Όπισθεν ολοταχώς και… κεντροαριστερά!

Όπισθεν ολοταχώς, θα μπορούσε να είναι το κεντρικό σύνθημα της κυβέρνησης. Πλην ελαχίστων υπουργών, τα μηνύματα που εκπέμπει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αυτά της ψωροκώσταινας, της περιχαράκωσης, της εθνικής απομόνωσης.

Η λογική των «κακών ξένων» τείνει να αποτελέσει την εθνική ιδεολογία, καθώς υπουργοί και βουλευτές του (όπως αποδεικνύεται, όχι παράταιρου) συνασπισμού στοχοποιούν κάθε τόσο τους εταίρους μας για όλα τα προβλήματα του τόπου. Οι καφενειακού τύπου συζητήσεις για τους «ναζί Γερμανούς», για τις φαντασιώσεις σε σχέση με το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, για Ρώσους και Κινέζους που παρακαλάνε να μας δανείσουν, για τις τσάμπα μαγκιές τύπου «να διαγράψουμε μόνοι μας τα χρέη μας» και αντιλήψεις «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» και άλλες τέτοιες ευφάνταστες λογικές, αποτελούν πλέον τον κυρίαρχο λόγο σε επίπεδο κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η λογική των δικών και των εξεταστικών επιτροπών, καθώς από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν έχει να δώσει στο λαό «άρτο» ακολουθεί την πατροπαράδοτη τακτική του «θεάματος».

Μετά από τεράστιες προσπάθειες εμπνευσμένων πολιτικών να βρεθεί η χώρα μας στον κεντρικό πυρήνα των ευρωπαϊκών αποφάσεων, τώρα το πάνω χέρι έχουν πάρει τα λούμπεν στοιχεία του πολιτικού προσωπικού, που έχουν παντελή άγνοια από το διεθνές και ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Πρόσωπα που γοητεύονται από το σοβιετικό ή το κινέζικο μοντέλο, καθώς τους θυμίζει τα νιάτα τους. Πρόσωπα που εμπνέονται, όχι από το ευρωπαϊκό όραμα, αλλά, όπως προκύπτει, από καθεστώτα που ουδεμία σχέση έχουν με τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και, εντέλει, της Ευρώπης.

Αστεία εικόνα

Αυτή την ώρα σε παγκόσμιο επίπεδο η εικόνα της χώρας είναι η χειρότερη δυνατή. Η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται από τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος με την αγένεια, την αμετροέπεια και τον υπερβάλλοντα ναρκισσισμό του έχει κάνει τη χώρα κόκκινο πανί για το σύνολο των Ευρωπαίων.

Το δίδυμο του εθνικισμού στην Άμυνα και στην Εξωτερική Πολιτική είναι αυτό που προκαλεί φρίκη σε πολλούς, καθώς αδυνατούν να καταλάβουν πώς η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση έχει επιλέξει αυτά τα δυο πρόσωπα για τόσο καίρια πόστα.

Σε επίπεδο εκπαίδευσης, η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας συνεχίζει το καταστροφικό έργο της προηγούμενης κυβέρνησης, διαλύοντας ό,τι είχε απομείνει από τον εξαιρετικό νόμο Διαμαντοπούλου. Φτάσαμε στο σημείο να ποινικοποιηθούν τα πρότυπα σχολεία και η αριστεία, αλλά και να τίθεται σε αμφισβήτηση ακόμα και η αξιολόγηση.

Σε επίπεδο θεσμών, η επιλογή που έγινε για τη θέση της Προέδρου της Βουλής είναι τουλάχιστον ανεξήγητη. Ένα πρόσωπο εντελώς αρνητικά φορτισμένο, που μπορεί να τσακωθεί ακόμα και με τον καθρέφτη του, επελέγη για μια θέση που πρέπει να ενώνει όλους τους βουλευτές. Μέσα σε 40 ημέρες με τις πρωτοβουλίες και τις δηλώσεις της έχει έρθει σε σύγκρουση με πάρα πολλούς βουλευτές και έχει κάνει τον κ. Τσίπρα να τραβά τα μαλλιά του που την επέλεξε. Το καταστροφικό παζλ ολοκληρώνει η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς ο κ. Παυλόπουλος, μολονότι άνθρωπος μειλίχιος και καλλιεργημένος, είναι από τα πρόσωπα εκείνα που ταυτίζονται με τις χειρότερες στιγμές της κυβέρνησης Καραμανλή και με τη χρεοκοπία της χώρας.

Το αδιέξοδο επιτείνεται και από την κατάσταση που επικρατεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, όπου έχουν ενεργοποιηθεί τα σύνδρομα της Πολιτικής Άνοιξης. Σύνδρομα που μετατρέπουν τη ΝΔ σε ένα μικρό και περιθωριακό κόμμα, με μηδενική παρέμβαση.

Για αυτό και θα επαναλάβουμε ότι είναι μεγάλη ευθύνη των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, των ανθρώπων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και στις μεταρρυθμίσεις να συνεννοηθούν. Και όχι μόνο, αλλά και να βρεθούν άμεσα κάτω από την ίδια ομπρέλα ενός νέου κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουν από κοινού να υψώσουν φράχτη στο ρεύμα της οπισθοδρόμησης. Ειδάλλως, σύντομα οι προοδευτικοί πολίτες θα τους χρεώσουν αδράνεια, μικροκομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές στρατηγικές. Άλλωστε το παράδειγμα και η πορεία της ΔΗΜΑΡ πρέπει να διδάσκει πολλούς.