Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Και στο βάθος πολιτική κρίση

Τελικά το σκάνδαλο των κοινοτικών επιδοτήσεων είναι δημοκρατικό. Έτσι όπως νοείται το δημοκρατικό στην Ελλάδα. Να αρμέγουν την αγελάδα του δημοσίου και των κοινοτικών κονδυλίων όλοι οι επιτήδειοι, ανεξαρτήτως πολιτικής παράταξης. Και είναι και διαχρονικό, από την εποχή που ξεκίνησε ο εν λόγω οργανισμός και ακόμα πιο πίσω. Απλώς τώρα έσκασε. Και έσκασε διότι χόντρυνε υπερβολικά επί της τρέχουσας διακυβέρνησης. Και ελπίζουμε η εξεταστική της Βουλής, που θα αρχίσει να ψάχνει από το 1998, να μας χαρίσει μεγάλες συγκινήσεις. Πλην όμως και να μας ενημερώσει για το μέγεθος, το πλάτος και το βάθος. Διότι στην προσπάθειά τους οι βουλευτές να αποδείξουν ότι για όλα φταίει ο αντίπαλος, ελπίζω να αποκαλυφθούν οι αμαρτίες των πάντων.

Η πρόσφατη παραίτηση του γραμματέως της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας αναμενόμενος κεραυνός εν αιθρία. Ο οποίος επέστρεψε και τις 15.000 ευρώ που έλαβε ως επιδότηση το 2020, αν και, σύμφωνα με τον ίδιο, τις πήρε νόμιμα. Για βοσκοτόπια που είχε στην Τήνο και τη Στενή Ευβοίας. Και τα επέστρεψε λόγω ευθιξίας, κατά πως δήλωσε. Χωρίς να κατηγορηθεί επίσημα από κανέναν. Δηλαδή μας έκανε και χάρη. Ωστόσο, θα συμφωνήσω με αυτούς που γράφουν ότι τουλάχιστον αυτός παραιτήθηκε και επέστρεψε τα 15 χιλιάρικα. Οι άλλοι; Όλοι αυτοί που έστησαν, ανέχτηκαν και διατήρησαν αυτό το θλιβερό και παράνομο πανηγύρι; Διότι μέχρι τώρα έχουμε δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Το συγκεκριμένο σκάνδαλο έχει δύο διαστάσεις. Η πρώτη αφορά την επιστροφή των κλεμμένων που είναι και η πραγματική και τελείως υλική. Οκ κάνατε το κόλπο σας, αλλά σας πιάσανε. Τώρα θα δικαστείτε όπως ο κάθε παράνομος πολίτης και θα επιστρέψετε το χρήμα που αχρεωστήτως σας καταβλήθηκε μετά από δικές σας ψευδείς δηλώσεις. Για να το γυρίσουμε πίσω στα κοινοτικά ταμεία. Και ήδη έπεσε η πρώτη καμπάνα που αφορούσε τον ΟΠΕΚΕΠΕ Φθιώτιδας, για επιδοτήσεις που χορηγήθηκαν σε 13 άτομα τα έτη 2019 και 2020. Για παράνομα οφέλη άνω των 440.000 ευρώ. Διότι έτσι είναι αυτές οι δουλειές. Κάποια στιγμή στραβώνουν. Και έρχεται ο λογαριασμός, αλλά από την ανάποδη.

Η δεύτερη είναι η πολιτική διάσταση. Πόσο επηρεάζει τις εξελίξεις το συγκεκριμένο σκάνδαλο και τι είδους συνέπειες θα προκύψουν τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση; Ήδη η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη για το γεγονός ότι αρνείται τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη. Επί των ημερών των οποίων το σκάνδαλο απογειώθηκε. Κάτι που φυσικά σχετίζεται με την άρνηση των ίδιων να δεχθούν τον ρόλο της Ιφιγένειας, αλλά και των αναγκαίων εσωκομματικών ισορροπιών. Καθότι η ψηφοφορία για προανακριτική είναι κρυφή, ενώ για την εξεταστική που προκρίθηκε είναι φανερή. Βλέπετε το σκάνδαλο δημιουργεί προβλήματα και στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, πράγμα που είναι τελείως φυσιολογικό. Διότι κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι όλο αυτό το πανηγύρι καλά κρατούσε επί χρόνια, χωρίς να το γνωρίζει η ηγεσία τόσο του υπουργείου όσο και της χώρας.

Από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι επίσης δύσκολα. Τα σενάρια για εμπλοκή και άλλων στελεχών δίνουν και παίρνουν στην Κρήτη και η παραίτηση του Λάμπρου Αντωνόπουλου δεν φαίνεται να είναι αρκετή. Υπάρχει ανησυχία και η δήλωση του Ν. Ανδρουλάκη ότι «όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση δεν έχουν θέση στο ΠΑΣΟΚ» δεν φαίνεται να είναι αρκετή. Ειδικά για ένα κόμμα που έχει πολύ μεγάλη απήχηση στην Κρήτη. Και γι’ αυτό πολλές φωνές ζητούν εσωκομματική συζήτηση και λήψη μέτρων. Και ένας λόγος που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μιλάει για επιστροφή των κλεμμένων έχει να κάνει και με τη συγκεκριμένη περιοχή. Βλέπετε κυκλοφορούν και πράσινοι «φραπέδες».

Τα έξι χρόνια που κυβερνά η ΝΔ ήταν αρκετά για να σπάσει αυτό το απόστημα των παράνομων επιδοτήσεων. Και κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν το ήξερε.

Ωστόσο ο συμψηφισμός που επιχειρείται από την πλευρά των κυβερνητικών είναι αμφίβολο αν θα έχει αποτελέσματα. Πρώτον διότι τα έξι χρόνια που κυβερνά η ΝΔ ήταν αρκετά για να σπάσει αυτό το απόστημα των παράνομων επιδοτήσεων. Και κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν το ήξερε. Πόσο μάλλον το επιτελικό κράτος. Και αυτό τσαλακώνει το εκσυγχρονιστικό και ευρωπαϊκό προφίλ του πρωθυπουργού, τόσο στα μάτια της κοινής γνώμης όσο και των φίλων της κυβέρνησης. Αν ένα τόσο χοντρό και εκτεταμένο «κόλπο» μπορούσε να επιβιώνει τόσα χρόνια, ο καθένας μπορεί να υποψιάζεται μύρια άλλα ανάλογα κόλπα, έστω και ήσσονος σημασίας, που είναι ευκολότερο να μείνουν στην αφάνεια. Και αυτό κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Γιατί αυτό είναι πραγματική συγκάλυψη, και όχι το άγος των Τεμπών.

Αλλά και η πρώτη διάσταση, αυτή της επιστροφής των κλεμμένων, θα έχει πολιτικές συνέπειες. Ήδη στα καφενεία της επαρχίας ακούγεται το ευνόητο. «Να μην τολμήσουν να στείλουν ραβασάκια για μικροποσά, γιατί θα γίνει επανάσταση». Διότι εκτός από τα μεγάλα ψάρια που πήραν τα πολλά, υπάρχει και η «μαρίδα». Χιλιάδες ψιλοπαράνομοι διεκδικούν για τον εαυτό τους την ασυλία και απειλούν με τι άλλο; Με μαύρισμα στις επόμενες εκλογές. Θα θελήσει η κυβέρνηση να βάλει το γνωστό μαχαίρι στο γνωστό κόκαλο δημοκρατικά; Να πάρει δηλαδή από τους πάντες τα κλεμμένα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος; Ειδικά σε περιοχές όπως η Κρήτη, η οποία, όπως φαίνεται, άλλαξε το χρώμα του εκλογικού χάρτη από πράσινο σε γαλάζιο, λόγω ακριβώς της ανοχής στην παρανομία.

Αν κάτι ζητάει σήμερα η ελληνική επαρχία δεν είναι η κάθαρση γενικώς. Αλλά η επιλεκτική κάθαρση που θα αφορά τις επιστροφές των μεγάλων ποσών και όχι των «φραγκοδίφραγκων». Διότι το πολιτικό σύστημα είναι υπεύθυνο διαχρονικά για τον εκμαυλισμό μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας και η αποκάλυψη του σκανδάλου θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Το κρύψιμο κάτω από το χαλί μπορεί να ωφέλησε πολιτικά τους κυβερνώντες αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, ήρθε η ώρα της σκούπας που σαρώνει τους πάντες. Και επειδή αυτή η ιστορία θα σέρνεται για καιρό και θα βγάζει ολοένα και νέους λαγούς από το καπέλο, είναι αμφίβολο αν οι όποιες επιστροφές θα έχουν θετικό αποτέλεσμα για τη ΝΔ.

Στο βάθος βέβαια είναι οι επόμενες δημοσκοπήσεις και στο πιο βάθος οι εκλογές. Η πιθανότητα της αυτοδυναμίας προφανώς και απομακρύνεται και η πολιτική κρίση αρχίζει να αχνοφαίνεται. Ο αντισυστημισμός που λαγοκοιμάται στην ελληνική κοινωνία δεν αποκλείεται να ξυπνήσει και πάλι με απρόβλεπτες συνέπειες. Αν αυτό συνδυαστεί και με τα εσωκομματικά της δεξιάς πολυκατοικίας και την προσπάθεια ισχυρών παραγόντων να τελειώνουν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα πράγματα μπορούν να γίνουν επικίνδυνα. Το θέμα δεν είναι βεβαίως η τύχη των κομμάτων αλλά η τύχη της χώρας. Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ κρίσιμα. Γιατί κανείς δεν ξέρει τι άλλο υπάρχει στην ουρά. Και με δεδομένη την πρωτοκαθεδρία του ΠΑΣΟΚ στις επάλξεις του αντιμητσοτακικού αγώνα, μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι αδιανόητη. Και δεν υπάρχει και «θεός» για να βάλει το χέρι του.