Αναζητώντας το όραμα και την ευκαιρία του Σημίτη

Η τελευταία εβδομάδα ήταν γεμάτη εξελίξεις και γεγονότα που ανέδειξαν τις αδυναμίες και τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος σε όλο του το φάσμα. Η παρέμβαση του Κώστα Σημίτη στην πανηγυρική επέτειο της συμπλήρωσης μισού αιώνα ζωής του ΠΑΣΟΚ έδωσε, παρουσία όλων των διεκδικητών της ηγεσίας του ιστορικού κόμματος, το στίγμα αλλά και το διακύβευμα της συγκυρίας:

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις αυτές, προσφέροντας το όραμα και το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Είναι μια ευκαιρία. Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες.

Με την ξεκάθαρη αυτή τοποθέτηση, ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να επαναφέρει τον προεκλογικό διάλογο που γίνεται στο κόμμα του στις ράγες της πολιτικής αντιπαράθεσης ιδεών, σχεδίων και προτάσεων στη βάση των οποίων θα κληθούν να τοποθετηθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ με την επιλογή τους στην κάλπη. Ήταν ίσως και μια προφητική προειδοποίηση από τον Κώστα Σημίτη καθώς, λίγα 24ωρα αφότου έσβησαν τα φώτα της γιορτής, ξεκίνησε μια αντιπαράθεση για θέματα ερμηνείας του καταστατικού που υποβιβάζει και αποπροσανατολίζει τον διάλογο οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε μια ακόμα χαμένη ευκαιρία.

Οι πολιτικές εξελίξεις τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση επιβεβαιώνουν την απουσία πειστικού οράματος συνολικά από το πολιτικό σύστημα. Σηκώνοντας την αυλαία των ομιλιών των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο για τη χώρα. Τα επιμέρους επιδόματα και οι απαλλαγές στοχεύουν κυρίως στη δημοσκοπική ανάκαμψη και όχι στη διαμόρφωση του πλαισίου μιας δίκαιης και σταθερής ανάπτυξης που θα εξασφαλίσει την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της ζωής των πολιτών. Η απουσία -για πρώτη φορά από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ- των «ανταρτών» πρώην πρωθυπουργών είναι ενδεικτική του εσωκομματικού κλίματος.

Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα πιο δραματική. Το «όραμα» που θα έπρεπε να είναι το πλεονέκτημα μιας Αριστερής πολιτικής δύναμης, έχει εξαφανιστεί ως όρος από την εποχή των «αγανακτισμένων» και της συγκυβέρνησης με την Ακροδεξιά. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη δεν ήταν παρά η προδιαγεγραμμένη κατάληξη ενός απολιτικού συνοθυλεύματος που είχε προετοιμάσει επιμελώς ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να εκπληρώσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Η πρώην «Ριζοσπαστική Αριστερά» έχει παραδοθεί στις ορέξεις του λαϊκιστή Παύλου Πολάκη που ανεβοκατεβάζει τις ηγεσίες που τολμούν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία του. Τα πρωτοφανή γεγονότα που εξελίσσονται στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν καμιά σχέση με τη δημοκρατική παράταξη και το όραμά της.

Σύμφωνα με επίσημα δημογραφικά στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα βρέθηκε, για το 2023, στην 11η θέση στον κόσμο σε απόλυτο αριθμό μεταναστών (159.000 μετανάστες) και στην 3η θέση με βάση την αναλογία μεταναστών/πληθυσμού, πίσω από το Πακιστάν και το Σουδάν. Είμαστε επίσης η 5η πιο γερασμένη χώρα στον κόσμο. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Έλληνες μετανάστες είναι οι πιο νέοι και πλέον καταρτισμένοι επιστημονικά, συνειδητοποιεί τη φθίνουσα, από κάθε πλευρά, πορεία της χώρας μας. Η αντιστροφή της καταστροφικής αυτής προοπτικής δεν μπορεί να είναι παρά το αποτέλεσμα της υλοποίησης ενός παραγωγικού και εξωστρεφούς αναπτυξιακού οράματος. Όπως επεσήμανε ο Σημίτης, οι ευκαιρίες για τη δημοκρατική παράταξη και κυρίως για τη χώρα δεν είναι άπειρες.