Η αναφορά του Κώστα Τασούλαστην έννοια του «πατριωτισμού» εκλήφθηκε ως αναφορά που αγγίζει την «επικαιρότητα» στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος και της διαγραφής του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.
Ο Κώστας Τασούλας, κατά τα αποκαλυπτήρια του έργου «Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής 1974» του Α. Τάσσου, τόνισε ότι ο «πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα».
Πολλοί ερμήνευσαν την εν λόγω δήλωση ως αιχμή κατά του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος με την πρόσφατη συνέντευξή του προκάλεσε τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία.
«Ο Μουστακλής δεν αυτοανακηρύχθηκε αγωνιστής, όπως κατά κόρον, σήμερα πολλοί από εμάς κάνουμε για τους εαυτούς μας. Ο Μουστακλής είναι αγωνιστής γιατί υπέστη και γιατί ανέλαβε με αυτή την γλυκύτητα στο βλέμμα και όχι την εκδικητικότητα, ανέλαβε αυτό το κόστος γιατί ήξερε ότι η δημοκρατία για να μην είναι παράλυτη πρέπει να είναι μαχόμενη και όταν είναι μαχόμενη έχει κόστος για όσους την υπερασπίζονται», υπογράμμισε ακόμη ο Πρόεδρος της Βουλής.
«Ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού, αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, το οποίο στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι «η τήρηση του παρόντος συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων».
Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε. Από ποιους; Από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές.
Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα. Και αυτή τη βαρβαρότητα ο Μουστακλής τη γεύτηκε 47 μέρες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και δεν τη γεύτηκε απλώς, αλλά είχε και μια σοβαρότατη επίπτωση στην υγεία του, είχε επίπτωση αφασίας, επίπτωση περίπου παντελούς αδυναμίας να μιλήσει. Αδυναμίας να μιλήσει;
Μα σήμερα μας μιλάει, σήμερα μας μιλάει με καλοσύνη και μας προτρέπει, αυτό το έργο του περίφημου Τάσσου, μας προτρέπει αυτή την αφιέρωση που κάνει το Σύνταγμα στον δικό μας πατριωτισμό, για την προστασία του, να μην την ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ευλογημένη και ελπίζω όχι αβάσταχτη αφιέρωση», ήταν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ομιλίας του Κωνσταντίνου Τασούλα, ο οποίος σημείωσε ακόμη ότι τα αποκαλυπτήρια του έργου συμπίπτουν με την 51η επέτειο του Πολυτεχνείου, όπου ο Μουστακλής πήγαινε μέχρι τον θάνατό του και παρότι δεν μπορούσε να μιλήσει, μπορούσε να εκφραστεί.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
