε η ώρα να ακούσουμε τον «άλλο δρόμο» τους... (αν υπάρχει).

Το δρόμο Τσίπρα-Καμμένου...

Συμπέρασμα 5ετίας:

Ο «άλλος δρόμος» τον οποίο «μπορεί» κι ακολουθεί πλέον η «αξιοπρεπής» Ελλάδα του Τσίπρα είναι ο απελπισμένος δρόμος της αναγκαστικής δέσμευσης των ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ διαθεσίμων των δημ. φορέων και των ΟΤΑ... την ώρα που η Αλβανία, η Βουλγαρία και η Τουρκία, μεταξύ άλλων, λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για να μη μολυνθούν από την πολλή «αξιοπρέπεια» της Ελλάδας του...

Ας πούμε: «καλά λοιπόν, αλλά μετά τι;»

Είναι καταφανές πως μετά, στο τέλος του «άλλου δρόμου του», υπάρχει το: «ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ», που θα προκαλέσει:

ή αναδίπλωσή του και νέα εισπρακτικά μέτρα λιτότητας

ή πρώτα εκλογές και μετά νέα εισπρακτικά μέτρα λιτότητας!

Αυτό θα είναι το τέλος για τους Έλληνες του «άλλου δρόμου του».

Το τέλος για τον Τσίπρα;