Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στο Παγκράτι, μια γειτονιά της Αθήνας «σημαδεμένη» από την καταστροφική για την πόλη, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα, επιλογή της αντιπαροχής και του τσιμέντου, στη δεκαετία του ’60. Παρ’ όλα αυτά το Παγκράτι, ένα βήμα από το κέντρο της πόλης, έχει εκείνες τις δικές του γωνιές που το καθιστούν όχι μόνο για τους κατοίκους του με τα βιώματά τους, αλλά και για τους υπόλοιπους Αθηναίους, μια ανθρώπινη ακόμη γειτονιά του κέντρου της Αθήνας. Ίσως ένας από τους βασικότερους λόγους της διατήρησης του ανθρώπινου χαρακτήρα της γειτονιάς μας είναι το Άλσος Παγκρατίου. Ένα από τα ελάχιστα άλση της Αθήνας, συνολικής έκτασης 25 στρεμμάτων περίπου, αποτελεί για τους κατοίκους μια μικρή όαση στην πολύβουη και πνιγμένη από τη δόμηση γειτονιά μας.
Αυτό λοιπόν το άλσος, το εγκαταλελειμμένο κατά τα άλλα σε ό,τι αφορά στην περιποίηση των δέντρων, στην καθαριότητα και το φωτισμό του, αλλά και την αξιοθρήνητη παιδική χαρά που διαθέτει, έβαλε στόχο η σημερινή δημοτική αρχή. Σε μια εποχή που οι πάντες, στη δημόσια τουλάχιστον ρητορική τους, ομνύουν στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, στην ανάγκη ενίσχυσης των χώρων πρασίνου και γενικότερα σε θέματα οικολογικής ευαισθησίας, η δημοτική αρχή της Αθήνας μάς επιφυλάσσει «Άρτον και Θεάματα» στο Άλσος Παγκρατίου.
Συγκεκριμένα, το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου της Αθήνας στο Άλσος Παγκρατίου αποφασίζοντας: «Αναδιάταξη του οικοδομήσιμου χώρου και καθορισμού περιγραμμάτων για: 1) Xώρο υποστήριξης υπαίθριου θεάτρου/κινηματογράφου (σκηνή-οθόνη, καμαρίνια, κονσόλα) 2) Αναψυκτήριο (καφετέρια, καφενείο, κυλικείο, σνακ μπαρ) 3) Χώρο Υγιεινής».
Η δημοτική αρχή είναι ασφαλώς ευρηματική! Έχει δε επενδύσει τα σχέδιά της με μπόλικο λαϊκισμό. Μιλά για αναβίωση του Ελεύθερου Θεάτρου, καπηλευόμενη τη σημαντική αυτή μεταπολιτευτική θεατρική σκηνή, που εξέφρασε μέσα από τις επιθεωρήσεις της τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’70 το βαθιά καταπιεσμένο από τη χούντα δημοκρατικό φρόνημα των πολιτών. Μιλά για οπερέτες και άλλα χαριτωμένα, δωρεάν φυσικά, για το ταπεινό και διψασμένο πόπολο του Παγκρατίου, που δεν θα αρκεστεί στα θεάματα, καθώς στο παρακείμενο καφενείο θα μπορεί να απολαμβάνει όχι μόνο το ταβλάκι του αλλά και ένα καφεδάκι στη χόβολη!
Είναι βέβαιο ότι οι κάτοικοι του Παγκρατίου, που πνίγεται από τις καφετερίες, τα καφενεία και το τσιμέντο και που πάντως δεν στερείται θεατρικών σκηνών, αφού τα θέατρα Υμηττού και Βύρωνα είναι δίπλα, θα περίμεναν η σημερινή δημοτική αρχή να κάνει όσα δεν έκαναν οι προηγούμενες, δηλαδή να καθαρίζει το άλσος, να φροντίζει για το φωτισμό του, για το πότισμά του και για να αποκτήσει μια σύγχρονη και ασφαλή παιδική χαρά. Αντ’ αυτών παρακολουθούν τη μεθόδευση της δόμησης ενός ίσως από τους τελευταίους αμιγείς χώρους πρασίνου στο κέντρο της πόλης.
Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει για το οικοσύστημα του άλσους η υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τις αλλοιώσεις που πρόκειται να επιφέρουν οι εγκαταστάσεις αυτές και η διαρκής τροφοδοσία τους.
Στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ οι αμιγείς χώροι πρασίνου είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αστικού ιστού, σε συνδυασμό με τα περιαστικά άλση, που επίσης θεωρούνται είδος… πολυτελείας για την Αθήνα. Το πασίγνωστο Hyde Park του Λονδίνου, των 1.420 στρεμμάτων, είναι ένα από τα μικρότερα της βρετανικής πρωτεύουσας, όπου οι δημοτικοί και βασιλικοί κήποι φθάνουν τα 60.000 στρέμματα, όπως και το Central Park της Νέας Υόρκης των 3.372 στρεμμάτων. Την ίδια στιγμή το έλλειμμα πρασίνου στο Λεκανοπέδιο, με βάση τα διεθνή στάνταρ για μεγαλουπόλεις, υπολογίζεται σε 10.000 στρέμματα.
Το Λεκανοπέδιο διαθέτει μόλις 2,55 τετραγωνικά μέτρα πράσινο ανά κάτοικο και βρίσκεται στον πάτο του καταλόγου των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Ειδικά στις πυκνοδομημένες γειτονιές του Δήμου Αθηναίων, με τους ιδιαίτερα υψηλούς συντελεστές δόμησης, η αναλογία είναι μόλις 0,4 τετραγωνικό ανά κάτοικο, κάτι περισσότερο από τίποτα, τη στιγμή που στην κορυφή του ευρωπαϊκού μέσου όρου εξακολουθούν να παραμένουν το Άμστερνταμ, με 27 τετραγωνικά, και το Βερολίνο με 13. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν, η δημοτική αρχή θέλει στα 25 στρέμματα να κάνει θέατρο, καμαρίνια, καφενεία και χώρους υγιεινής…
Είναι παρήγορο ότι απέναντι σε αυτά τα απαράδεκτα σχέδια της δημοτικής αρχής ένας μεγάλος αριθμός δημοτών έχει ξεσηκωθεί. Δεν είναι, όπως προσπαθεί να τους συκοφαντήσει η δημοτική αρχή ελάχιστοι, ούτε είναι ιδιοκτήτες παρακείμενων πολυκατοικιών που θα ενοχλούνται από τις φωνές των ηθοποιών. Είναι πολίτες με ευαισθησία, οικολογική συνείδηση, κρίση, αντίληψη και αισθητική. Πολίτες που αγανακτούν απέναντι σε αυτή την αμετανόητη αντίληψη που προσπαθεί να μην αφήσει τίποτε όρθιο, που καταστρέφει βαπτίζοντας την καταστροφή «όραμα», «παρέμβαση», «ανάπλαση» ή όπως αλλιώς, αποπροσανατολίζοντας συστηματικά τους δημότες και προσβάλλοντας τη νοημοσύνη τους.
Έχω βαθιά πίστη ότι αυτά τα σχέδια της δημοτικής αρχής θα μείνουν στα χαρτιά της. Όχι μόνο γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας θα βάλει φραγμό στην επιχειρούμενη αλλοίωση του άλσους, αλλά και γιατί οι δημότες με την παρέμβασή τους και τις πρωτοβουλίες τους θα ανακόψουν την υλοποίηση της επιχείρησης «Άρτος και Θεάματα». Όσο για τα εγκαίνιά της, που είναι βέβαιο ότι από τώρα οργανώνει η δημοτική αρχή, έχει τόσο πλούσιο έργο να επιδείξει μέχρι σήμερα που μπορεί να αρκεστεί σε αυτό!!!
12°
