Αλέξης Τσίπρας: Ο Παντελής Καψής σχολιάζει το rebranding του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - Το δημοψήφισμα του 2015 και η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.
Δεν γνωρίζω ποιος σύμβουλος έχει αναλάβει το rebranding του Αλέξη Σύριζα. Αν ήμουν στη θέση του πρώην πρωθυπουργού θα τον είχα ήδη αλλάξει. Πιο βλακώδη και αυτοκαταστροφική επιχείρηση από το «ξαναγράψιμο» της περίφημης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών το 2015, δεν μπορώ να φανταστώ.
Καταρχήν επειδή για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών η αντιπαράθεση που έγινε ήταν ακατανόητη. Κρατήθηκαν ή όχι πρακτικά κι αυτά που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν γνήσια, πειραγμένα ή απλώς ανεπίσημα – ποιος νοιάζεται δέκα χρόνια μετά; Κανείς, με μόνη εξαίρεση ίσως όσους το θεωρούμε μείζον θεσμικό ατόπημα. Αν ούτε το απόρρητο των συζητήσεων μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δεν μπορεί να τηρηθεί, δεν μιλάμε για χώρα αλλά για παιδική χαρά. Αλλά και το πολιτικό διά ταύτα ήταν μάλλον κωμικό. Αυτό που θέλησε να μας πει ο κ. Τσίπρας είναι ότι χάρη στο δημοψήφισμα πέτυχε μια καλύτερη και «βιώσιμη» συμφωνία. Και ότι η αρχική εκδοχή της, αυτή που απορρίφθηκε δηλαδή, θα εγκλώβιζε τη χώρα σε παρατεταμένη λιτότητα.
Αφορά κανέναν σήμερα αν, όπως ισχυρίζεται, το δικό του μνημόνιο κόστισε 5 ή 10 δισεκατομμύρια λιγότερο; Κι ακόμα κι αν αυτό ίσχυε σε τι αλλάζει τη βιωμένη εμπειρία όλων μας; Μήπως δεν υπήρξε η μεγαλοπρεπής κωλοτούμπα από το καταργώ το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο; Αυτός δεν μίλησε για «ψευδαισθήσεις»; Ή μήπως δεν ακολούθησαν 4 χρόνια σκληρής λιτότητας με πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις και νέους φόρους για όλους; Και το χειρότερο: ξαναγυρνώντας σε όλα αυτά, σε ποιους απευθύνεται και τι ακριβώς κερδίζει; Το μόνο που πετυχαίνει είναι αφενός να ξαναζωντανέψει μνήμες και μαζί το αντισύριζα μέτωπο και αφετέρου να θυμίσει στους ψηφοφόρους του «όχι» ότι τους πούλησε πριν περάσουν οι 40 ημέρες από τον ενταφιασμό του δημοψηφίσματος. Εντάξει ξύπνησε από τον πολιτικό λήθαργο την κ. Γεροβασίλη, η οποία μας είπε ότι ο Τσίπρας δεν κορόιδεψε κανέναν. Δεν το λες και θρίαμβο.
Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι με την κίνηση αυτή, ο Τσίπρας έχασε μια καλή ευκαιρία να κάνει μια ηγετική παρέμβαση. Η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή. Η κοινωνία διψά για μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση. Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο κι αν ισχύει το τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, πληγώνει τον Μητσοτάκη εκεί που περισσότερο ποντάρει. Στο ότι είναι ο μόνος που μπορεί και θέλει να προχωρήσει σε μεταρρυθμιστικές τομές. Τελικά είδαμε ότι σε ένα κρίσιμο τομέα, τον αγροτικό, ο παλαιοκομματισμός και η παρανομία βασιλεύουν. Κι ενώ για την αντιπολίτευση αυτό θα ήταν ιδανική στιγμή ώστε να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο, να κάνει δηλαδή θετικές προτάσεις αναγνωρίζοντας και το δικό της αρνητικό παρελθόν, πόνταρε για μια ακόμα φορά στην καταγγελία και την ποινικοποίηση. Δεν θα είναι έκπληξη αν στις επόμενες δημοσκοπήσεις επαναληφθεί το φαινόμενο η κυβέρνηση να βγαίνει πληγωμένη χωρίς να κερδίζουν τα υπόλοιπα κόμματα.
Δεν χρειαζόταν να πει πολλά. Αρκούσε να έλεγε ότι από εκείνα τα χρόνια, όλοι βγήκαμε σοφότεροι και ότι η χώρα δεν θα πρέπει να ξαναβρεθεί σε τέτοια θέση αδυναμίας.
Για τον κ. Τσίπρα λοιπόν η στιγμή να δείξει ότι είναι ο μόνος ικανός να ηγηθεί της αντιπολίτευση και να αντιπαρατεθεί στον Μητσοτάκη, ήταν ιδανική. Τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα προσφέρονταν για μια θετική παρέμβαση. Μια παρέμβαση δηλαδή που δεν θα κοιτούσε προς τα πίσω. Δεν χρειαζόταν να πει πολλά ούτε να αυτομαστιγωθεί. Αρκούσε να έλεγε ότι από εκείνα τα χρόνια όλοι βγήκαμε σοφότεροι και ότι η χώρα δεν θα πρέπει ποτέ να ξαναβρεθεί σε τέτοια θέση αδυναμίας. Να έδειχνε έστω και με αυτόν τον έμμεσο τρόπο ότι έχει συνείδηση των ιστορικών διλημμάτων που έχουμε μπροστά μας.
Αρκεί μια τέτοια γενικόλογη κοινοτοπία για να κλείσει τις πληγές από το παρελθόν; Προφανώς όχι, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν είναι καθόλου διατεθειμένο να ξεχάσει τον κίνδυνο στον οποίο έβαλε τη χώρα. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, rebranding χωρίς να δείξει ότι και ο ίδιος έχει αλλάξει, δεν έχει κανένα νόημα. Θα παραμείνει ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Η επέτειος των δέκα χρόνων από το δημοψήφισμα προσφερόταν για να κάνει ένα τέτοιο πρώτο βήμα. Αντί να ανοίξει καινούργιους δρόμους, το μόνο που κατάφερε ήταν να ανοίξει παλιά μέτωπα. Πείθοντας τους επικριτές του ότι παραμένει ο ίδιος διχαστικός Τσίπρας που νοιάζεται για ένα μόνο πράγμα: να επιστρέψει με κάθε τρόπο στο προσκήνιο.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
11°
