Το ελληνικό Δίκαιο και οι διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία
Στον Θουκυδίδη, η εξωτερική πολιτική ορίζεται θεωρητικά από κράματα ιστορίας και ορθολογικής ρητορικής. Μέσω της ορθής επαγωγικής σκέψης εκτίθεται πάντα ένα ευλογοφανές επιχείρημα. Η εγκυρότητα του οποίου βασίζεται πρώτα σε ιστορικά δεδομένα και στη συνέχεια σε γεωπολιτικές συνθήκες καθορισμένεςαπό το δίκαιο της πυγμής.
Μετά από πολλές δεκαετίες δισταγμού, η Ελλάδα οπτικοποίησε επιτέλους, τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό της. Αναμένεται βέβαια η αντίδραση της Τουρκίας, η οποία με τους χάρτες της «γαλάζιας πατρίδας», είχε ήδη αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη της σε σχέση με τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Θυμάμαι όμως και μία συζήτηση που είχα πέρυσι στο Στρασβούργο με έναν Ιταλό διπλωμάτη. Αφού πρώτα μου έδειξε έναν χάρτη με την μελλοντική ελληνική επέκταση στα 12 μίλια, διαπίστωσε ότι το Αιγαίο γίνεται «ελληνική λίμνη». Επεσήμανε επίσης ότι αν ένα τούρκικο καράβι θέλει να πλεύσει από την Κωνσταντινούπολη στην Αττάλεια θα πρέπει σε διάφορα σημεία να ζητήσει άδεια από την Ελλάδα…
Σε μια άλλη συζήτηση ένας αμερικανός γερουσιαστής αναρωτιόταν πως είναι δυνατόν ένας μικρός ελληνικός «βράχος», κολλημένος σχεδόν στα τουρκικά παράλια, όπως το Καστελόριζο, να διεκδικεί ελληνική ΑΟΖ στην Μεσόγειο…
Και λοιπόν; Αυτά δεν ορίζουν οι συνθήκες της Λωζάνης, του Μοντρέ και το Δίκαιο της Θάλασσας; Αυτά δεν συμφωνήθηκαν μεταξύ των ελληνικών και τουρκικών κυβερνήσεων;
Αναρωτιέμαι πραγματικά, γιατί η ελληνική διπλωματία δεν εντάσσει στο ρητορικό αφήγημα υπεράσπισης των ελληνικών δικαίων, τα ιστορικά δεδομένα που δημιούργησαν το τουρκικό και ελληνικό κράτος.
Η Τουρκία και κυρίως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Τουρκία δημιουργήθηκε, στη σημερινή της μορφή, επειδή η Ελλάδα εγκατέλειψε τις διεκδικήσεις της στον Πόντο, στην Ιωνία και στην Ανατολική Θράκη! Ότι κάτω από άλλες ιστορικές συνθήκες, θα μπορούσε σήμερα να βρέχεται από την Μαύρη Θάλασσα, η δεύτερη μεγαλύτερη ελληνική πόλη να είναι η Σμύρνη και η Τραπεζούντα να είναι ελληνικό λιμάνι..! Σε ένα διαφορετικό σενάριο, καθόλου απίθανο, θα μπορούσαν να υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή άλλα έξι ελληνικά κρατίδια που θα πλαισίωναν ένα μικρότερο ελλαδικό κράτος (Κρήτη, Κύπρος, Ιωνική Πολιτεία, Μακεδονία, Θράκη και Ποντοαρμενική Ομοσπονδία)..!
Κι όμως, κάποιες από αυτές τις πατρίδες χάθηκαν, δια παντός, για τους Έλληνες. Οι οποίοι εγκλωβίστηκαν σε μία επικράτεια πολύ μικρότερη από την οικονομική και πολιτισμική προαιώνια παρουσία τους σε εδάφη τα οποία κατέχει σήμερα η Τουρκία!
Ας εξηγήσουμε επομένως, σε Τούρκους και εταίρους, κι ας εντάξουμε στην επιχειρηματολογία μας ότι η Τουρκία απολαμβάνει μία τεράστια εδαφική κυριαρχία, χάρη στο ότι η Ελλάδα περιορίστηκε στο ευρωπαικό της κομμάτι. Ότι βάσει, των συνθηκών αυτή είναι η νέα πραγματικότητα και πως ιστορικά δικαιούμαστε να ενεργοποιήσουμε την διεκδίκηση των συμφερόντων μας στις θάλασσές μας! Θάλασσες που μας ανήκουν δικαιωματικά, όπως η Σμύρνη, η Ανατολική Θράκη και τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας ανήκουν πλέον στους Τούρκους!
Και τέλος πάντων, ας κατανοήσουμε εντός Ελλάδας, πως δεν είμαστε τα θύματα που υφίστανται φοβικά, τις πιέσεις των εξωτερικών μας εχθρών. Αρκεί να δίνουμε σε όλους εμφατικά να καταλάβουν ότι η ιστορία, τα γεγονότα που την καθορίζουν και η σημερινή διεκδίκηση των εθνικών συμφερόντων προσδιορίζονται σαφέστατα στις συμφωνίες που υπογράφτηκαν, στο όνομα της ευημερίας των λαών και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Με την προυπόθεση ότι πορευόμαστε δια της ισχύος μας! Και θυμόμαστε πάντα πως «ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»…
