Η δέσμευση Τσίπρα που ακυρώνει την αντιμνημονιακή ατζέντα ΣΥΡΙΖΑ

Είναι σύνηθες κατά τη διάρκεια μίας προεκλογικής περιόδου, οι πολιτικοί να εξαγγέλλουν κάθε λογής παροχές ή δεσμεύσεις. Το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο, στις περιπτώσεις πολιτικών κομμάτων που βρίσκονται στο κατώφλι της εξουσίας.

Στην περίπτωση των πολιτικών κομμάτων που βρίσκονται στο κατώφλι της εξουσίας, οι δεσμεύσεις των πολιτικών αρχηγών τους έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Κι αυτό γιατί ενδεχομένως να κληθούν από τους πολίτες, για να τις υλοποιήσουν.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται. Επίσης το 80% των ελλήνων ψηφοφόρων (το ποσοστό αυξάνεται) δηλώνει ότι είναι υπέρ της πάση θυσία παραμονής στο ευρώ. Ταυτόχρονα όμως, οι ποιοτικές μετρήσεις δείχνουν ότι το 70% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ΔΕΝ θα υλοποιήσει τις εξαγγελίες του.

Υπάρχει όμως μία δέσμευση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ο κ.Τσίπρας δεν έχει το περιθώριο να μην τη διασφαλίσει. Κι αυτό γιατί εάν δεν την διασφαλίσει, θα υπάρχουν καταστροφικές επιπτώσεις για το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας. Αναφέρομαι στη δέσμευση του κ.Τσίπρα ότι «εγγυάται τις τραπεζικές καταθέσεις».

Η συγκεκριμένη δέσμευση του κ.Τσίπρα για την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων έγινε σε δημόσια εκδήλωση, στην έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Επαναλήφθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο σε συνεντεύξεις του στα ΜΜΕ.

Το πρώτο λάθος του κ.Τσίπρα είναι ότι στο διεθνοποιημένο σύστημα, μέρος του οποίου είναι και η ελληνική οικονομία, η έννοια εγγύηση καταθέσεων δεν έχει έννοια. Κι αυτό γιατί πάντα υπάρχει το επιχειρηματικό ρίσκο. Τα πράγματα είναι χειρότερα σε κλειστές, ελεγχόμενες οικονομίες, σοβιετικού τύπου. Άρα δηλώσεις πολιτικών περί τραπεζικών καταθέσεων καταρχήν πρέπει να αποφεύγονται και δεύτερον προϋποθέτουν σχετική επίγνωση της κρισιμότητας του θέματος, που μάλλον δεν υπάρχει.

Το δεύτερο λάθος του κ.Τσίπρα είναι ότι υφίσταται εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων στο ευρωπαϊκό πλαίσιο αλλά μόνο για ποσά μέχρι των 100.000 ευρώ. Άρα, η δέσμευση Τσίπρα περί εγγύησης του συνόλου τραπεζικών καταθέσεων δεν έχει νόημα. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και επικίνδυνη, με βάση το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο και την πρόσφατη κυπριακή εμπειρία.

Το τρίτο λάθος του κ.Τσίπρα είναι ότι με τη δέσμευση αυτή, καταρρίπτει τις κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, αναιρεί τις αποφάσεις του προσφάτου συνεδρίου ΣΥΡΙΖΑ περί διαγραφής χρέους και θέτει ένα πιο ρεαλιστικό πλαίσιο στις επικείμενες διαπραγματεύσεις, μεταξύ πιστωτών και μιας ενδεχόμενης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, στο ενδεχόμενο μίας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Τσίπρας για να εγγυηθεί τις τραπεζικές καταθέσεις (μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ), θα πρέπει κατά το διάστημα μεταξύ του σχηματισμού κυβέρνησης και μέχρι την 28η Φεβρουαρίου:

είτε να συμφωνήσει με τους πιστωτές για την ολοκλήρωση του μνημονίου και την πιστωτική γραμμή (με λήψη μέτρων στο πλαίσιο του email Χαρδούβελη), είτε να ζητήσει επέκταση της παρούσας δίμηνης παράτασης του μνημονίου (με λήψη μέτρων για τη διασφάλιση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015).

Με βάση τα παραπάνω, εάν η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει κάποιο από τα παραπάνω δύο, την 1η Μαρτίου οι ελληνικές τράπεζες δεν θα έχουν πρόσβαση στη ρευστότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τότε οι ελληνικές τράπεζες, δεν θα ανοίξουν, με ότι αυτό σημαίνει για το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας.

Κι εάν αυτό συμβεί, ο κ.Τσίπρας θα βρει απέναντι του την οργή του συνόλου των Ελλήνων πολιτών και των ελληνικών επιχειρήσεων.

Το ζήτημα των τραπεζών είναι εξαιρετικά σοβαρό, και δεν συγκρίνεται με την μεγάλη πτώση του Χρηματιστηρίου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Κι αυτό γιατί, το ζήτημα των τραπεζικών καταθέσεων, ειδικά στην περίπτωση που υπάρχει ρήξη ή μη συμφωνία με τους πιστωτές στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, θα επηρεάσει όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα το εισόδημα, κι όλες τις ελληνικές επιχειρήσεις ανεξάρτητα το οικονομικό μέγεθος.

Με βάση τα παραπάνω, εάν ο κ.Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές και ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές, είναι ήδη «εγκλωβισμένος» με βάση την προγενέστερη δέσμευση του περί εγγύησης καταθέσεων. Κι αυτό γιατί γνωρίζει, ότι στις 28 Φεβρουαρίου λήγει η δίμηνη παράταση του μνημονίου και θα πρέπει μεχρι τότε να έχει διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει με τους πιστωτές, για να ανοίξουν οι ελληνικές τράπεζες την 1η Μαρτίου.

Αυτό σημαίνει ότι οι προγενέστερες εξαγγελίες περί διακοπής διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές, περί σκισίματος μνημονίου κι άλλων τινών, θα μπουν στο περιθώριο από την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ταυτόχρονα όμως, η δέσμευση Τσίπρα είναι εκτός γραμμής, με βάση τις αποφάσεις του συνεδρίου ΣΥΡΙΖΑ κι έχει ακυρώσει τον πυρήνα της αντιμνημονιακής ατζέντας ΣΥΡΙΖΑ.